Θα μπορούσε και να είναι τρολιά.
Ναι αμέ, μια χαρά θα μπορούσε να είναι τρολιά το κάμπινγκ της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στο Γράμμο.
Να το ανακοινώνανε ρε φίλε έτσι για να μαζέψουν αντιδράσεις και να ταράξουν τα νερά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Να ξεσηκωθεί θόρυβος, να πάρουν φωθιά τα πληκτρολόγια, να γίνει ταραχή που θα έλεγε κι..
ο γίγαντας ο ΛεΠα.
Έτσι για το γιόλο, να σπάσουνε την πλάκα τους οι πιτσιρικάδες και ύστερα να μην πάει κανένας.
Αλλά πήγανε!
Και πήγανε και μιλήσανε και ακούσανε και κάνανε και πορεία στο βουνό και δωρίσανε και βιβλία στη σχολική του Νεστορίου, όλα κομπλέ. Καμιά πενηνταριά εικοσάχρονα, από τις 6 ως τις 9 Αυγούστου, ζωή να ‘χουν τα παιδιά να κάνουν τη γκάβλα τους. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν πείραξαν και κανέναν. Ούτε κάναν εθνικόφρονα βάρεσαν, ούτε κάνα μνημείο βεβήλωσαν, ούτε σκοπιανή σημαία σήκωσαν στα χώματα τα ιερά και τιμημένα.
Ένα πανό μόνο κρέμασαν στο γιοφύρι το πέτρινο, ένα πανό που έγραφε:
«Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος και ο σοσιαλισμός».
Σιγά την πρόκληση δηλαδή, όταν ακόμη κι ο Μπάιντεν βγαίνει προεκλογικά και λέει ότι ο «μας τελείωσε ο καπιταλισμών των μετοχών και των μετόχων». Και δεν νομίζω ότι κανείς εκτός Τραμπ, υποπτεύεται ότι ο Τζο είναι κρυφοκουμμούνι…
Τέλος πάντων, μην πολυλογώ, κάπου εκεί θα είχε μείνει το θέμα, στον καυγά τον διαδικτυακό και στο βρισίδι εκατέρωθεν. Πλάκα είχε και χρειάζεται που και που και ολίγη εκτόνωση, να ανεβαίνουν τα γράδα. Αλλά, δεν υπάρχει ξεκούραση για τους καταραμένους, όπως σημειώνει και το γνωστό άσμα. Αφορμή βρήκαν οι γραφίδες της συμφοράς, από τους ανελέητους πολεμιστές του ίντερνετ ως τους θαμνόμορφους σχολιαστές των εφημερίδων να το ποδοσφαιροποιήσουν το συμβάν. Και να αναφερθούν για μια ακόμη φορά στον Εμφύλιο με όρους κερκίδας και αποδυτηρίων!
Και το σπάω σε πενηνταράκια, για να μην παρεξηγιόμαστε. Δεν απορεί κανείς με τα βρισίδια όσων προφίλ τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Μισθά παίρνουνε για να ξερνάνε χολή, κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν τις απολαβές τους. Τί γίνεται όμως στην περίπτωση που οι έγκυρες πένες αποφασίζουν να μεταμορφωθούν σε χουλιγκάνια της κακιάς συμφοράς; Με κασκωλάρες, με καπνογόνα, με ροχάλες στον ρέφερι , με κεντρική αναφορά στην «ήττα» των αριστερών και τίποτε άλλο.
Ούτε αίμα αδερφών χύθηκε στον Γράμμο, ούτε σκίστηκε η χώρα στα δύο, ούτε πήγαμε τριάντα χρόνια πίσω. Το μόνο που συνέβη ήταν μια «ήττα» και μόνο αυτή την «ήττα» θα πρέπει να θυμόμαστε και να μνημονεύουμε. Το γεγονός δηλαδή ότι οι αποδώ κερδίσανε και πήρανε το πρωτάθλημα και οι αποκεί χάσανε και δεν βγήκανε καν στην Ευρώπη. Λες και μιλάνε οι ανταριασμένες Θύρες του φουτμπολ και οι όχι οι γραφίδες των πολιτισμένων αρθρογράφων.
Συμβαίνουν κάτι τέτοια όμως όταν είσαι από την πλευρά των νικητών. Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας χώσαμε στην άμμο, αυτό τραγουδάς, και όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στης λήθης την επικράτεια. Μαζί με τους νεκρούς, τον πόνο, τον ζόφο και τα δάκρυα. Όπως θα σημείωνε και ο γνωστός διαιτητοπατέρας που δεν μάσαγε τα λόγια του, η παράταξη μόνο να κερδάει και όλοι οι άλλοι να πα’ να γαμηθούν…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
