Γιατί με ατομική μας ευθύνη μπήκαμε και αυτή τη Δευτέρα -πρώτη ημέρα εφαρμογής των νέων κυβερνητικών μέτρων στην Αττική- σε λεωφορεία, τρόλεϊ, μετρό και ηλεκτρικό. Ίδια κατάσταση, ίδιες εικόνες, ίδιος συνωστισμός, ίδια ανησυχία και ίδια ερωτήματα. Τι άλλαξε δηλαδή αυτή τη Δευτέρα; Απολύτως τίποτα όσον αφορά τα ΜΜΜ. Ίδια συχνότητα στα δρομολόγια, ίδιες ανάγκες για μετακίνηση και ακριβώς τα ίδια χάλια με την Παρασκευή. Ο ένας επάνω στον άλλο. Και οι πολίτες να επιβιβάζονται με ατομική τους ευθύνη. Αλλιώς ας έπαιρναν το επόμενο ή το μεθεπόμενο για να πάνε στη δουλειά τους. Αλλά ας μην δουλευόμαστε άλλο. Η ευθύνη για τις επικίνδυνες συνθήκες κάτω από τις οποίες καθημερινά συνωστίζονται οι πολίτες στα ΜΜΜ είναι πολιτική και έχει και ονοματεπώνυμα.
Με ευθύνη του πρωθυπουργού, που ανεπιτυχώς προσπάθησε να μπαλώσει το μπάχαλο του Αυγούστου, και με ευθύνη του Κώστα Καραμανλή, η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα ΜΜΜ ουδεμία σχέση έχει με την πολιτική βούληση και την προσπάθεια μιας οργανωμένης πολιτείας να περιορίσει τη διασπορά του ιού. Και το μόνο που μας σώζει μέχρι στιγμής είναι η υπευθυνότητα των πολιτών να φορούν τη μάσκα τους εντός των ΜΜΜ. Εκεί δηλαδή που αρχίζει και τελειώνει η ατομική μας ευθύνη και αρχίζει η πολιτική ευθύνη των κυβερνόντων. Εκεί που αρχίζει η ανευθυνότητα του επιτελικού τους κράτους. Εκεί που είτε θα κάνεις πλάκα με γάμους και βαφτίσια στα λεωφορεία είτε θα πρέπει επιτέλους να βάλεις τις φωνές. Να αναλάβει δηλαδή ο καθένας μας την ατομική ευθύνη για μια μικρή διαδήλωση μέσα σε κάθε λεωφορείο και σε κάθε συρμό. Γιατί δεν πάει άλλο με αυτή την επικίνδυνη κοροϊδία.
Πέτρος Κατσάκος / Αυγή
