Θες καταλήψεις ή Rafale; Μίλα ρε κορόιδο!

του Χρήστου Ξανθάκη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα σπουδαίο άσμα, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, με στίχους
Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνεία Πολ Σιδηρό.
«Κάποτε θα ‘ρθουν» ο τίτλος του, αλλά οι πιο πολλοί κι οι πιο πολλές το ξέρουμε σαν «έχε το νου σου στο παιδί», από τον δυνατό στίχο και τη σπαρακτική φωνή του εκλιπόντος.
Σπουδαίο τραγούδι, που

μεταμορφώθηκε σε αδιανόητη μπαναλαρία, γιατί ο κάθε μπαγλαμάς φρόντιζε να το κοτσάρει σε κάθε είδους ιστορίες, επιθυμίες, αβαρίες. Με τη γκόμενα τα χάλαγε; Έχε το νου σου στο παιδί! Με το αφεντικό τσακωνόταν; Έχε το νου σου στο παιδί! Η τροχαία τον έγραφε; Έχε το νου σου στο παιδί!
Και πάει λέγοντας…
Το κωλοχεριάσανε λοιπόν το άσμα, αλλά έχω την εντύπωση, το πιστεύω πραγματικά, ναι το πιστεύω πως όσο και να το κωλοχεριάσανε η αλήθεια του παραμένει. Αυτό το τρίστιχο που σπάει κόκκαλα:
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Αυτή είναι η αλήθεια παλικάρια μου. Αυτή είναι η αιώνια αλήθεια που δεν ζαρώνει, δεν βουλιάζει και δεν ξεφτιλίζεται ποτέ. Η ελπίδα ανήκει στα πιτσιρίκια, το αύριο ανήκει στα πιτσιρίκια, το μέλλον ολόκληρο κι ατόφιο ανήκει στα πιτσιρίκια, από τη δική τους τη δυναμική θα κριθεί αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει ο τόπος. Οπότε η σκέψη μας δεν μπορεί να αφορά σε τίποτα άλλο από την υπεράσπιση του παιδιού. Κι ας κάνει το παιδί όσες χαζομάρες θέλει. Άλλο εκτός απ’ αυτό δεν έχουμε ρε βλάκα, η
μοναδική μας ελπίδα είναι!
Τα λέω όλα τα ανωτέρω, γιατί διαβάζω διάφορο κόσμο να την πέφτει στους μαθητές επειδή κάνουνε καταλήψεις. Καταλήψεις με αιτήματα υπαρκτά, χειροπιαστά, σοβαρά και μπροσθόβαρα. Και ακούνε οι πιτσιρικάδες τα μύρια όσα, ότι είναι γίδια, ότι είναι τεμπέληδες, ότι είναι μπούφοι, ότι είναι ριψάσπιδες, ότι είναι προδότες, μόνο πράκτορες του Ερντογάν δεν τους έχουν πει ακόμη. Κι ας την ξεκαθάρισε το μαθηταριάτο πολύ γρήγορα την αρχική παρεξήγηση, πως κάνανε δηλαδή καταλήψεις γιατί είναι ψεκασμένα πλάσματα που δεν θέλανε μάσκες. Και μάσκες θέλουμε, είπαν, και λιγότερο κόσμο στις αίθουσες και προσλήψεις καθηγητών και άλλα πολλά, ένα σωρό, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Κοίτα να δεις που οι μαθητές έχουν και μυαλό που δουλεύει, δεν έχουν μόνο ορμόνες που
φλέγονται…
Και μην νομίσετε εδώ ότι υποκύπτω στη λατρεία της νεότητος. Όχι δεν είμαι απ’ αυτούς τους γραφικούς που υποστηρίζουν τους πιτσιρικάδες ό,τι και να κάνουν. Το υπέγραψα άλλωστε προ ημερών, όταν δεν είχαν διευκρινίσει ακόμη τα μηνύματά τους και κινδύνευαν να τους πιάσουν αιχμαλώτους ο πρώην χρυσαυγίτης Λαγός και το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Τα είπα εγώ, τα είπαν κι άλλοι, τα είπαν πολλοί και διάφοροι και οι μαθητές, προς τιμή τους, το πήραν αμέσως το μήνυμα και διόρθωσαν την πορεία τους.
Κι αυτό αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, δείχνει αν μη τι άλλο ότι τα μωρά έχουν αντανακλαστικά. Ωραίο, πολύ ωραίο το βρίσκω και θα τους χρειαστούν, ιδίως σε αυτή την εποχή όπου τα ΜΜΕ μπορούν να διαστρεβλώσουν με χαρακτηριστική άνεση τα κάθε είδους λεγόμενά σου. Με τους μαθητές θα μπλέξουν πάντως, γιατί μπορεί να μην είναι πιο έξυπνοι από τις προηγούμενες γενιές αλλά στην τεχνολογία είναι γατιά. Και όσα πνίγει σήμερα η τηλεόραση σαν τα κουνελάκια, θα τα βρούνε μπροστά τους αύριο οι κάθε είδους αρμόδιοι μέσω πάσης φύσεως δικτύων. Καλή τύχη τους εύχομαι στην προσπάθειά τους να κουλαντρίσουν τα διαόλια!

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost