Με τις φίλες που ανθίζουν κάθε μέρα στην καρδιά μου, ένα μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης και της αγάπης μας το χτίσαμε περπατώντας τους δρόμους, κόβοντας στένσιλ και ζωγραφίζοντας την πόλη, σφίγγοντας η μια το χέρι της άλλης, κάθε που οι χτύποι στο στήθος μας δυνάμωναν. Τα αγόρια για τα οποία έχασα τον ύπνο μου, κρατούσαν σημαίες που γκρεμίζουν σύνορα,..
μελάνιαζαν οι ώμοι τους από καδρόνια που τέντωναν πάνω στα πανιά συνθήματα, σφάλιζαν τα μάτια μου με φιλιά σε κάθε δακρυγόνο. Την πιο σφιχτή αγκαλιά με τον αδερφό μου, τη δώσαμε έξω από το Χίλτον, κάτω από χοντρές στάλες βροχής, στον ήχο ενός ποδοβολητού που πλησίαζε. Ο μεγαλύτερος ήρωας που χάραξε με ροδόνερο τη ζωή μου, όταν δεν μπορούσε να με σηκώσει πια στην πλάτη του, άρπαζε το μπράτσο μου, λέγοντας μου "Στον δρόμο Χρύσα. Στον δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις". Ο μπαμπάς μου.
Αυτόν τον δρόμο που πάνω του γλιστρήσαμε, γδαρθήκαμε και αφήσαμε κάμποσο από τον ιδρώτα και το αίμα μας, έρχεται να σφραγίσει το νομοσχέδιο που κατατέθηκε χθες για τις διαδηλώσεις, από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ποινικοποιώντας τη διεκδίκηση και τον αγώνα.
Οι κυβερνητικές Αρχές, θα έχουν δικαίωμα να περιορίσουν ή ακόμη και να απαγορεύσουν μια διαδήλωση, όταν αυτή δεν πληροί τις κάτι περισσότερο από αυστηρές προϋποθέσεις που θεσπίζονται, καθώς και "μείωση των δημόσιων συναθροίσεων", εάν κριθεί ότι υπάρχει πιθανότητα διαταραχής της "κοινωνικοοικονομικής ζωής της περιοχής". Σε περίπτωση μάλιστα "έκτακτης ανάγκης", η αστυνομία θα μπουκάρει διαλύοντας όποια πορεία δεν έχει συμμορφωθεί στα κριτήρια του νόμου. Ας πει κάποιον στον φωστήρα αυτής της σύλληψης, ότι χρόνια τώρα αυτό συμβαίνει. Κόσμος διαδηλώνει ειρηνικά, ηλικιωμένοι, παιδιά, εργαζόμενες γυναίκες και από το πουθενά βρίσκονται σε κάποιο νοσοκομείο να μπατάρετε το κεφάλι τους.
Κερασάκι στην τούρτα της κατάφορης καταστολής, οι αδιανόητες αρμοδιότητες που επωμίζεται ο "οργανωτής", τον οποίο θα βαραίνουν ποινικές ευθύνες στην περίπτωση που δεν καταφέρει σαν καλό μέντιουμ, να προβλέψει εάν μια συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων, καταλήξει σε επεισόδια, στοχοποιώντας τον σαν εξιλαστήριο θύμα. Αυτό που δεν μας διευκρίνισαν είναι για το τι θα συμβεί με αυτούς που ξεπετάγονται από τις κλούβες, τρυπώνουν στο πλήθος και μέσα σε λίγα λεπτά πνίγεται ο τόπος στα χημικά. Μια πιο πονηρεμένη από εμένα, θα σκεφτόταν ότι μάλλον θα υπάρχει μια ελαστικότητα του νόμου και της εφαρμογής του, ως προς τα συγκεκριμένα θρεφτάρια.
Επιστρέφοντας στο θέμα του οργανωτή, θα πρέπει να παραθέσει αναλυτικά τα στοιχεία της ταυτότητας του και τρόπου επικοινωνίας, καθώς και να δηλώσει τον χρόνο έναρξης και λήξης της συνάθροισης. Οι άνθρωποι είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουν ιδέα. Όλοι ξέρουμε ότι η ώρα συνάντησης είναι 2 ώρες μετά την προκαθορισμένη και η λήξη, έκπληξη. Προφανώς, από την ασφαλίτικη αυτή πρακτική, δεν θα μπορούσε να μη ζητηθεί ο σκοπός και η διαδρομή της πορείας. Λες και δεν έχουν γεμίσει οι μπάτσοι κάθε στενό, λες και δεν κόβουν τον δρόμο όπου και όποτε τους κάνει κέφι.
Ζητούμενο του νέου νομοσχεδίου είναι ο οργανωτής να συνεργάζεται με την αρμόδια αστυνομική και λιμενική Αρχή και να ενημερώνει τους μετέχοντες στη συνάθροιση για την υποχρέωση να μη φέρουν και χρησιμοποιούν αντικείμενα πρόσφορα για την άσκηση βίας, ζητώντας την παρέμβαση της αρμόδιας αστυνομικής και λιμενικής Αρχής. Με άλλα λόγια, ένα νταραβέρι ρουφιανιάς στην πλάτη του νόμιμου δικαιώματος στην απεργία και στην αυθόρμητη συμμετοχή σε κινηματικές δράσεις. Από τη στοχοποίηση δεν θα μπορούσε να λείπει και η περιφρούρηση της εκάστοτε συνάθροισης, που θα πρέπει να δηλώνεται και αυτή με τη σειρά της. Τέτοιο φακέλωμα, προσπαθώ να θυμηθώ από πότε είχαμε να δούμε, και έχει κολλήσει το μυαλό μου.
Η αστυνομία θα θέτει τους δικούς της όρους αυτοβούλως ακόμη και αν διεξάγεται μια καταφανώς ειρηνική συγκέντρωση, πορεία ή παράσταση διαμαρτυρίας. Όποιος συμμετέχει σε "απαγορευμένη" για όποιον λόγο κινητοποίηση, θα τιμωρείται με φυλάκιση έως και ενός έτους. Μοιάζει να περνά από πάνω μας οδοστρωτήρας, που θέλει να σιωπήσουν οι φωνές μας στην πόλη, να θανατωθεί ο αντίλογος στον λόγο που υψώνεται.
Σύμφωνα με το "Έθνος", η ΕΛ.ΑΣ μοιάζει πανέτοιμη να προμηθευτεί 20 κάμερες υψηλής ευκρίνειας και 6 αναμεταδότες εικόνας. Ένας ΜΑΤατζής, θα αναλαμβάνει τον ρόλο του "κάμεραμαν", καταγράφοντας τους διαδηλωτές. Επίσης, και σύμφωνα με την "Καθημερινή" αυτήν τη φορά, η αστυνομία ετοιμάζει "αγορά εικοσαετίας", με χιλιάδες ασπίδες, κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, μεγάλες ποσότητες χημικών και drones επιτήρησης, πρόσχημα στην καλύτερη φύλαξη του Έβρου. Η ίδια πηγή αναφέρεται στις άδειες από χημικά αποθήκες της Διεύθυνσης Αστυνομικών Επιχειρήσεων, μιας και το προηγούμενο διάστημα στον Έβρο, "έπεφταν" 1.000 με 1.100 δακρυγόνα, καθημερινά. Ευτυχώς που όλα αυτά έχουν τιμή εκκίνησης τα 20 εκατομμύρια και δεν επιτρέπει να αναδειχθούν άλλες ελλείψεις του ελληνικού κράτους, που αφορούν λιγότερης σημασίας τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία.
Αν δεν είχαμε περπατήσει τους δρόμους, δεν θα γνωρίζαμε ιστορίες από τη Μακρόνησο, δεν θα κλαίγαμε χωρίς ενοχές για την αδικία, δεν θα παρανοούσαμε κάθε φορά που επιστρέφαμε σπίτι, βλέποντας μια παραποιημένη εικόνα των Μέσων Ενημέρωσης. Αν δεν είχαμε τον δρόμο, θα είχαμε λίγες περισσότερες ενοχές για τον κόσμο που δεν λέει να αλλάξει, θα φοβόμασταν περισσότερο, θα παραμυθιαζόμασταν πιο εύκολα. Τον έχουμε όμως, και δεν θα τον χαρίσουμε.
Καμιά φορά, μας λένε γιατί δεν κάνουμε πίσω. Γιατί έχουμε δίκιο. Γιατί το δίκιο δεν υποχωρεί, γιατί μας περιμένουν οι δρόμοι και οι ραγισμένοι ουρανοί.
- το κείμενο της Χρύσας Λύκου είναι από το provocateur.gr