Σε πολλές περιπτώσεις πάντως υπάρχουν σαφείς εσωτερικοί κανονισμοί, οι οποίοι ρητά αναφέρουν ότι τα στελέχη δεν επιτρέπεται να προβαίνουν σε σχόλια και μάλιστα πολιτικού περιεχομένου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά στη διάρκεια του εργασιακού τους ωραρίου.
Ακόμη και τότε όμως, οι κανόνες αυτοί καταστρατηγούνται με τρόπο που παραπέμπει είτε σε οργανωμένους οπαδούς κομμάτων είτε το λιγότερο σε διαδικτυακά τρολ.
Πώς θα χαρακτηριζόταν άραγε σχόλιο στο facebook διευθύντριας σε νευραλγικό τομέα τράπεζας, με το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας αποκαλείται περιπαικτικά «γητευτής των κροκς» και οι ψηφοφόροι του «χαμένοι ζαίοι»; (Σε ανάρτηση βουλευτή της Ν.Δ., ο οποίος αναπαρήγαγε δημοσίευμα που ειρωνευόταν βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ η οποία εξέφραζε πολιτικό θαυμασμό για τον αρχηγό του κόμματός της.)
Θα αναρωτηθεί κάποιος, πού εντοπίζεται το πρόβλημα; Και γιατί να μην μπορεί κανείς ελεύθερα και επωνύμως να σχολιάζει ό,τι επιθυμεί, με όποιο ύφος, όποιον θέλει στα σόσιαλ μίντια, ακόμη κι αν κατέχει θέση που δεν συνάδει με οπαδική φρασεολογία;
Από μια άποψη πουθενά, αφού όλα είναι ζήτημα ηθικών φραγμών και όποιος εκτίθεται, αναλαμβάνει το ρίσκο των λεγομένων του. Από την άλλη ωστόσο, εγείρονται ερωτήματα: Υπάρχουν ή όχι εσωτερικοί κανονισμοί που τα τραπεζικά στελέχη υποχρεούνται να τηρούν; Και δεύτερον, αποδέχεται μια μεγάλη τράπεζα να συμπεριφέρονται διευθυντές της σαν «γαλάζιοι» κομματάρχες;
ΥΓ.: Ανάλογες απορίες θα εξέφραζα αν οι χαρακτηρισμοί αφορούσαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δ. Κουκλουμπέρης / EφΣυν
