Παλινωδιών, Και συμπληρώνει ο αρθρογράφο της «Καθημερινής»: Αλλωστε η υπουργική του θητεία φαίνεται ν’ αντιγράφει την ελαφρώς αλλοπρόσαλλη πολιτική του καριέρα...
Διαβάστε τι έγραψε, μεταξύ άλλων, ο Παντελής Μπουκάλας:
Υπολείπονται δύο μέρες για να συμπληρωθεί μήνας από την κομβική 14η Ιουνίου. Από την ημέρα δηλαδή που ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον πρωθυπουργό, ανήγγειλε την επανεκκίνηση του ελληνικού τουρισμού, εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα την ωραία κοσμοθεωρία-φιλοσοφία του «τουριστικού διεθνισμού»: Η κυβέρνηση, είχε πει, έπειτα βέβαια από τις απαραίτητες πλην εξουθενωτικές μες στην υπερβολή τους κολακείες προς τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη, «δίνει πίσω σε εκατομμύρια τουρίστες το δικαίωμα στο ελληνικό καλοκαίρι. Το δικαίωμα στο όνειρο μιας καλύτερης ζωής και την ευκαιρία να ζήσουν όλοι, οι ξένοι αλλά και οι συμπατριώτες μας, αυτή τη μοναδική ελληνική εμπειρία». Είμαστε στ’ αλήθεια ασυναγώνιστοι όταν αυτοκουρδιζόμαστε, και απίστευτοι όταν αυτοκοροϊδευόμαστε.
(...)
Τριάντα μέρες αφότου, υπό την επήρεια του ηλιοβασιλέματος της Σαντορίνης, ανακοινώθηκε με τον δέοντα στόμφο ότι «ανοίγουμε τα φτερά του ελληνικού τουρισμού με απόλυτη ασφάλεια για τους τουρίστες, τους εργαζόμενους, τους επιχειρηματίες», έχει επιβεβαιωθεί δυστυχώς ότι ουσιώδης σχεδιασμός δεν υπήρχε, και είναι πια πολύ δύσκολο να υπάρξει. Μπορεί ο υπουργός να επέμενε ότι «το σχέδιο Restart Tourism είναι ολοκληρωμένο, σαφές και σχεδιασμένο για να εξασφαλίσει ασφάλεια σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις», στην πραγματικότητα όμως πέτυχε έναν άθλο, και όχι μόνο γραμματικό: να προσθέσει δύο καταφάσεις (εξασφαλίζω + ασφάλεια) και να του προκύψει άρνηση, έλλειψη, απώλεια.
Οι παλινωδίες σχεδόν σε κάθε πτυχή του προβλήματος ήταν τόσο πολλές που επιτρέπουν την αναβάπτιση του κ. Θεοχάρη σε υπουργό Τουρισμού και Παλινωδιών, άλλωστε η υπουργική του θητεία φαίνεται ν’ αντιγράφει την ελαφρώς αλλοπρόσαλλη πολιτική του καριέρα: Βουλευτής με το «Ποτάμι» το 2015, ανεξαρτητοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2016 καταγγέλλοντας τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη για διγλωσσία (για να λάβει την απάντηση πως «είχε καταντήσει μια κουραστική ιστορία» με τους αλλεπάλληλους αναπροσανατολισμούς του), ίδρυσε το κόμμα «Δημοκρατική Ευθύνη» στις αρχές Ιουλίου του 2016, από κοινού με τον κ. Αλέκο Παπαδόπουλο, διαγράφτηκε από το εν λόγω κόμμα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, σε μόλις τέσσερις μήνες δηλαδή, παρέμεινε ανεξάρτητος βουλευτής για δύο χρόνια και τον Δεκέμβριο του 2018 εντάχθηκε στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. Σαν διαβατήριο, σαν πιστοποιητικό συμμόρφωσης, χρησιμοποίησε την αλλαγή στάσης ως προς τη συμφωνία των Πρεσπών. Ενώ άφηνε ποικιλοτρόπως να εννοηθεί ότι θα την υπερψηφίσει, τελικά την καταψήφισε.
(...)
Ουδείς ωστόσο μπορεί να στερήσει από τον κ. Θεοχάρη την πατρότητα της παρηγορητικής πλην απολύτως αυθαίρετης γνωμάτευσης ότι «ο ξένος τουρίστας που θα μείνει έξι-εφτά μέρες στη χώρα μας δεν θα προλάβει να αναπτύξει τα υγειονομικά συμπτώματα». Ουδείς μπορεί να πει ότι δεν είναι δικό του επίτευγμα το δημιουργικό χάος στα θέματα «Βρετανοί και λευκή λίστα» και «Σέρβοι και δικαίωμα εισόδου». Ουδείς επίσης μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήταν ο ίδιος ο υπουργός αλλά κάποιος κακόβουλος σωσίας του εκείνος που προσπαθούσε να πείσει το πανελλήνιο ότι οι Σουηδοί που μόλις είχαν αποβιβαστεί στη Ρόδο, παρά την απαγόρευση, ήταν δημοσιογράφοι και όχι απλοί τουρίστες. «Ζουρναλίστ; ζουρναλίστ;» τους ρωτούσαν οι δικοί μας ρεπόρτερ όλο αγωνία. «Τούριστ! τούριστ!» απαντούσαν οι Σουηδοί. «Είδατε; Ζουρνοτούριστ!» παρενέβαινε ο υπουργός.