Εις μνήμην Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, Ιάκωβου Κουμή και Σταματίνας Κανελλοπούλου
του Χρήστου Ξανθάκη
Δεν μπορώ να καταλάβω τον υπουργό Χρυσοχοΐδη που το κατεβάζει αυτή την εβδομάδα το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και τη ριζοσπαστικοποίηση. Κανονικά, αν ήθελε να τιμήσει τις σοσιαλιστικές καταβολές του θα έπρεπε να περιμένει τρεις βδομαδούλες ως τις 28 του μηνός, για να συμπέσει με το θάνατο της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου. Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται..
φέτος από τότε που την πάτησε το λεωφορείο στο εργοστάσιο της ΕΤΜΑ και στην έστειλε στον άλλο κόσμο. Και επιμένει το ΚΚΕ σαράντα χρόνια τώρα να τιμά τη μνήμη της. Τη μνήμη του κοριτσιού που μοίραζε φυλλάδια…
του
Αλλά έχει και εναλλακτική ο Μιχάλης, δεν περιορίζονται οι επιλογές του. Μπορεί να κάνει κράτει ως τις 17 Νοέμβρη, ως τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Είναι που συμπληρώνονται κι εδώ σαράντα χρόνια, τέσσερεις δεκαετίες ακριβώς από τους θανάτους του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου που δεν είναι πια μαζί μας γιατί κάποιοι, κάποιοι που δεν βρέθηκαν ποτέ αποφάσισαν να εκτονώσουν επάνω τους το μίσος τους. Κάποιοι που δεν βρέθηκαν ποτέ…
Και όπως γράφει η Βικιπαίδεια, βγήκε τότε ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης για να δηλώσει:
«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη».
Το οποίον έχει μια λογική αν είσαι Αρχάγγελος και μάχεσαι τις δυνάμεις του σκότους και τους βελζεβούληδες. Αν είσαι ένστολος όμως, εκεί είναι που κάπως, λέω κάπως, χάνεται η μπάλα. Και δεν ξαναβρίσκεται ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…
Πράγμα το οποίο μας φέρνει στο νομοσχέδιο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις που σαν να ντρέπεται ακόμη και η Φώφη να το στηρίξει, τόσο αίολο και διάτρητο είναι. Και τόσο παραδίδει τα κλειδιά της πόλης, κάθε πόλης στις δυνάμεις της τάξεως να ρυθμίζουν κατά τα γούστα τους τα σούρτα φέρτα κάθε υποψήφιου ταραξία. Κάθε υποψήφιου ταραξία στο δικό τους το ραντάρ δηλαδή, μιας και στη διακριτική τους ευχέρεια θα είναι η έγκριση ή η απαγόρευση των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Θέλει η αστυνομία να σε αφήσει να διαδηλώσεις; Έχει καλώς. Δεν θέλει; Σύρε στο πυρ το εξώτερον. Ίσως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ, το εργοδοτικότερο των εργοδοτικών οργάνων, κάνει για την ώρα κο-κο-κο…
Αλλά δεν κάνει η αντιπολίτευση. Η ζώσα αντιπολίτευση δηλαδή, γιατί καλόν είναι να μην περιλάβουμε στις τάξεις της ούτε το μόρφωμα Βελόπουλου, ούτε αυτό το χλωμό φάντασμα του πασοκικού παρελθόντος που παριστάνει το ριζοσπαστικό κίνημα αλλαγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε μπροστά και καταδίκασε, το ΜέΡΑ25 βγήκες μπροστά και καταδίκασε και το ΚΚΕ όχι μόνο καταδίκασε αλλά οργάνωσε και διαδήλωση. Και πολύ καλά έκανε λέω εγώ, γιατί άμα τους ψήφισε ποτέ κάποιος άνθρωπος (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), δεν το έκανε λόγω μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού αλλά γιατί κατεβάζανε κόσμο στο δρόμο για δίκαιους αγώνες. Ζήτημα ζωής και θανάτου είναι για το ΚΚΕ η αντίσταση στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και ας λέει ο Χρυσοχοΐδης ότι δεν το αφορά διόλου αλλά στοχεύει «στις μικρές συγκεντρώσεις που καθημερινά δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στην πόλη». Αναμένω λοιπόν τα σπουδαία εκ μέρους του Περισσού, αναμένω να πάρει επάνω του την υπόθεση. Το έχει ανάγκη αυτό το παράσημο, όσο τίποτε άλλο αυτή την εποχή…
Υ.Γ.: Δήλωσε επίσης ο υπουργός ΠροΠο ότι με το νομοσχέδιο δεν ποινικοποιούνται οι ιδέες, γιατί «δεν έχουμε πρόβλημα με τις ιδέες ούτε με τους νέους που θέλουν έναν άλλο κόσμο». Κι έψαξε ο Σεφερλής για την πλησιέστερη κατάνα, για να βάλει οριστικό τέλος στην καριέρα του.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι απο το newpost.gr
του Χρήστου Ξανθάκη
Δεν μπορώ να καταλάβω τον υπουργό Χρυσοχοΐδη που το κατεβάζει αυτή την εβδομάδα το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και τη ριζοσπαστικοποίηση. Κανονικά, αν ήθελε να τιμήσει τις σοσιαλιστικές καταβολές του θα έπρεπε να περιμένει τρεις βδομαδούλες ως τις 28 του μηνός, για να συμπέσει με το θάνατο της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου. Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται..
φέτος από τότε που την πάτησε το λεωφορείο στο εργοστάσιο της ΕΤΜΑ και στην έστειλε στον άλλο κόσμο. Και επιμένει το ΚΚΕ σαράντα χρόνια τώρα να τιμά τη μνήμη της. Τη μνήμη του κοριτσιού που μοίραζε φυλλάδια…
του
Αλλά έχει και εναλλακτική ο Μιχάλης, δεν περιορίζονται οι επιλογές του. Μπορεί να κάνει κράτει ως τις 17 Νοέμβρη, ως τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Είναι που συμπληρώνονται κι εδώ σαράντα χρόνια, τέσσερεις δεκαετίες ακριβώς από τους θανάτους του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου που δεν είναι πια μαζί μας γιατί κάποιοι, κάποιοι που δεν βρέθηκαν ποτέ αποφάσισαν να εκτονώσουν επάνω τους το μίσος τους. Κάποιοι που δεν βρέθηκαν ποτέ…
Και όπως γράφει η Βικιπαίδεια, βγήκε τότε ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης για να δηλώσει:
«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη».
Το οποίον έχει μια λογική αν είσαι Αρχάγγελος και μάχεσαι τις δυνάμεις του σκότους και τους βελζεβούληδες. Αν είσαι ένστολος όμως, εκεί είναι που κάπως, λέω κάπως, χάνεται η μπάλα. Και δεν ξαναβρίσκεται ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…
Πράγμα το οποίο μας φέρνει στο νομοσχέδιο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις που σαν να ντρέπεται ακόμη και η Φώφη να το στηρίξει, τόσο αίολο και διάτρητο είναι. Και τόσο παραδίδει τα κλειδιά της πόλης, κάθε πόλης στις δυνάμεις της τάξεως να ρυθμίζουν κατά τα γούστα τους τα σούρτα φέρτα κάθε υποψήφιου ταραξία. Κάθε υποψήφιου ταραξία στο δικό τους το ραντάρ δηλαδή, μιας και στη διακριτική τους ευχέρεια θα είναι η έγκριση ή η απαγόρευση των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Θέλει η αστυνομία να σε αφήσει να διαδηλώσεις; Έχει καλώς. Δεν θέλει; Σύρε στο πυρ το εξώτερον. Ίσως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ, το εργοδοτικότερο των εργοδοτικών οργάνων, κάνει για την ώρα κο-κο-κο…
Αλλά δεν κάνει η αντιπολίτευση. Η ζώσα αντιπολίτευση δηλαδή, γιατί καλόν είναι να μην περιλάβουμε στις τάξεις της ούτε το μόρφωμα Βελόπουλου, ούτε αυτό το χλωμό φάντασμα του πασοκικού παρελθόντος που παριστάνει το ριζοσπαστικό κίνημα αλλαγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε μπροστά και καταδίκασε, το ΜέΡΑ25 βγήκες μπροστά και καταδίκασε και το ΚΚΕ όχι μόνο καταδίκασε αλλά οργάνωσε και διαδήλωση. Και πολύ καλά έκανε λέω εγώ, γιατί άμα τους ψήφισε ποτέ κάποιος άνθρωπος (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), δεν το έκανε λόγω μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού αλλά γιατί κατεβάζανε κόσμο στο δρόμο για δίκαιους αγώνες. Ζήτημα ζωής και θανάτου είναι για το ΚΚΕ η αντίσταση στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και ας λέει ο Χρυσοχοΐδης ότι δεν το αφορά διόλου αλλά στοχεύει «στις μικρές συγκεντρώσεις που καθημερινά δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στην πόλη». Αναμένω λοιπόν τα σπουδαία εκ μέρους του Περισσού, αναμένω να πάρει επάνω του την υπόθεση. Το έχει ανάγκη αυτό το παράσημο, όσο τίποτε άλλο αυτή την εποχή…
Υ.Γ.: Δήλωσε επίσης ο υπουργός ΠροΠο ότι με το νομοσχέδιο δεν ποινικοποιούνται οι ιδέες, γιατί «δεν έχουμε πρόβλημα με τις ιδέες ούτε με τους νέους που θέλουν έναν άλλο κόσμο». Κι έψαξε ο Σεφερλής για την πλησιέστερη κατάνα, για να βάλει οριστικό τέλος στην καριέρα του.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι απο το newpost.gr