Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η… Μακεδονία - Ήρθε, σουλατσάρησε, έφυγε ο Ζάεφ, φύλλο δεν κουνήθηκε
Κάθομαι τώρα εγώ στον «Κάκτο» στο Χαλάνδρι με το φίλο μου το Χάρη και πίνουμε μπυρόνια. Δηλαδή αυτός πίνει πιο πολύ, διότι ο Χάρης αγαπάει τη μπύρα πιο πολύ κι απ’ τον κομμουνισμό (γίνεται;), αλλά πες ότι πίνουμε και οι δύο. Και γυρνάει ο Χαρούλης και μου λέει:..
«Βλέπω προχτές τηλεόραση το τάδε κανάλι, δελτίο ειδήσεων βραδινό».
«Χαράς στο κουράγιο σου», του απαντάω, «εγώ μόνο αποσπάσματα απ’ το τουίτερ κι αυτά με μέτρο μου είπε ο γιατρός»!
«Σταμάτα ρε ν’ ακούσεις τι θέλω να σου πω», μου λέει ο κολλητός, το βουλώνω εγώ.
«Βλέπω λοιπόν το δελτίο ειδήσεων», συνεχίζει ο Χάρης, «ξεκινάει οκτώ παρά δέκα, βάλε Ελληνοτουρκικά, βάλε εξοπλιστικά, βάλε έκτακτα καιρικά φαινόμενα, πάει οκτώ και είκοσι η ώρα. Και κάπου εκεί προβάλλουν ρεπορτάζ λιγότερο από ένα λεπτό ότι ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με ηγέτες βαλκανικών χωρών, τον Ζόραν Ζάεφ και τον Έντι Ράμα. Και πάπαλα!»
«Ούτε καν σόλο ο Ζάεφ;», τον ρωτάω, «τον τσουβαλιάσαμε με τον Ράμα μαζί, να μη φαίνεται ότι τον είδαμε κατά μόνας και πριβέ;»
«Ρε γκαζμά», ολοκληρώνει ο Χάρης, «άμα σου λέω λιγότερο από ένα λεπτό! Και μούγκα στη στρούγκα για συμφωνίες, συλλαλητήρια και Μακεδονίες. Σαν να μην κουνήθηκε φύλλο με το Μακεδονικό τα τελευταία τρία χρόνια…»
Τον θυμήθηκα αυτόν τον διάλογο με το φιλαράκι, την ώρα που διάβαζα ένα σημείωμα του συναδέλφου Χ.Κ. στην Εφημερίδα των Συντακτών, που κατέγραφε σχεδόν παντελή απουσία των συναντήσεων και των διαλόγων Μητσοτάκη-Ζάεφ από την ιστοσελίδα του ΑΠΕ/ΜΠΕ. Κάτι για δυο παραγράφους είδα κι έξω απ’ την πόρτα!
Και γιατί όχι δηλαδή; Ποιο είναι αυτό το απόκομμα πρωθυπουργού που έρχεται στη χώρα μας και θέλει και να τον προβάλλουμε κιόλας; Δεν καταλάβαμε μάστορα, επειδή του κάναμε τη χάρη να τον αφήσουμε να περάσει τα σύνορα και να κυκλοφορήσει στην Αθήνα, θα μας κουνηθεί τώρα ότι είναι αρχηγός κράτους και όχι πορδής; Πολύ αέρα πήρε το ατομάκι και σιγά σιγά θα ζητήσει και τίποτε άλλες χάρες:
Να γνωρίσει τον Ανδρέα Μικρούτσικο, να φωτογραφηθεί με την Τούνη, να αστειευτεί (στο λαιμό να του κάτσει!) με τον Αρναούτογλου, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Ποιος ο Ζάεφ, που χάριζε κόκκινες γραβάτες στον Τσίπρα…
Επιστρέφω όμως στον διάλογο με τον Χάρη, μιας και η σιγή ασυρμάτου των καναλιών επανέφερε στη μνήμη μου μια άλλη ομορφιά. Ένα συμβάν από το δεύτερο συλλαλητήριο του Συντάγματος για τη Μακεδονία μας, όταν οι τηλεοπτικοί δίαυλοι έδειχναν φόρα παρτίδα τις μπούκες στα σκαλιά του Αγνώστου Στρατιώτη και την κλωτσοπατινάδα των Μακεδονομάχων με τα ΜΑΤ, αλλά έκλειναν τα μάτια και τις κάμερες σε έναν μίνι πόλεμο που διαδραματιζόταν λίγο πιο αριστερά όπως κοιτάμε τη Βουλή. Στις εφόδους κάποιων δεκάδων μερακλήδων με ορμητήριο το πεζοδρόμιο της "Μεγάλης Βρετανίας" στη γωνία με την Πανεπιστημίου. Από εκεί ξεκίναγαν οπλισμένοι με φωτοβολίδες ευθείας βολής που εκτόξευαν κατά δεκάδες στους ΜΑΤατζήδες…
«Πρώτη φορά που τα είδα τόσο τρομαγμένα τα ΜΑΤ», είπα στο Χάρη, «ύψωναν τις ασπίδες και κολλάγανε ο ένας δίπλα στον άλλο μπας και σωθούν. Σχεδόν τους λυπήθηκα».
«Αλήθεια τώρα;», ρώτησε ο Χάρης.
«Σχεδόν», του είπα. «Κι ύστερα απλώς σκέφτηκα ότι όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Και το έβγαλα απ’ το μυαλό μου»!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
