ξενοδοχεία όπου συνήθως εργάζονταν τους καλοκαιρινούς μήνες.
Συνολικά ο αριθμός των επιδοματούχων του ΟΑΕΔ τον Αύγουστο προσεγγίζει τους 200.000, χωρίς βέβαια να αποφεύγονται και οι αποκλεισμοί ανθρώπων που το λογισμικό του «Εργάνη» δεν μπορεί να διαβάσει κι άρα δεν τους δίνει το δικαίωμα επιδότησης βάσει της εποχικότητας.
«Οσοι εργαζόμενοι δούλεψαν τον χειμώνα και η σύμβασή τους λύθηκε με απόλυση ή οικειοθελή αποχώρηση το διάστημα 1η έως 20/3 του 2020, που σημαίνει ότι λάμβαναν τα 800 € του Μάρτη και από εκεί και πέρα δεν συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα στήριξης, διατηρούν το δικαίωμα επαναπρόσληψης αλλά η πληρωμή τους δεν εγκρίνεται γιατί στο σύστημα φαίνεται ότι λαμβάνουν ειδική αποζημίωση λόγω αναστολής! Κάτι το οποίο δεν ισχύει» καταγγέλλει σε επιστολή του αναγνώστης της εφημερίδας.
Η κατάσταση στην αγορά εργασίας και στις εργασιακές σχέσεις μοιάζει με όχημα σε απότομη κατηφόρα χωρίς φρένο. Το 50% των νέων θέσεων εργασίας δημιουργείται σταθερά στις ελαστικές μορφές απασχόλησης: με ωρομίσθιο στα 3 ευρώ καθαρά (3,80 μικτά), με εκ περιτροπής ή μερική απασχόληση. Η αύξηση αυτή της ελαστικότητας όχι μόνο δεν δημιουργεί την κινητικότητα για δημιουργία νέων θέσεων (στην οποία υποκλίνεται η έκθεση Πισσαρίδη σαν να μιλάμε για τα οικονομικά μοντέλα ανάπτυξης της Ολλανδίας ή της Δανίας τη δεκαετία του ‘90) αλλά καθηλώνει τους εργαζόμενους σε μισό μισθό φτώχειας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και κυρίως χωρίς προοπτική.
- από εκτενές και εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ της Χριστίνας Κοψίνη στην Εφημερίδα των Συντακτών (δείτε το ολόκληρο ΕΔΩ)
