Σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάστηκε ένας αλλά δύο πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Ο ένας είναι ο Κάρλο ντε Μπενεντέτι που στα 85 του χρόνια είχε τη διάθεση να εκδώσει μια εφημερίδα η οποία «θα εκφράζει τον προοδευτικό χώρο χωρίς να την ενδιαφέρουν οι πολιτικοί καβγάδες». Αλλά ο άλλος σκληρός είναι ο ίδιος ο έντυπος Τύπος: παρά το τέλος που έχει προαναγγελθεί ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια, οι.. εφημερίδες όχι μόνο δείχνουν να αντέχουν, αλλά καμία φορά πληθαίνουν κιόλας.
Κάπως έτσι, στις ήδη πολλές εθνικές και επαρχιακές εφημερίδες της Ιταλίας προστέθηκε από προχθές ακόμη μία. Η «Domani», ιδιοκτησίας του ιταλού επιχειρηματία που πλούτισε πρώτα από τις περίφημες γραφομηχανές Olivetti κι έπειτα από τους υπολογιστές, εμφανίστηκε στα περίπτερα με τις υψηλές φιλοδοξίες που συνοδεύουν κάθε νέο εκδοτικό εγχείρημα: «Θα είναι μια εφημερίδα μετά τον COVID-19 γεννημένη μαζί με την ελπίδα για την ανοικοδόμηση της χώρας» έλεγε ο Ντε Μπενεντέτι, ο άνθρωπος που στα μέσα της δεκαετίας του '70 χρηματοδότησε αυτό που στη συνέχεια θα αποδεικνυόταν ένα εκδοτικό θαύμα, την εφημερίδα «La Repubblica».
Επαναλαμβάνονται τα θαύματα; Την έκδοση της «Repubblica» είχε αναλάβει τότε ένας θρύλος της ιταλικής δημοσιογραφίας, ο Εουτζένιο Σκάλφαρι, ο οποίος μέχρι σήμερα, στα 96 του χρόνια, δεν έχει λείψει ποτέ από το κυριακάτικο ραντεβού του με τους αναγνώστες. Στο τιμόνι της «Domani», αντίθετα, βρέθηκε ένα νέο αστέρι της ιταλικής δημοσιογραφίας, ο 35χρονος Στέφανο Φέλτρι. Το κύριο άρθρο που φέρει την υπογραφή του και με το οποίο παρουσιάζει την εφημερίδα του στους αναγνώστες τιτλοφορείται «Domani inizia oggi» («Το Αύριο ξεκινάει σήμερα»), ενώ περιλαμβάνει τρεις παραδοχές. Η πρώτη είναι πως «δεν υπάρχουν αντικειμενικές εφημερίδες, αλλά μόνο έντιμες που δηλώνουν ανοικτά την κατεύθυνσή τους». Η δεύτερη, πως «η πιο βαθιά μορφή ανισότητας είναι αυτή που αφορά το περιβάλλον». Και η τρίτη, πως «για να είναι αξιόπιστη μια εφημερίδα πρέπει να είναι ανεξάρτητη».
- από κείμενο που υπογράφει ο Περικλής Δημητρολόπουλος στα ΝΕΑ (oλόκληρο ΕΔΩ)