αποτολμούν με τη σκοτεινή περίοδο της επταετίας δεν είναι μόνον ανιστόρητοι, αλλά και ευθέως αντιδημοκρατικοί.
Οι λαϊκιστές και οι ακραίοι κάθε κατεύθυνσης, λοιπόν, απομυθοποιούν και ευτελίζουν τη δημοκρατία μας.
Δεν την ευτελίζουν οι προανακριτικές που κυνηγούν τους κυνηγούς σκανδάλων.
Δεν την ευτελίζουν κάποιοι περίεργοι πλόες της Δικαιοσύνης, κάποιοι εισαγγελείς που τρέπονται σε φυγή, ο ένας μετά τον άλλο, και κάποιοι μάρτυρες που αποδημούν εις Κύριον, ο ένας μετά τον άλλο.
Δεν την ευτελίζει η δίωξη εναντίον της Τουλουπάκη εν μέσω της έρευνας για τη Νοβάρτις.
Δεν την ευτελίζει η αστυνομική βαρβαρότητα, η καταστολή, το ξύλο, το ξεβράκωμα ανθρώπων εν μέση οδώ, ο νόμος απαγόρευσης των διαδηλώσεων.
Δεν την ευτελίζουν η εκ των προτέρων αμνήστευση των τραπεζιτών, οι λίστες τύπου Πέτσα, τα επιτελικά κράτη των ανεψιών και των κολλητών, το όργιο των απευθείας αναθέσεων, τα μυστικά κονδύλια, οι «νταβατζήδες» της ενημέρωσης, η συκοφαντία και η λάσπη στην οποία τσαλαβουτούν σήμερα οι κυβερνώντες.
Ούτε έναν υπαινιγμό δεν έκανε η κυρία Πρόεδρος για όσα κατά συρροή διαπράττουν οι σημερινοί ένοικοι του Μαξίμου. Ούτε ένα μορφασμό για τον υπουργό που απειλεί εισαγγελέα ότι θα πάει φυλακή, κι αυτό δικαιολογείται επισήμως ως προσωπική άποψη. Ούτε ένα ερωτηματικό για τον υπουργό Δικαιοσύνης, που προκατέλαβε την αθώωση των πάντων για τη Νοβάρτις. Ούτε μια λέξη, έστω συμβουλευτικού χαρακτήρα, για τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη. Ούτε μια γενική έστω διαπίστωση για τη φτώχεια, την ανισότητα, το εργασιακό κάτεργο, την ανασφάλεια, που μαστίζουν την κοινωνική πλειοψηφία.
Δεν χαρίστηκε όμως στους λαϊκιστές και στους ακραίους. Δεν είχε πρόβλημα, μάλιστα, να χρησιμοποιήσει τις ίδιες λέξεις, και τους ίδιους χαρακτηρισμούς, που η προπαγάνδα της ΝΔ χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. Παλιότερα κατά του ΚΚΕ. Ακόμα και κατά του ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων, που αποκαλούσε αριστερά της αριστεράς. Και γενικώς κατά οποιουδήποτε αρνείται την κανονικότητα της ανάπηρης δημοκρατίας, της κοινωνικής αδικίας, της νομιμοποίησης ενός καθεστώτος, το οποίο φροντίζει κάποιοι να είναι πιο ίσοι -πολύ πιο ίσοι όμως- από τους άλλους.
Τέλος, ξεπέρασε κάθε θεσμικό όριο, κατηγορώντας ως αντιδημοκρατικούς όσους παραλληλίζουν τη σημερινή δημοκρατία με τη χούντα. Αν δηλαδή κάποιος υποστηρίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε κάτι από την καταστολή, κάτι από την προπαγάνδα, κάτι από την ανατριχιαστική ομοφωνία των ΜΜΕ, κάτι από τη λάσπη της χούντας, μαζί με κάποια από τα ορφανά του Παπαδόπουλου, είναι για να τον πιάσει η τσιμπίδα του Χρυσοχοΐδη.
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΣΕΒΑΣΜΟ: Μετά τον πανηγυρικό αυτό, την επίσκεψη και την ομιλία της στη Μαρφίν, την επίσκεψη και την ομιλία της στον Έβρο, την επίσκεψη και την ομιλία της στο Μάτι, την εν γένει συμμετοχή της στις εκστρατείες των αρίστων, ίσως η κυρία Πρόεδρος πρέπει του λοιπού να αποκαλείται με το επίσημο Αικατερίνη, και όχι με το ακραίο και κάπως λαϊκίστικο Κατερίνα, που η ίδια ζήτησε στην αρχή της θητείας της.
ΥΓ. Το ότι απέκλεισε εκατοντάδες αντιστασιακούς από τη σχετική δεξίωση δεν είναι παράξενο. Αν δει κανείς τη σύνθεση της συντονιστικής του Πολυτεχνείου, τη σύνθεση όσων κυνηγήθηκαν και βασανίστηκαν από τη χούντα, όπως και τη σύνθεση του πληθυσμού στις φυλακές και τα στρατόπεδα της εποχής, θα διαπιστώσει ότι ακραίοι ήταν οι περισσότεροι και ακραίοι παραμένουν. Άρα ορθώς έμειναν εκτός.
Θανάσης Καρτερός / fb
