Τι θα πει «ντούκου» και τι θα πει «ντούκου σαν βουάρ» ρε Ταγίπ;
Όταν μιλάω για «δυο τρία πράγματα που έμαθα στην πράσινη τσόχα», δεν εννοώ ότι πήγα καζίνο και στρώθηκα. Ούτε καν σε καφενείο δεν εγκαταστάθηκα, ούτε καν σε κωλόμπαρο πίσω απ’ το σεπαρέ. Φοιτητής ήμουνα ο δόλιος, σε σπίτια φίλων και γνωστών γινότανε το παιχνίδι, σε σπίτια φίλων και γνωστών πλήρωσα κι έμαθα.
Ε ναι παιδιά, έτσι πάει με το χαρτί..
Άμα δεν αφήσεις λεφτά στο τραπέζι, δεν θα μάθεις ποτέ τι συμβαίνει κάτω απ’ τη μυτούλα σου. Πρώτα θα χάσεις, και μάλιστα θα χάσεις πανηγυρικά, και ύστερα θα κερδίσεις. Δωρεάν μαθήματα δεν παραδίδονται και όποιος νομίζει ότι θα καθαρίσει εξ αποστάσεως μέσω ιντερνετ και γιουτούμπι, θα βρεθεί προ δυσαρέστου εκπλήξεως. Μάλιστα, πρέπει η τσέπη να ματώσει για να γίνεις χαρτόμουτρο. Κι από εκεί και πέρα δεν σε πιάνει κορόιδο ούτε ο Τζόν Τάραμας!
Μπορώ πάντως να σας αναπτύξω κι από εδώ, από το μετερίζι του Newpost το δημοσιογραφικό, δυο τρία πράγματα που έμαθα στα πλαστικά καρό τραπεζομάντηλα της φοιτητικής οικίας. Και όποιος έχει ματάκια και αυτάκια, θα καταλάβει πολύ καλά διαβάζοντας τα όχι μόνο τι τρέχει στην τράπουλα αλλά και τι μας ξημερώνει στο Αιγαίο. Δώστε βάση στην πενιά και πάμε.
Για τον κανόνα του «ντούκου» θα σας πω και το πως παίζει μπαλίτσα στο παίγνιον της πόκας. Κανονικά λοιπόν παίρνεις στα χέρια σου τα χαρτιά και ποντάρεις. Τόσα εσύ, τόσα ο άλλος, τόσα ο παραδίπλα και πάει λέγοντας. Βάνεις πενήντα ευρώ, ας πούμε, ανεβάζει ο απέναντι στα εκατό, ο τρίτος το απογειώνει στα διακόσια και προχωράμε. Όσο θέλεις ποντάρεις εσύ και όσο θέλει το ταξιδεύει το ποντάρισμα ο επόμενος. Για να έρθει ξανά η σειρά σου και να ρίξεις όσα θέλεις στον κουβά.
Με μία εξαίρεση!
Άμα τα τσακώσεις και τα μελετήσεις τα χαρτιά και πεις «ντούκου», ότι δεν ποντάρεις τίποτα δηλαδή, τότε πρέπει να υποταχθείς στο ποντάρισμα του άλλου. Εκατό ευρώ θα βάλει δηλαδή, εκατό θα βάλεις κι εσύ στη συνέχεια. Δεν μπορείς ν’ ανέβεις ούτε ευρώ, γιατί πήρες την πρωτοβουλία να πεις «ντούκου». Και τέλος, έτσι είναι ο κανόνας.
Με μία εξαίρεση!
Ας πούμε ότι σου δίνουν τα χαρτιά. Άμα δεν τα σηκώσεις από το τραπέζι και δεν τα μελετήσεις και δεν τα δεις ούτε στιγμή, μπορείς να πεις «ντούκου σαν βουάρ».
Τί σημαίνει αυτό;
Αυτό σημαίνει ότι άμα πει ο άλλος «ποντάρω εκατό», εσύ δεν έχεις καμιά υποχρέωση να μείνεις σε αυτό το συγκεκριμένο ποσό. Μπορείς να τον πας στα πεντακόσια ευρώ, στα χίλια, στα όσα γουστάρεις.
Αρκεί να είναι σιδερένια τα νεύρα σου, βεβαίως, και να τον έχεις ψυχολογήσει τον απέναντι ότι είναι όλο κο-κο-κο κι από αυγό τίποτα. Γιατί όσο ψηλά μπορεί να σε πάει το «ντούκου σαν βουάρ», τόσο χαμηλά μπορεί να σε ρίξει…
Και μ’ αυτό το μαθηματάκι υπαρκτής πόκας , που βρίσκει ευθεία αναλογία σε όλα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στις θάλασσες της ΝοτιοΑνατολικής Μεσογείου, σας αφήνω για τον Δεκαπενταύγουστο αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες και σας εύχομαι τα καλύτερα.
Και μακριά από λιτανείες!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
