Δεν είμαι η Τασία Λούτα, δεν διαθέτω το κληρονομικό χάρισμα, δεν ξέρω καν να διαβάζω τους αστερισμούς. Αλλά με το φτωχό μου το μυαλό κάθομαι και σκέφτομαι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και βγάζω πέντε συμπεράσματα. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, δεν είναι και τόσο παράλογο, αρκεί να μην έχεις διαρκώς το μυαλό σου στα λεφτά, στη μπάλα και στα κομενάκια. Αρκεί να το ψάχνεις λίγο παραπάνω απ’ όσο ψάχνεις το επόμενο μπουκάλι μπύρα…
Σημείωνα λοιπόν, εδώ στο Newpost, πριν από ενάμιση μήνα:
«Σας το έγραφα και πριν από εβδομάδες αυτό, δεν είναι κάτι καινούριο. Σας το είχα υπογραμμίσει:
Ή θα πεθάνουνε λίγοι ή θα πεινάσουμε όλοι.
Και η λύση που προκρίθηκε;
Η λύση που προκρίθηκε (όχι μόνο από τη χώρα μας, απ’ όλο τον Δυτικό κόσμο) ήταν απλή:
Θα μάθουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό και θα πεθάνουνε λίγοι!
Το είδαμε με την άρον άρον κατάργηση της καραντίνας, την άρον άρον κατάργηση στην απαγόρευση συναθροίσεων, την άρον άρον κατάργηση στην απαγόρευση των μετακινήσεων, την άρον άρον κατάργηση στην απαγόρευση εισόδου των τουριστών, πολλά είδαμε Μήτσο, μόνο τη λίστα Πέτσα δεν είδαμε, αλλά αυτή πιο απόκρυφη κι από την τελευταία σκηνή στους Sopranos, μην το συζητάς!»
Και τώρα ξεπεράσανε τον τριψήφιο αριθμό τα κρούσματα, το ψυχολογικό το φράγμα των εκατό, και τρέχουμε με τη φωτιά στα μπατζάκια να βρούμε λάστιχο και βρυσούλα. Με ανοιχτές τις πύλες της χώρας για τον τουρισμό και από προχτές Σαββάτο ανοιχτά και τα λιμάνια της χώρας για τις κρουαζιέρες. Που κρουαζιέρες δεν υπάρχουν και πολλές τέλος πάντων, αλλά όπως όλοι και όλες μάθαμε καλύτερο περιβάλλον για την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό του ιού ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξει.
Αναμενόμενο ήταν ωστόσο, έπρεπε να το περιμένουμε. Ναι, νωρίς τα πήραμε τα μέτρα, ναι, δούλεψε η καραντίνα, ναι, αποφύγαμε τα χειρότερα, αλλά αυτό δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα, έγινε σε όλη τη Βαλκανική γειτονιά μας. Καθότι το χειμώνα και τους πρώτους μήνες της Άνοιξης κοιμάται η περιοχή δεν είναι κόμβος διερχομένων όπως η Δυτική Ευρώπη. Σαν μικρό, κλειστό σύμπαν μοιάζει που ανοίγει ξανά εκεί κατά το Μάιο, όταν σκάνε μύτη οι πρώτοι τουρίστες και οι πρώτοι γκασταρμπάιτερ. Και μαζί τους παρεισφρέει ο κορωνοϊός για να παίξει τη δική του μπαλίτσα…
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ εμφανίστηκαν ήδη οι πρώτες ρωγμές στο αρραγές μέτωπο. Δεν τα λέω εγώ αυτά, δεν τα βγάζει απ’ το μυαλό του το σιχαμένο κουμμούνι, στην «Καθημερινή» γράφτηκαν, που δεν μπορεί πια κανείς να την κατηγορήσει για αντιπολιτευτικό μένος. Σημείωσε ο συνάδελφος Σταύρος Παπαντωνίου:
«Εντός της εβδομάδας ασκήσαμε έντονη κριτική για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η κυβέρνηση την επιτυχία που είχε στο πρώτο κύμα της πανδημίας, με αποτέλεσμα σήμερα, σχεδόν τρεις μήνες μετά να είμαστε μπροστά σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις και επαναφορά μέτρων που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει.Αρκετές διαφωνίες με τη διαχείριση της κατάστασης. Επτά λέξεις και καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά και κάτι ετοιμάζεται να ντεραπάρει άσχημα. Κι αυτή τη φορά δεν είμαι διόλου σίγουρος ότι ο καλός Θεός της Ελλάδος θα βάλει το χεράκι του να μας σώσει. Πιο πολύ για μούντζα το βλέπω, μη σου πω για χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο υψωμένο…
Την ίδια άποψη περί λάθος χειρισμών της κυβέρνησης μετά την άρση του lockdown έχει και ο καθ’ ύλην αρμόδιος Σωτήρης Τσιόδρας, ο οποίος όπως έχετε αντιληφθεί, έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Ο λόγος είναι ακριβώς αυτός: οι αρκετές διαφωνίες με τη διαχείρισης της κατάστασης».
Y.Γ. 1: Κι ενώ τα κρούσματα παίρνουν την ανηφόρα, «στο 80% από το 60%, που ήταν έως σήμερα, αυξάνεται το πρωτόκολλο των επιβατών στα πλοία της ακτοπλοΐας και στο 85% από το 65% στα πλοία που διαθέτουν καμπίνες»! Άι ρεστ μάι κέις, που λένε και στο Κεντάκυ.
Υ.Γ.2: Η «Καθημερινή» επανήλθε με διευκρινιστικό ότι όλα είναι μέλι γάλα στις σχέσεις κυβέρνησης-Τσιόδρα. Αλλά οι εντυπώσεις παραμένουν…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr