Είναι η πρώτη φορά που δεν τέθηκε υπό δικαστική κρίση μια μεμονωμένη εγκληματική ενέργεια με κατηγορούμενους μέλη της οργάνωσης, αλλά η ίδια η ηγεσία.. της που σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα οργανώνει τις ομάδες κρούσης και διατάσσει τις επιθέσεις που καταλήγουν σε κακουργηματικές πράξεις.
Από την πρώτη στιγμή, οι κατηγορούμενοι χρυσαυγίτες έδωσαν μάχη για να μην καλυφθεί η ακροαματική διαδικασία από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, επειδή γνώριζαν τι επρόκειτο να αποκαλυφθεί. Το πέτυχαν, αλλά η νίκη αυτή ήταν πύρρειος, εφόσον αυτή τους η στάση ισοδυναμούσε με μια πρόωρη ομολογία ενοχής. Εξίσου ατελέσφορη υπήρξε και η πολιτική τους προσπάθεια να καθυστερήσουν τη δίκη, υποχρεώνοντας το δικαστήριο να διαβάζει επί μήνες παντελώς άσχετες κοινοβουλευτικές ερωτήσεις, με το πρόσχημα ότι έτσι επιβεβαιώνεται ο ειρηνικός χαρακτήρας του «κόμματος» και θολώνει η εικόνα της εγκληματικής οργάνωσης.
Οταν βέβαια ήρθε η ώρα των μαρτύρων υπεράσπισης, δεν προσήλθαν ούτε οι μισοί, ενώ κι από εκείνους που κατέθεσαν, πολλοί εξελίχτηκαν σε πραγματικό μπούμερανγκ εναντίον της οργάνωσης και ειδικά του αρχηγού, και σήμερα είναι στόχοι της χρυσαυγίτικης προπαγάνδας.
Η δίκη έχει ήδη προκαλέσει τη διάλυση της οργάνωσης, μόνο και μόνο επειδή έχουν έρθει στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία που αφορούν τις εγκληματικές πράξεις, τον τρόπο που διατάχθηκαν, την αυστηρή ιεραρχία, αλλά και το κίνητρό τους, που δεν είναι άλλο από τη ναζιστική ιδεολογία.
Χάρη στην ικανότητα των δικαστών που ανέλαβαν αυτό το δύσκολο έργο και την ξεχωριστή προσωπικότητα της προέδρου η δίκη φτάνει στο τέλος της. Είναι βέβαια μια ποινική δίκη, όμως οι συνέπειες της τελικής ετυμηγορίας θα είναι σημαντικές για τη δημοκρατία. Οχι μόνο επειδή δικάζεται μια οργάνωση που έχει πάρει τη μορφή κόμματος, αλλά και επειδή σε όλο αυτό το διάστημα αμφισβητήθηκαν τα θεμέλια της συντεταγμένης πολιτείας.
Οι μόνοι που δεν το κατανοούν είναι οι πολυδιασπασμένοι πλέον χρυσαυγίτες, που νομίζουν ότι θα σωθούν αν καταγγέλλει ο ένας τον άλλο. Είναι, όμως, πολύ αργά για στρουθοκάμηλους.
ΕΦ.ΣΥΝ.