Αυτές τις μέρες οφείλουμε να θυμηθούμε μια επέτειο που στιγμάτισε μια για πάντα τη σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας. Ενας αγώνας ενάντια σε όλες τις κατεστημένες δυνάμεις, ένας αγώνας που δόθηκε σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά, ένας αγώνας που κερδήθηκε όταν κανείς δεν το περίμενε και ξεπουλήθηκε με επιπτώσεις που τα επόμενα.. πολλά χρόνια θα τις βιώνουμε μέχρι τον επόμενο νικηφόρο αγώνα.
Σε αυτόν τον αγώνα πολλοί ήταν απόντες, κρυμμένοι στον φόβο τους (αλλά διεκδίκησαν τη νίκη ως δική τους), ενώ η ήττα ήταν και μια έμπρακτη απαξία σε κάθε δημοκρατική βούληση, στην ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Δεν θα ξεχάσουμε όμως ποτέ το μυαλό και την καρδιά όλων αυτών που πήραν τότε μια ιστορική απόφαση.
Σε ένα κλίμα κατασκευασμένης τρομολαγνείας για το μέλλον μας, που αποτελούσε και αποτελεί το ιδεολογικό κατεστημένο της εποχής μας, είναι σημαντικό να μπορείς να διατηρείς τη νηφαλιότητα της κριτικής.
Μπροστά στον ορυμαγδό των μηνυμάτων από μιντιακούς κήνσορες, που μεταδίδουν την ψευδή εικόνα της συναίνεσης του να μην αλλάξει τίποτα, θέλει δύναμη απλώς και μόνο να κλείνεις τους τηλεοπτικούς δέκτες και να έχεις τα μάτια σου ανοικτά στους ανθρώπους που έχουν συνθλιβεί από το καπιταλιστικό παρόν και διεκδικούν τώρα την αλλαγή.
Το να μπορείς να πεις το «όχι» ακριβώς εκεί που οι κυρίαρχοι σου λένε ότι είναι ο μόνος δρόμος, είναι αυτό που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο ανθρώπινο.
Ο ψηφοφόρος του ΟΧΙ ήταν ένας άνθρωπος - δημιουργός που είπε όχι στο κατεστημένο ρεύμα της εποχής του, αφουγκράστηκε τον πόνο και την ελπίδα των πολλών.
Τελικά αυτός έμεινε ως ιστορικό πρόσωπο και κανένα από τα πειθήνια «πρόβατα» που με παρωπίδες επαναλάμβαναν σε όλους τους τόνους την καλοπληρωμένη από τα αφεντικά τους, φράση, «Δεν έχουμε άλλη επιλογή». Αυτή η νίκη είναι γραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα από τους ιστορικούς του μέλλοντος. Ενα σημάδι για πάντα χαραγμένο, όταν κάθε εξουσία, κάθε «αρχηγός», κάθε αυτοκρατορία είναι καταδικασμένη να σβήσει.
Οι «δύσκολες» απαντήσεις μπορεί να σε κάνουν συγκυριακά «εχθρό του λαού». Η σημασία όμως του να μπορείς να πεις το όχι, όταν σου επιβάλλουν το ναι, είναι μεγαλύτερη αξιακά και διαχρονικά.
«Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, Οχι θα ξαναέλεγε» (Κ.Π.Καβάφης).
* ο Στρ. Γεωργούλας είναι καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, περιφερειακός συμβουλος Βορείου Αιγαίου και το κείμενό του είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών (01.7.2020)