του Χρήστου Ξανθάκη
Το στόρι πάει κάπως έτσι:
Τον Οκτώβριο του 2018 ένας δεκαεπτάχρονος που δήλωνε αναρχικός πήγε στα γραφεία της FSB (της πρώην KGB δηλαδή) στην ρώσικη πόλη του Αρχαγγέλσκ και όταν έφτασε στην είσοδό τους, ενεργοποίησε έναν εκρηκτικό μηχανισμό που είχε επάνω του. Αποτέλεσμα; Αντίο ζωή για τον..
δεκαεπτάχρονο και τραυματισμός για τρεις πράκτορες της FSB.
Διόλου αστεία υπόθεση και λογικό ήταν να ασχοληθούν οι δημοσιογράφοι. Προβλέπεται αυτό ακόμη και σε μια χώρα σαν τη Ρωσία, όπου η ελευθεροτυπία δεν διάγει πια και τις ενδοξότερες μέρες της. Βγήκε λοιπόν στον ραδιοφωνικό σταθμό Ekho Moskvy, αλλά και στο ίντερνετ η δημοσιογράφος Σβετλάνα Προκόπιεβα και σχολίασε ότι η κυβέρνηση της χώρας έφερε μερίδιο ευθύνης για την επίθεση αυτοκτονίας του πιτσιρικά, μιας και δεν άφησε κανένα περιθώριο ειρηνικής διαμαρτυρίας στους πολίτες με τον δραστικό περιορισμό των διαδηλώσεων και των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας.
«Η βαναυσότητα γεννάει βαναυσότητα», ήταν η φράση κλειδί στο κείμενο της Προκόπιεβα.
Tα σκέφτηκε, τα είπε, τα μολόγησε, καλημέρα εδώλιο. Ενεθάρρυνε την τρομοκρατία υποστήριζε η καταγγελία και ο εισαγγελέας ζήτησε έξι χρόνια φυλακή για την δημοσιογράφο. Να μάθει άλλη φορά να κάθεται στ’ αυγουλάκια της και να κλωσάει, αντί ν’ ανοίγει το στόμα της να λέει κουβέντες…
Να μην τα πολυλογώ όμως, πριν από τρεις μέρες βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου. Ένοχη μεν για τα περί «τρομοκρατίας», αλλά τη γλύτωσε εν τέλει τη μπουζού. Πρόστιμο μισό εκατομμύριο ρούβλια ανακοίνωσε ο πρόεδρος, κάτι σαν επτά χιλιάδες δολάρια σε τρέχουσες τιμές.
«Νίκη δεν είναι αλλά δεν είναι και ήττα», δήλωσαν οι εκπρόσωποι των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενώ η ίδια η Προκόπιεβα είπε ότι θ’ ασκήσει έφεση, προσθέτοντας πως απλώς τη δουλειά της έκανε. «Και η δουλειά μου δεν είναι έγκλημα», σημείωσε χαρακτηριστικά…
Τα διάβαζα όλα τα ανωτέρω σε κατατοπιστικό ρεπορτάζ των New York Times και σκεφτόμουν το υπό ψήφιση νομοσχέδιο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που δεν περιορίζει απλώς τις διαδηλώσεις και τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (δόλια Προκόπιεβα…), αλλά συστήνει κι ένα καινούριο όργανο, την «Διεύθυνση Πρόληψης της Βίας», που θα υπάγεται απευθείας στον υπουργό ΠροΠο και θα έχει ως αποστολή την καταπολέμηση της βίας, της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού. Ή όπως λέει αυτολεξεί το νομοσχέδιο:
«Την καταπολέμηση ποικίλων μορφών και εκφάνσεων της βίας όπως η ριζοσπαστικοποίηση, ο βίαιος εξτρεμισμός, η ενδοοικογενειακή, έμφυλη και ενδοσχολική βία».
Το οποίον μπορεί να ακούγεται έως και τίμιο σε πρώτη ανάγνωση, αν όμως το ξανασκεφτεί κανείς αρχίζει και βγάνει καντήλες. Εντάξει η ενδοοικογενειακή βία, κομπλέ η έμφυλη βία, οκέι η ενδοσχολική βία, να τον πάρει το ποτάμι και τον βίαιο εξτρεμισμό. Αλλά η ριζοσπαστικοποίηση πού κολλάει ρε φίλε; Μια τόσο γενική και ευρεία έννοια που χωράει ακόμη και την βιβλική κάμηλο, πόσο κόσμο θα στείλει προσωρινώς ή και μονίμως στη μπουζού; Επειδή κάποιος αρμόδιος (να βάλω εισαγωγικά;) την ερμήνευσε με το δικό του τρόπο και αποφάσισε ότι σηκώνει δίωξη;
Η Λιάνα Κανέλλη που είναι γατόνι, το είπε όμορφα στη Βουλή σημειώνοντας επί λέξει:
«Χρησιμοποιείτε έναν όρο, την αποριζοσπαστικοποίηση και έχω στα χέρια μου το “Ριζοσπάστη”. Θέλετε να μου εξηγήσετε τη διαφορά ή μήπως αυτός είναι ο στόχος; Ποιος είναι ο ριζοσπάστης; Ποιες είναι οι ριζοσπαστικές αποφάσεις; Ποιες είναι οι ριζοσπαστικές πολιτικές;»
Κι ο υπουργός απάντησε με κάτι θολούρες, κάτι γενικολογίες, κάτι μούμπλε, μούμπλε που λένε και στα Μικυμάους. Σιγά και τι πρόβλημα να ‘χει, σήμερα είναι αύριο δεν είναι στο ΠροΠο. Ενώ η νομοθεσία θα μείνει για πολύ καιρό, για να σπάει ράχες και τσαμπουκάδες και να κόβει το βήχα σε όσους και όσες ατζαρδώνονται. Στην Πάτρα το σπρεχάρουν αυτό και αναρωτιέμαι πώς να το λένε στα μέρη της Προκόπιεβα…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
