Αδιαμφισβήτητη είναι η ευκολία με την οποία κατασκευάζονται ένοχοι στην καθημερινότητα μας, ένοχοι με βάση το φύλο, τη θρησκεία, την καταγωγή, την ηλικία καλλιεργώντας το ρατσισμό και το μίσος με μια απαράμιλλη ευκολία. Αποτέλεσμα είναι η στοχοποίηση ανθρώπων ή ομάδων εντείνοντας το διχασμό..
και -σε πολλές περιπτώσεις- τις ακραίες και βίαιες αντιπαραθέσεις.
Τα παραδείγματα είναι δυστυχώς αρκετά:
Α) Παράδειγμα πρώτο, οι ένοχοι για τη μη βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε σχέση με τη γήρανση του πληθυσμού και την αρνητική αναλογία ανάμεσα στον ενεργό και μη ενεργό πληθυσμό. Η επιβάρυνση των νέων για την στήριξη των συνταξιούχων καθιστά επιτακτική ανάγκη την εναρμόνιση των κανόνων εισφορών και παροχών, ώστε να διασφαλίζεται η διαγενεακή ισότητα και η ισότιμη κατανομή των επιβαρύνσεων.
Β) Παράδειγμα δεύτερο, η κλιματική αλλαγή, η προστασία του περιβάλλοντος και η αναγκαιότητα οι επόμενες γενιές να απολαμβάνουν εξίσου τους φυσικούς πόρους και τα αγαθά. Η μη εξάντληση των φυσικών πόρων και η διασφάλιση της επάρκειας των πόρων και για τις επόμενες γενιές αποτελεί βασικό πυλώνα της έννοιας της βιώσιμης ανάπτυξης και προτεραιότητα της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ για τις επόμενες δεκαετίες.
Με βάση τα δυο παραπάνω παραδείγματα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι “ένοχοι” είναι οι ηλικιωμένοι, γιατί αδικούν τους νεότερους, τους στερούν τα δικαιώματα τους στην εργασία και στο ασφαλιστικό σύστημα, τους στερούν ένα υγιές περιβάλλον και τους εξωθούν σε συνθήκες αποκλεισμού εντείνοντας τις οικονομικές ανισότητες σε βάρος τους (βλ. διόγκωση του δημόσιου χρέους εις βάρος των επόμενων γενεών).
Στον αντίποδα των παραπάνω, κατά την περίοδο της πανδημίας ξεκίνησε η στοχοποίηση των νέων σε σχέση με την εξάπλωση του κορονοιου, καθώς οι νέοι και οι νέες βγαίνουν έξω, διασκεδάζουν, ταξιδεύουν και δεν λαμβάνουν μέτρα προστασίας, άρα αδιαφορούν για τους γονείς τους, τους ευάλωτους, τους γηραιότερους. Άρα ένοχοι τώρα είναι οι νέοι για τη διασπορά του κορονοιου και την αύξηση των νοσούντων και των θανάτων.
Είναι βολική η στοχοποίηση της μιας ή της άλλης ομάδας για τους κυβερνώντες, την παγκόσμια κοινότητα και την ΕΕ. Η στοχοποίηση μιας ολόκληρης γενιάς ή η μεταφορά των ευθυνών από τη μια γενιά στην άλλη σίγουρα δεν βοηθά προς την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων. Η κατασκευή ενόχων στην πολιτική είναι εύκολη και καλύπτει την έλλειψη αποτελεσματικών πολιτικών, ενώ υπογραμμίζει το αδιέξοδο των συντηρητικών και των αργοπορημένων ληφθέντων μέτρων.
Το ζήτημα της διαγενεακής δικαιοσύνης αποτελεί προτεραιότητα του Κινήματος Αλλαγής, όπως και κάθε σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας. Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να αποζητά μια καλύτερη ζωή, να εχει ίσες ευκαιρίες, να προοδεύει, να εργάζεται και να προστατεύεται από ένα στιβαρό κοινωνικό κράτος, όπως διατείνονται τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Η αρμονική διαγενεακή συνεργασία είναι το κλειδί για την προάσπιση της δημοκρατίας, της ειρηνικής συνύπαρξης αλλά και της προστασίας όλων των πολιτών κατά την πανδημία.
Η διασφάλιση αυτών απαιτεί διακομματική συνεννόηση, μεσο-μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και όχι κοντόφθαλμες μικροκομματικές ή ψηφοθηρικές στοχεύσεις.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω η κυβέρνηση καθυστερεί δραματικά ως προς την οργάνωση ενός ολοκληρωμένου Εθνικού Σχεδίου αντιμετώπισης του κορονοιού, ο οποίος ξεφεύγει από κάθε έλεγχου.
Η πρωτοφανής έλλειψη οργάνωσης και η μη προετοιμασία των υγειονομικών υπηρεσιών, η ανυπαρξία του ΕΟΔΥ και η ανεπάρκεια στο δημόσιο σύστημα υγείας δεν θα επιφέρει μόνο υγειονομική κρίση αλλά και οικονομική και κοινωνική κατάρρευση.
Πλησιάζοντας τον Σεπτέμβρη και την έναρξη της σχολικής χρονιάς η επιμονή της κυβέρνησης να ξεκινήσουν τα σχολεία, χωρίς κανένα σχέδιο υποστήριξης και προστασίας των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους γεννά σοβαρά ερωτήματα.
*Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου ΚΙΝΑΛ
Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PesWomen)
Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, Πάντειο Πανεπιστήμιο
