Ομίλου, ο Σκάι. Βέβαια, δεν καταφέρεται ο ονομαστικά κατά του καναλιού –και είναι λογικό αυτό– αλλά γράφει για τους παραγωγούς του Μπιγκ Μπράδερ («παγκοσμίως» διευκρινίζει παρενθετικά για να δώσει διεθνή διάσταση στο πρόβλημα και προφανώς να ελαφρύνει το ημέτερο κανάλι) που «διαλέγουν τους παίκτες με κριτήριο όχι την πραότητα ή τις γνώσεις τους σε θέματα ιστορίας, αλλά την προθυμία τους να φερθούν αγενώς, να κουτσομπολέψουν, να χυδαιολογήσουν, να δείξουν το σώμα τους σαν κρεάτινο εμπόρευμα».
Δηλαδή, ο Παντελής Μπουκάλας περιγράφει αυτό ακριβώς που έκανε με τις επιλογές του το αδερφάκι τού Ομίλου. Το οποίο προφανώς και αποδοκιμάζει ο σοβαρός, έγκυρος, αδερφός, δηλαδή η Καθημερινή, που συμβιώνει μαζί του σε μια παράδοξη ποιοτικά συνύπαρξη και σε μια επίσης παράδοξη σύνθεση: δηλ. σοβαρότητας από τη μια και λαϊκισμού (τουλάχιστον) από την άλλη. Αυτή η αποδοκιμασία προκύπτει τουλάχιστον το σχόλιο του Παντελή Μπουκάλα· τον οποίο χαίρεσαι να διαβάζεις γιατί είναι από εκείνους τους δημοσιογράφους που τρέφουν πνευματικά το κοινό τους. Όχι σαν τον ηλεκτρονικό εταίρο της ιστορικής εφημερίδας που προσφέρει τοξικότητα.
- από το harddog
