Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

Και ξαφνικά ο Εμφύλιος έγινε πιο μοδάτος κι απ’ τα μοχίτοζ!

Όταν η ελληνική κυβέρνηση στέλνει τον υφυπουργό Εθνικής Αμύνης σε γιορτή μίσους

του Χρήστου Ξανθάκη

Το χορό τον άνοιξε η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στην αρχή του μήνα. Που οργάνωσε κάμπινγκ στο Γράμμο και πήγανε εκεί καμιά πενηνταριά φοιτητάκια και κάνανε πορείες στο δάσος και συζητήσεις και τους έλαχε και  ξενάγηση στο πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης από τον ιστορικό Ραϋμόνδο Αλβανό.
Πραγματοποιήθηκαν επίσης δύο ιστορικοί περίπατοι, σε Σπανούρα και Λιανοτόπι..
όπου και βρίσκεται το παλιό νοσοκομείο του ΔΣΕ, καθώς και κεντρική εκδήλωση με ομιλητή τον Γιάννη Μότσιο, που έχει μείνει στην ιστορία ως ο τελευταίος ασυρματιστής του Δημοκρατικού Στρατού.
Αυτά σε γενικές γραμμές, βγάλανε και φωτογραφίες τα πιτσιρίκια, χαμόγελα είδα, κρεμάσανε κι ένα πανό για τον καπιταλισμό, το νέο κόσμο και το σοσιαλισμό, όλα κομπλέ. Υποπτεύομαι ότι θα πετάξανε και κάνα σύνθημα εμπρηστικό, αλλά δεν ήμουνα μπροστά να το ακούσω και η δημοσιογραφική δεοντολογία (μη γελάτε ρε!) απαιτεί διασταύρωση των γεγονότων.
Ύστερα, ήρθε η πρωτοβουλία του ΚΚΕ να διοργανώσει διήμερο εκδηλώσεων τιμής στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Χτες και προχτές πραγματοποιήθηκε, στην Κόνιτσα, με συζήτηση για τη «Διάσωση των παιδιών από τον ΔΣΕ και τη συμβολή των σοσιαλιστικών χωρών», καθώς και «Ιστορικό Περίπατο στο νοσοκομείο του ΔΣΕ».
Ούτε εδώ ήμουνα μπροστά για να δω μήπως προέκυψε κάνα παρατράγουδο, γνωρίζοντας όμως την αυτοπειθαρχία των μελών του ΚΚΕ λέω να μην το ψάξω καθόλου. Δεν νομίζω ότι ξέφυγε ούτε ένας πόντος.
Πράγμα το οποίο προβλέπω να συμβαίνει στο τέλος του μήνα, όταν και θα λάβουν χώρα στο Γράμμο και στο Βίτσι «επετειακές εκδηλώσεις απότισης φόρου τιμής στους πεσόντες Αξιωματικούς και Οπλίτες των Ε.Δ. και Σωμάτων Ασφαλείας του Ελληνικού Στρατού αλλά και όσων αγωνίστηκαν στο πλευρό τους, κατά τις επιχειρήσεις 1946 – 1949, κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών».
Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού τις διοργανώνει τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, μιας και το έχει πάρει εργολαβία το στόρι εδώ και δεκαετίες. Με παρουσία, φυσικά, ουκ ολίγων πολιτικών προσώπων από τον χώρο που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «εθνικόφρονα». Δεξιά, ακροδεξιά, μελανοχίτωνες και πάει λέγοντας, ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Και θα είχαν οι εκδηλώσεις των Αποστράτων την ίδια τύχη με τις εκδηλώσεις της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, ολίγη νορμάλ δημοσιότητα δηλαδή και άφθονο νταβαντούρι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν δεν είχε ανακοινωθεί η παρουσία σε αυτές του υφυπουργού Εθνικής Αμύνης Αλκιβιάδη Στεφανή. Ο οποίος, μάλιστα, δεν θα πάει Γράμμο και Βίτσι σε σόλο περφόρμανς, αλλά θα εκπροσωπήσει κανονικά την ελληνική κυβέρνηση!
Πράγμα το οποίον μας φέρνει στα συμπεράσματα του ρεπόρτερ Ξανθάκη, που σε αντίθεση με κάποια φρέσκα κοτόπουλα, έχει θύματα στην οικογένεια από τον αδελφοσπαραγμό και τον πονάει λίγο παραπάνω το θέμα. Με δυο λόγια για να μην το τεντώνουμε:
Κανένα πρόβλημα να διοργανώνουν εκδηλώσεις για τον Εμφύλιο και οι δεξιοί και οι αριστεροί και οι κεντρώοι.
Δικαίωμά τους είναι, δημοκρατία έχουμε, και όσο παραμένει το στόρι εντός των πλαισίων του νόμου και της κοινής ησυχίας δεν τρέχει απολύτως τίποτα. Ας βγούνε και ας πούμε ό,τι γουστάρουνε!
Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με μια πριβέ εκδήλωση κάποιου μορφώματος ή οργανισμού, στην οποία θα συμμετάσχουν μέλη και φίλοι. Εδώ, στην γιορτή των Αποστράτων, θα παραστεί με την επίσημη ιδιότητά του και εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή τον ελληνικό λαό, ολόκληρος υφυπουργός Εθνικής Αμύνης. Νομιμοποιώντας κατ’ αυτό τον τρόπο όλα όσα θα ειπωθούν και θα ακουστούν στο Γράμμο και στο Βίτσι.
Λυπούμαι πολύ, αλλά αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Και δεν πρόκειται διόλου για θέμα ίσως αποστάσεων και όλοι φταίνε και μην τα σκαλίζεις φίλε. Η ελληνική πολιτεία έχει καθήκον να απέχει απ’ όλες τις εκδηλώσεις αυτού του είδους, όποιος κι αν είναι ο χρωματισμός τους, όποιος κι αν είναι ο προσανατολισμός τους.
Σε αντίθετη περίπτωση, το μόνο που κάνει είναι να χωρίζει τους πολίτες σε παιδιά και αποπαίδια και να ξυπνάει βρικόλακες που είχαμε την εντύπωση πως ξεφορτωθήκαμε πολλές δεκαετίες τώρα!

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr