Η Μαρία... Η Μαρία, λοιπόν, έγραψε στις προάλλες κάτι που δείχνει άνθρωπο με ανοιχτοσύνη μυαλού (φυσικά δεν φαίνεται μόνο από αυτό) και δημοσιογράφο που δεν νοιάζεται τι θα πει ο απέναντι και ο δίπλα. Έναν δημοσιογράφο που στο επαγγελματικό του θεμέλιο βρίσκεται το θάρρος και η ειλικρίνεια. Παραδέχτηκε η Μαρία Δεδούση (για εκείνην ο λόγος) κάτι που, αν δεν έχεις ίδια ή παραπλήσια ματιά στα πράγματα, ξαφνιάζεσαι. Ότι δηλαδή, εδώ, στο facebook, «έχω γράψει μερικά από τα καλύτερά μου κείμενα, μακράν καλύτερα απ' όσα έχω γράψει στις δουλειές μου κοντά 30 χρόνια που δημοσιογραφώ». Δεν το λες εύκολα αυτό. Δεν βάζεις στην άκρη δουλειά χρόνων (κάποια πολύ σοβαρή και ποιοτική) για να πεις ότι ο καλύτερος συγγραφικός εαυτός σου αναδείχτηκε στα σόσιαλ μίντια όπου συμφύρονται πλήθη κειμένων και πολλά από αυτά ανούσια, κακογραμμένα –κάποιες φορές βωμολόχα και με κακότητα.
Με την (πολυγραφότατη και την εκπληκτικά άνετη στη γραφή της) Μαρία έχω συνυπάρξει και ως συνάδελφος του δίπλα γραφείου, του πάνω γραφείου, του απέναντι γραφείου, αλλά και ως αναγνώστης της. Όχι τόσο τακτικός όσο, εδώ, στο σοβαρό κομμάτι του fb –όπου, πάλι, δεν προλαβαίνω να δω το σύνολο των παρεμβάσεών της. Είναι μια από τις καλύτερες πένες που έχω συναντήσει. Χάρισμα…
Δ.Β. / Harddog
Το κείμενο της για τα… κείμενά της στο fb ακολουθεί:
Σκεφτόμουν ότι από το 2007, όταν μια φίλη με έκανε να μπω για πρώτη φορά στο φβ, έχω κάνει εδώ μέσα τα άπαντα.
Έχω γράψει τα σώψυχά μου όπως οι περισσότεροι δεν τα λένε ούτε στον Ψυ τους. |
Έχω κάνει εξομολογήσεις που δεν είχα κάνει ούτε στον εαυτό μου.
Έχω
γράψει μερικά από τα καλύτερά μου κείμενα, μακράν καλύτερα απ' όσα έχω
γράψει στις δουλειές μου κοντά 30 χρόνια που δημοσιογραφώ.
Έχω
εξελίξει τα κείμενα, τα έχω προσέξει, έχω γράψει από επιστημονικά ως
λογοτεχνία, έχω γράψει στις 6 το πρωί με τον καφέ, στις 3 το πρωί
μεθυσμένη, στην παραλία, στο βουνό, στα λαγκάδια, στα μπαρ, σεντόνια
ατελείωτα στο κινητό, κόντρα σεντόνια, έχω ανεβάσει φωτογραφίες και
φωτογραφίες, έχω εκτεθεί ανεπανόρθωτα...
Έχω μιλήσει για τα παιδιά
μου, τις αγωνίες μου, τα άγχη μου, τις αδυναμίες μου, έχω γελάσει
ατελείωτα με ποστ, έχω κλάψει με άλλα.
Έχω κάνει φίλους, αληθινούς φίλους, από δω μέσα.
Έχω ερωτευτεί.
Τρελά.
Κι έρχεται ο Μακρόν με δύο ψωροπόστ της συμφοράς στα ελληνικά και παίρνει 10 δισ.
Όχι πείτε.
Είναι δίκαιο αυτό;
- από το harddog