«Θέατρο εν θεάτρω» ονομάζουν οι θεατρολόγοι το φορμά που εντάσσει στην βασική θεατρική παράσταση μια μικρότερη δεύτερη και, ίσως, μια ακόμα μικρότερη τρίτη, με στόχο την προέκταση του υποκριτικού και νοηματικού βάθους του έργου∙ και συνήθη συνέπεια, ένα μπερδευτικό για τον μέσο θεατή αποτέλεσμα.
Ε, λοιπόν, αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό μεταξύ..
Μέρκελ και Ερντογάν (μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας , αν θέλετε) στο παρασκήνιο της απίστευτης τουρκικής παράστασης προκλήσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είναι, ακριβώς, θέατρο εν θεάτρω. Με… αμέτρητο υποκριτικό βάθος, αλλά με ρηχό και απολύτως μετρήσιμο νόημα: η Μέρκελ είναι με τον Ερντογάν και όχι με τον Μητσοτάκη, που πάει να πει ότι η Γερμανία είναι με την Τουρκία και όχι με την Ελλάδα…Που πάει να πει ότι η περίφημη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», και στην περίπτωση των ακραίων πολεμικών προκλήσεων της Τουρκίας προς την χώρα μας (μόλις προχτές εκδηλώθηκαν τουρκικές απειλές για… απόβαση στο Καστελόριζο), είναι θέατρο εν θεάτρω: «Όλοι, ως κράτη - μέλη της ΕΕ, έχουμε ασφαλώς την υποχρέωση να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας τα δικαιώματα και τα θέματα που παρουσιάζουν οι Έλληνες φίλοι μας» απήγγειλε το ρόλο της ως κορυφαία του ευρωπαϊκού χορού η κ. Μέρκελ… «Και επίσης να τους υποστηρίξουμε, όπου έχουν δίκιο», πρόσθεσε αμέσως μετά, φορώντας τη στολή της Καγκελαρίου της φιλοτουρκικής Γερμανίας.
******
Με το συμπάθιο, κυρία μου, αλλά όταν λες «να υποστηρίξουμε τους Έλληνες
φίλους μας όπου έχουν δίκιο», πουλάς τουρκόφιλα φύκια για γαλανόλευκες
κορδέλες, αφού υποκρίνεσαι ότι δεν γνωρίζεις το δίκιο της Ελλάδας στην
περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, που είναι το δίκιο της
Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ίδια περιοχή, που είναι το Διεθνές Δίκαιο. Δεν
είναι;
Έ, λοιπόν, καιρός να σπάσουμε την… θεσμική σιωπή και να τα πούμε έξω απ’ τα δόντια: και στην περίπτωση της συγκεκριμένης ελληνοτουρκικής διένεξης, που είναι ευρωτουρκική διένεξη, το εθνικό πρόσωπο της Μέρκελ (το Γερμανικό) επικρατεί του θεσμικού της προσώπου (του Ευρωπαϊκού) και γέρνει υπέρ της Τουρκίας. Υπέρ των Γερμανικών συμφερόντων, δηλαδή.
«Είναι πολλά τα λεφτά, Άνγκελα!..», θα μπορούσε να σαρκάσει σ’ αυτό το σημείο κάθε Έλληνας : Η Γερμανία είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, πρώτη χώρα σε ξένες άμεσες επενδύσεις στην Άγκυρα. Οι εξαγωγές στην Τουρκία κυμαίνονται μεταξύ 15 και 20 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, ενώ η Γερμανία φιλοξενεί , και κατά κάποιον τρόπο, ξεζουμίζει, πάνω από 3 εκατομμύρια τουρκικής καταγωγής Γερμανούς υπηκόους…
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το βαρίδι που γέρνει την ζυγαριά… δικαίου της Μέρκελ προς την πλευρά της Τουρκίας, είναι το εμπόριο όπλων: ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο καλύτερος πελάτης της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας, καθώς το ένα τρίτο των γερμανικών εξαγωγών πολεμικών όπλων πηγαίνει στην Άγκυρα.
Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών (Der Spiegel), οι προμήθειες για το έτος 2019 ανήλθαν σε 344 εκατομμύρια ευρώ και αφορούσαν κυρίως τον τομέα του ναυτικού, ενώ «στον ίδιο χρόνο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επέκρινε τη δράση της Τουρκίας στις περιφερειακές συγκρούσεις, όπως στη Συρία και τη Λιβύη».
*******
«Η σχέση μας με την Τουρκία είναι διαφορετική, συνομιλώ συχνά με τον κ.
Ερντογάν», παραδέχτηκε η κ. Μέρκελ* όταν ρωτήθηκε απ’ τους
δημοσιογράφους πότε θα μιλήσει με τον Τούρκο Πρόεδρο προκειμένου να του…
«τρίξει τα δόντια» για τις σκανδαλώδεις προκλήσεις πολεμικού χαρακτήρα
στο Αιγαίο. Αλλά το εμπόριο όπλων και τα εν γένει εθνικά συμφέροντα δεν
καθορίζουν μόνο τις σχέσεις Μέρκελ – Ερντογάν . Δεν είναι ο μόνος
πρόξενος του κακού που ονομάζεται κλονισμός της συνεκτικής ευρωπαϊκής
αλληλεγγύης απέναντι στην επαπειλούμενη απ’ την τουρκική επιθετικότητα
Ελλάδα....
Συνεπικουρούμενο από τα εθνικά συμφέροντα, το εμπόριο όπλων πάει παντού. Διαλύει ενδοευρωπαϊκές και διεθνείς συμμαχίες και δημιουργεί νέες, συνδράμει επίδοξες επικυρίαρχες δυνάμεις, στρέφοντάς τες εναντίον άλλων τοιούτων: αρκεί μια ματιά στο παρασκήνιο της προσέγγισης Μακρόν – Μητσοτάκη (Ελλάδας - Γαλλίας) με κερασάκι στην τούρτα την αγορά 12 μαχητικών Rafale από τη χώρα μας. Ή στα «μικρά γράμματα» της συμφωνίας-μαμούθ Ντόναλντ Τράμπ – Σαλμάν Μπιν Αμπντουλαζίζ , για πώληση όπλων αξίας 350 δισ. δολαρίων στη Σαουδική Αραβία…
Τότε ίσως δούμε ότι, αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό μεταξύ Μέρκελ και Ερντογάν (και Τραμπ και Μακρόν και Μητσοτάκη) στη σκηνή της σκανδαλώδους τουρκικής παράστασης προκλήσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι παρά θέατρο εν θεάτρω…
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (06.9.2020)