Έχω κλάψει, έχω
χτυπήσει, έχω νοιώσει απίστευτα μειονεκτικά, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν
την ευφυΐα παράλληλα με τη σκατοψυχιά να σε χτυπήσουν σε πράγματα που
πονάς. Αυτά τα έχω υποστεί πολλές φορές και οι φίλοι μου λένε, σταμάτα
δεν αξίζει να το περνάς. Όμως πιστεύω ότι αξίζει να το περνάω και τώρα
δεν με νοιάζει πια. Όταν μου λένε μερικοί είπαν αυτό για σας, λέω σας
παρακαλώ μη μου τα λέτε. Έχω πιο σημαντικά..πράγματα να κάνω από το να με τσακίζει ο καθένας αναλφάβητος ή φασίστας.
Tα παραπάνω αναφέρει, μεταξύ πολλών άλλων, η συγγραφέας και δημοσιογράφος Ελενα Ακρίτα, σε συνέντευξή της στο parallaximag.gr.
Στην ερώτηση αν υπάρχουν μάχες που δεν άντεξε να τις πάει μέχρι το τέλος η συγγραφέας και δημοσιογράφος απάντησε:
"Όχι ποτέ.Όταν ξεκινά μια ιστορία και μπαίνεις στο χορό θα πας μέχρι τέλους. Όταν ο κ. Μπογδάνος λέει ”α εγώ το σέβομαι που έχει κατάθλιψη η κ. Ακρίτα και σταματώ” και ο Γεωργιάδης το ίδιο, εννοούν ότι είσαι κατώτερη από μας. Είσαι καταθλιπτική. Έχεις το ακαταλόγιστο, δεν μπορώ να παλέψω εγώ ο υγιής ψυχικά με σένα. Ή που έτσι νομίζω, γιατί δεν έχουν όλοι το κουράγιο να πάνε σε ένα γιατρό και να πουν θέλω να μιλήσω μαζί σου, να διαγνωστώ, να ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή ή ότι άλλο μου πεις, ώστε να γίνω πιο λειτουργική και πιο χαρούμενη στη ζωή μου. Στο θέμα αυτό της κόντρας με αυτούς τους δύο έχουν μπει από κοντά κάτι δευτερότριτα ονόματα της μαρκίζας, οι οποίοι πιστεύουν ότι άμα βρίσουν εμένα εγώ θα τους κάνω φίρμα. Εγώ φίρμες δεν κάνω στην πλάτη μου. Δεν έχω καβαλήσει κανένα καλάμι, είναι μια πραγματικότητα. Αν ανοίξω διάλογο με ένα τέτοιο είδος ανθρώπου παίζω το παιχνίδι του. Δεν θα το κάνω. Στον Σκαλούμπακα (γιος του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου) που το έκανα είναι μια ειδική περίπτωση. Επειδή μπορώ να έχω καλούς δικηγόρους και να πάω μια ιστορία μέχρι το τέλος θα τους πατήσω κάτω. Τη θρασυδειλία την αντιμετωπίζω έτσι. Για αυτό όταν είπαν αυτοί οι δύο τύποι σταματάμε, θέλανε απλά να ξεφύγουν από μια σύγκρουση μαζί μου. Και ο ένας και ο άλλος. Δεν είμαι σπουδαία αλλά αισθάνομαι κάποια πράγματα που λέω έχουν μια κοινή λογική. Δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμη. Εργάζομαι σε μια εφημερίδα. Έχω ένα μηνιαίοι μισθό και έναν εργοδότη. Παίρνω έναν αξιοπρεπή μισθό. Αλλά δεν είμαστε ίσα και όμοια με τον άλλο που τον πληρώνω εγώ και εσύ με τη βουλευτική αποζημίωση. Αυτός οφείλει να λογοδοτήσει. Δεν είμαστε ίδιοι."
