Να ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για το δεύτερο κύμα
του Χρήστου Ξανθάκη
του Χρήστου Ξανθάκη
Είναι κάπως σαν εκείνο που έλεγε ο συγχωρεμένος ο Νίκος Αναγνωστόπουλος, ο πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας:
«Έλειψα ποτέ από κοντά σου;»
Το ίδιο πράγμα ακριβώς θα μπορούσε να λέει και ο κορωνοϊός, που κάπου εκεί στα τέλη Μαΐου, στις αρχές Ιουνίου έμοιαζε πιο ηττημένος κι από τον Μιχαλολιάκο στις τελευταίες εκλογές. Τον..
κοροϊδεύαμε τότε, τον είχαμε για μπάτσες και κλωτσίδια, ασαπέρα ρε γίδι κορωνοϊέ σε νικήσανε ο Τσιόδρας κι ο Χαρδαλιάς. Ο μεγάλος περίγελος είχε γίνει, που λένε και μερικοί κακοπροαίρετοι για τα έργα μακράς πνοής των Αθηνών. Πού να ξέραμε τότε ότι καθόταν υπομονετικά στ’ αυγουλάκια του και ετοίμαζε την θριαμβευτική επιστροφή του…
Φλας μπακ πριν από μερικές μέρες, πριν από κάνα δεκαήμερο που είμαι στη θάλασσα, σε γνωστό θέρετρο της Βορείου Ελλάδος και πλατσουρίζω και είναι δίπλα μου δύο γριές. Τις οποίες γριές φροντίζω πάντοτε να κρυφακούω, μιας και είμαι της σχολής Λαζόπουλου μεγάλη εκτίμηση τους έχω.
Λέει λοιπόν η μία γριά:
«Ευτυχώς Παναγία μου γλυτώσαμε απ’ τον κορωνοϊό».
«Δεν μας ακούμπησε εμάς», λέει η άλλη.
Για να συμπληρώσει η πρώτη θριαμβευτικά:
«Είδες στην Ιταλία; Γέμισε ο τόπος φέρετρα! Ενώ εδώ πέρα, ούτε ένα φέρετρο δεν είδαμε…»
Αυτό ακριβώς. Ούτε ένα φέρετρο για το δείγμα, ούτε ένα φέρετρο για το θεαθήναι, όλο κάτι πιτσιρικάδες σε πλατείες βλέπαμε και τις δόλιους τους δημάρχους που προσπαθούσαν να σωφρονίσουν τα ταραχοποιά (και εισαγόμενα!) στοιχεία. Αλλά από φέρετρα τίποτα, μόνο «Μένουμε Σπίτι», δάκρυα Τσιόδρα και αεροπορικά μπουφάν τύπου Τοπ Γκαν από Χαρδαλιά. Κι ο ιός περίμενε υπομονετικά…
Ε ναι παιδιά, περίμενε, τι να κάνει; Περίμενε να έρθει καλοκαίρι και ν’ αποκτήσουν κίνηση τα Βαλκάνια, να σκάσουν μύτη οι τουρίστες και να επιστρέψουν οι γκασταρμπάιτερ με τους φοιτητές, ν’ ανοίξουν τα σύνορα και να γίνει η περιοχή Κέντρο Διερχομένων. Διότι μια χαρά εγκαίρως τα πήραμε τα μέτρα και μπράβο μας, αλλά δεν έπαιξε μόνο αυτό ρόλο, έπαιξε και το γεγονός ότι το Χειμώνα τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή δίχως μεγάλη κίνηση και μπούγιο. Σε αντίθεση, ας πούμε, με Ιταλίες, Βρετανίες, Ισπανίες και λοιπά και λοιπά.
Και τώρα; Και τώρα ξεκινάμε με απαγόρευση των πανηγυριών, να κλαίνε η Γωγώ Τσαμπά κι ο Γιώργος Βελισσάρης. Αυτό εισηγείται η επιτροπή των λοιμωξιολόγων στην κυβέρνηση, μαζί με εντατικοποίηση των ελέγχων στα χερσαία σύνορά μας, και επέκταση των ελέγχων και στους εποχικούς εργάτες που προέρχονται από όμορες χώρες. Κι αύριο στις 15 του μηνός ανοίγουν οι πτήσεις για τα καϊνάρια από το Ηνωμένο Βασίλειο, να έρθουν για μπυρόνια και ξερατό με φόντο την ανατολή του ηλίου…
Τουλάχιστον δεν θα πειράξει κανείς τους γάμους και τα βαφτίσια. Ο Στέλιος Πέτσας έσπευσε να το διευκρινίσει αυτό, μην τύχει και εισπράξει καμιά πανταχούσα όχι από κάναν τιποτένιο τύπου Αμβρόσιος, αλλά από την πανίσχυρη Εκκλησία της Ελλάδος. Διότι μπορεί ενενήντα εννιά στους εκατό γάμους και ενενήντα εννιά στις εκατό βαπτίσεις να εξελίσσονται σε πανηγύρια πρώτης γραμμής με όργανα, χορούς και σαματά («γιατί πιανόσαστε ρε παιδιά;»), αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσει κανένας, αποκλείεται, ποτέ των ποτών σε λέω. Φροντίζουν γι’ αυτό η Θεία Χάρις και τα πορτοφόλια που ξηλώνονται προς ενίσχυσιν των ιερών ναών…
- το κειμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
«Έλειψα ποτέ από κοντά σου;»
Το ίδιο πράγμα ακριβώς θα μπορούσε να λέει και ο κορωνοϊός, που κάπου εκεί στα τέλη Μαΐου, στις αρχές Ιουνίου έμοιαζε πιο ηττημένος κι από τον Μιχαλολιάκο στις τελευταίες εκλογές. Τον..
κοροϊδεύαμε τότε, τον είχαμε για μπάτσες και κλωτσίδια, ασαπέρα ρε γίδι κορωνοϊέ σε νικήσανε ο Τσιόδρας κι ο Χαρδαλιάς. Ο μεγάλος περίγελος είχε γίνει, που λένε και μερικοί κακοπροαίρετοι για τα έργα μακράς πνοής των Αθηνών. Πού να ξέραμε τότε ότι καθόταν υπομονετικά στ’ αυγουλάκια του και ετοίμαζε την θριαμβευτική επιστροφή του…
Φλας μπακ πριν από μερικές μέρες, πριν από κάνα δεκαήμερο που είμαι στη θάλασσα, σε γνωστό θέρετρο της Βορείου Ελλάδος και πλατσουρίζω και είναι δίπλα μου δύο γριές. Τις οποίες γριές φροντίζω πάντοτε να κρυφακούω, μιας και είμαι της σχολής Λαζόπουλου μεγάλη εκτίμηση τους έχω.
Λέει λοιπόν η μία γριά:
«Ευτυχώς Παναγία μου γλυτώσαμε απ’ τον κορωνοϊό».
«Δεν μας ακούμπησε εμάς», λέει η άλλη.
Για να συμπληρώσει η πρώτη θριαμβευτικά:
«Είδες στην Ιταλία; Γέμισε ο τόπος φέρετρα! Ενώ εδώ πέρα, ούτε ένα φέρετρο δεν είδαμε…»
Αυτό ακριβώς. Ούτε ένα φέρετρο για το δείγμα, ούτε ένα φέρετρο για το θεαθήναι, όλο κάτι πιτσιρικάδες σε πλατείες βλέπαμε και τις δόλιους τους δημάρχους που προσπαθούσαν να σωφρονίσουν τα ταραχοποιά (και εισαγόμενα!) στοιχεία. Αλλά από φέρετρα τίποτα, μόνο «Μένουμε Σπίτι», δάκρυα Τσιόδρα και αεροπορικά μπουφάν τύπου Τοπ Γκαν από Χαρδαλιά. Κι ο ιός περίμενε υπομονετικά…
Ε ναι παιδιά, περίμενε, τι να κάνει; Περίμενε να έρθει καλοκαίρι και ν’ αποκτήσουν κίνηση τα Βαλκάνια, να σκάσουν μύτη οι τουρίστες και να επιστρέψουν οι γκασταρμπάιτερ με τους φοιτητές, ν’ ανοίξουν τα σύνορα και να γίνει η περιοχή Κέντρο Διερχομένων. Διότι μια χαρά εγκαίρως τα πήραμε τα μέτρα και μπράβο μας, αλλά δεν έπαιξε μόνο αυτό ρόλο, έπαιξε και το γεγονός ότι το Χειμώνα τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή δίχως μεγάλη κίνηση και μπούγιο. Σε αντίθεση, ας πούμε, με Ιταλίες, Βρετανίες, Ισπανίες και λοιπά και λοιπά.
Και τώρα; Και τώρα ξεκινάμε με απαγόρευση των πανηγυριών, να κλαίνε η Γωγώ Τσαμπά κι ο Γιώργος Βελισσάρης. Αυτό εισηγείται η επιτροπή των λοιμωξιολόγων στην κυβέρνηση, μαζί με εντατικοποίηση των ελέγχων στα χερσαία σύνορά μας, και επέκταση των ελέγχων και στους εποχικούς εργάτες που προέρχονται από όμορες χώρες. Κι αύριο στις 15 του μηνός ανοίγουν οι πτήσεις για τα καϊνάρια από το Ηνωμένο Βασίλειο, να έρθουν για μπυρόνια και ξερατό με φόντο την ανατολή του ηλίου…
Τουλάχιστον δεν θα πειράξει κανείς τους γάμους και τα βαφτίσια. Ο Στέλιος Πέτσας έσπευσε να το διευκρινίσει αυτό, μην τύχει και εισπράξει καμιά πανταχούσα όχι από κάναν τιποτένιο τύπου Αμβρόσιος, αλλά από την πανίσχυρη Εκκλησία της Ελλάδος. Διότι μπορεί ενενήντα εννιά στους εκατό γάμους και ενενήντα εννιά στις εκατό βαπτίσεις να εξελίσσονται σε πανηγύρια πρώτης γραμμής με όργανα, χορούς και σαματά («γιατί πιανόσαστε ρε παιδιά;»), αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσει κανένας, αποκλείεται, ποτέ των ποτών σε λέω. Φροντίζουν γι’ αυτό η Θεία Χάρις και τα πορτοφόλια που ξηλώνονται προς ενίσχυσιν των ιερών ναών…
- το κειμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr