Τρεις είναι κυρίως οι φάσεις.. για τη φαντασιακή δόμηση της πραγματικότητας. Ξεκινάει το θέμα με ένα ρεπορτάζ σε «φιλικό» κανάλι. Κόβουν - ράβουν και παραθέτουν το ρεπορτάζ χωρίς τις ουσιαστικές του πληροφορίες. Για παράδειγμα πηγαίνουν σε σχολείο που τελεί υπό κατάληψη και αποκρύπτουν τα αιτήματα των μαθητών/τριών.
Παράλληλα «πετούν» λέξεις στον αέρα ή συνοδευτικά σχόλια που δημιουργούν σύγχυση «θολώνοντας» τα γεγονότα. Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων γίνεται η σύνθεση του αφηγήματος και το «σενάριο» παρουσιάζεται ολοκληρωμένο. Την επόμενη μέρα αναλαμβάνουν οι γνωστοί - άγνωστοι «ειδικοί» και δημοσιολογούντες στα πρωινά πάνελ τη «βρόμικη δουλειά» να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη πώς είναι ο ορθός τρόπος να σκέφτεται επί του θέματος.
Η πάγια αυτή «συνταγή» των καναλιών εφαρμόστηκε και για τις μαθητικές καταλήψεις, ώστε να επιτευχθεί η άμεση δυσφήμησή τους ως κάτι άκρως επικίνδυνου και παράνομου. Έτσι οι μαθητές που ζητούν τα αυτονόητα παρουσιάστηκαν ως «αρνητές μάσκας» ή «υποκινούμενοι», ενώ η απεργία των γιατρών εξαφανίστηκε τελείως.
Από το στόχαστρο δεν ξέφυγαν ούτε οι εκπαιδευτικοί, που άλλη μία φορά χαρακτηρίστηκαν «τεμπέληδες» που θέλουν τις καταλήψεις για να μην κάνουν μάθημα. Όλα αυτά χωρίς αντίλογο. Επίσημα το υπουργείο Παιδείας την Παρασκευή -ενώ το σενάριο παίζει όλη την εβδομάδα- βγήκε μελιστάλαχτο στον ΣΚΑΪ, διά της υφυπουργού Σ. Ζαχαράκη, και ανάμεσα σε νουθεσίες είπε ότι δεν ταυτίζει τους αρνητές της μάσκας με τους μαθητές. Ωστόσο το «σχέδιο» της «στοχοποίησης» των μαθητικών καταλήψεων και της «δυσφήμησής» τους στην κοινή γνώμη έχει ξεκινήσει για να κρατήσει όσο χρειαστεί.
Στην πεζή πραγματικότητα και την αληθινή ζωή γίνονται προσαγωγές μαθητών στο Κερατσίνι, όταν επί υπουργίας Ν. Φίλη είχε καταργηθεί η ποινικοποίηση των καταλήψεων. Διευθυντής τραμπουκίζει μαθητές στα Χανιά. Και ένα σχέδιο καταστολής της νεανικής διαμαρτυρίας, με τη μορφή του αγωνιστικού και διεκδικητικού χαρακτήρα της κατάληψης, βρίσκεται σε εξέλιξη. Κατασυκοφαντούν τους μαθητές που αντιδρούν, τους εκπαιδευτικούς που δεν τους «τραβάνε το αυτί» και τους γονείς που δεν τους μαζεύουν.
Τι πιο λογικό από το να ζητούν οι μαθητές αποσυγχρωτισμό στις τάξεις τους και υγειονομικά μέτρα εν μέσω πανδημίας; Ποιος μπορεί λογικά να το αντικρούσει; Γι’ αυτό επιλέγεται η στρατηγική της σπίλωσης. Γιατί φοβούνται τη σπίθα της κοινωνικής διαμαρτυρίας απέναντι στην πιο ανύπαρκτη κυβέρνηση και τον πιο ανεύθυνο πρωθυπουργό.
Σε αυτό συνηγορεί και ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός, με 2 δημοσκοπήσεις και 3 επικοινωνιακά σόου της ΕΛ.ΑΣ. σε 24 μόλις ώρες μετά το διάγγελμα και το ερώτημα είναι: Τι φοβάται πιο πολύ ο Μητσοτάκης; Την πανδημία ή την κοινωνία και την κατακραυγή που έρχεται επειδή την άφησε στο έλεός της;
Kατερίνα Μπρέγιαννη / Αυγή