Αλλοι, πολύ σοφότεροι ημών και υμών, έχουν περιγράψει την εκδίκηση ως ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Η Βίβλος μάς ενημέρωσε ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν της άποψης «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Ο δε πάνσοφος Ομηρος υποστήριζε ότι «η εκδίκηση στάζει στα στήθη των ανδρών πιο γλυκιά και απ’ το μέλι». Ο Νίτσε – ο Φρίντριχ, καλέ – έλεγε ότι «μια μικρή εκδίκηση..
είναι ανθρωπινότερη από καθόλου εκδίκηση». Και διάφοροι άλλοι έχουν κατά καιρούς προχωρήσει σε παρόμοιους αφορισμούς σχετικά με αυτό το έντονο ανθρώπινο συναίσθημα, το οποίο ενυπάρχει στο DNA του καθενός, και όποιος πει «όχι» ψεύδεται ασυστόλως και τον καταγγέλλω αυθωρεί και παραχρήμα.
Τούτου δοθέντος, δεν βρίσκω τίποτε το εξωφρενικό ή και απωθητικό στην ενέργεια του Γιώργου Κουμουτσάκου
να αποστείλει χθες το μεσημέρι στον συνάδελφό του στην κυβέρνηση υφυπουργό Νίκο Χαρδαλιά φωτογραφία που τον απαθανατίζει την ώρα που φιλάει (;) το χέρι του ιερέα του «ιανόπληκτου» χωριού Οξυά Καρδίτσας!
Η φωτογραφία συνοδευόταν και από μια φράση – απόσπασμα από τη δήλωση του
Χαρδαλιά της περασμένης εβδομάδας, με την οποία τον αποδοκίμαζε (τον
Κουμουτσάκο) διότι – ως γνωστόν, και όπως μου «εξομολογήθηκε» στο φύλλο
της Δευτέρας – «αυθόρμητα» κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων την ημέρα
των γενεθλίων του.
Ποια ήταν η φράση; Η ακόλουθη: «
Ολοι χριστιανοί είμαστε, απλά κάποιοι έχουμε επιλέξει να μην κάνουμε επίδειξη της πίστης μας». Χωρίς να την ακολουθεί το κλασικό «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». Μόνο ένα «
Χαίρετε!». Σκέτο, βαρύ, ατσαλάκωτο, ασήκωτο από την (εμφανέστατη) ειρωνεία.
Η εκδίκηση που λέγαμε; Αυτό ακριβώς. Ανθρωπος είναι και ο Κουμουτσάκος και την περασμένη εβδομάδα έφαγε – και ελέω Χαρδαλιά – πολύ ξύλο! Θα άφηνε να πέσει κάτω μια τέτοια ευκαιρία να πάρει το αίμα του πίσω;
από τη στήλη «Στίγμα» του Γ. Παπαχρήστου στα ΝΕΑ
