Ελλάδα και Σουαζιλάνδη προβλέπεται να συναγωνίζονται, από Σεπτέμβριο, για την πρώτη θέση στη λίστα με τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στον κόσμο
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Εντελώς τυχαία, λόγω κορωνοϊού, μάθαμε ότι το μέσο ημερήσιο εισόδημα κάθε νέου εργαζόμενου της Σουαζιλάνδης δεν ξεπερνά τα 3 ευρώ. Το μέσο ημερήσιο εισόδημα κάθε νέου Έλληνα εργαζόμενου, μετά τις κορωνοϊκές και μετακορωνοϊκές ρυθμίσεις -τρόπος του λέγειν- της κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπολογίζεται ότι θα είναι τριπλάσιο. Και κάτι παραπάνω.
Πόσο κάνει μια φραντζόλα ψωμί στην Ελλάδα και πόσο στη Σουαζιλάνδη; Κάντε τον λογαριασμό και θα βρείτε..
τη διαφορά της αγοραστικής δύναμης μεταξύ Ελλήνων και Σουαζιλανδών.
Ωστόσο, βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτός ο... λογαριασμός είναι η τύχη που χρειάζεται κάθε νεαρός Έλληνας για να περάσει την πύλη της Βρούτσειας αγοράς εργασίας˙ να μπει μέσα και, πολύ περισσότερο, να παραμείνει εντός. Αφού οι εφαρμογές των κορωνοϊκών και μετακορωνοϊκών ρυθμίσεων, που λέγαμε, οδηγούν σε περαιτέρω συρρίκνωση των μισθών και μαζικές απολύσεις, με αποτέλεσμα ένα νέο κύμα ανέργων που θα απογειώσει τον, ήδη τραγικό, στις ηλικίες από 20 έως 34 ετών, δείκτη ανεργίας. Πράγμα που ενδέχεται να καθορίζει ως κωλόφαρδους (στην κυριολεξία) τους Ελληνόπαιδες που, εφεξής, θα βρίσκουν δουλειά σε συνθήκες Σουαζιλάνδης: ημερήσιο εισόδημα 3 ευρώ!
Υπερβάλλω; Ίσως, αλλά ελάχιστα. Όσο χρειάζεται για να δείξω πόσο μίκρυνε η απόσταση από την Ελλάδα ώς τη Σουαζιλάνδη. Απ’ εδώ ώς την πείνα, εάν θέλετε: οι κάτοικοι του πλανήτη που υποφέρουν από οξεία πείνα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Το 2016 ήσαν 80 εκατ. άνθρωποι. Το 2018 έγιναν 124 εκατομμύρια. Πόσοι είναι σήμερα οι υποφέροντες;
*******
Την 26η Ιουνίου, ημέρα Δευτέρα, ένα κοριτσάκι εννέα ετών λιποθύμησε απ’ την πείνα. Όχι στη Σουαζιλάνδη, στη Ρόδο, σ’ έναν φούρνο όπου περίμενε μαζί με τη μητέρα της. Εκείνη θα αγόραζε, με τα ελάχιστα χρήματα που είχε πάνω της, ένα σκέτο ψωμάκι «για να φάει η μικρή, να ξεγελάσει την πείνα της». Το κοριτσάκι όμως, νηστικό επί ώρες, λιποθύμησε! Και έτσι αποκαλύφθηκε το δράμα που βίωνε η αξιοπρεπής μητέρα: άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος, προστάτης μονογονεϊκής οικογένειας διδύμων κοριτσιών, με το επίδομα των 800 ευρώ να εξαντλείται πολύ γρήγορα και οι υποχρεώσεις να πνίγουν την ίδια και την οικογένειά της...
«Είχα την ευκαιρία σήμερα να συνομιλήσω με τη μητέρα του εννιάχρονου κοριτσιού που λιποθύμησε (...) Αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι η ντροπή δεν πρέπει να ανήκει στους ανθρώπους που βγάζουν το πρόβλημά τους προς τα έξω, αλλά πρέπει να βαρύνει την πολιτεία» δήλωνε, δυο μέρες μετά, ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας: Δεν μπορούμε να πιστεύουμε ότι άνθρωποι που δεν έχουν εισόδημα από τον Οκτώβριο του περασμένου χρόνου μπορούν να ζήσουν με 800 ευρώ το τρίμηνο ή με ένα επίδομα ανεργίας...
Ο άλλος, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, και όχι της Σουαζιλάνδης, στον ίδιο χρόνο τα έβρισκε όλα... κομπλέ: «Σπάνια έχουν γίνει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πολύ μεγάλες προκλήσεις, οικονομικές, γεωπολιτικές, υγειονομικές» έλεγε στους υπουργούς του...
*******
Ταυτόχρονα έκανε το μαύρο άσπρο, χαρακτηρίζοντας ως παράδειγμα... «θεσμικής τάξης» και «δημοκρατικής κανονικότητας» τον πλήρη θεσμικών και οικονομικών ατασθαλιών κυβερνητικό του χρόνο, έναν χρόνο έμπλεο από πρωτοφανείς απόπειρες χειραγώγησης των θεσμών και των διακριτών εξουσιών...
Έναν χρόνο Δημοκρατίας τύπου... Σουαζιλάνδης: «Οργή και αγανάκτηση επικρατεί εδώ κι ένα εξάμηνο στη φτωχή αφρικανική χώρα για τον πολυτελή βίο που διάγει ο βασιλιάς της Μσουάτι Γ΄, ο τελευταίος απόλυτος μονάρχης της Αφρικής: ο Σουαζιλανδός μονάρχης δεν δίστασε να σπαταλήσει 15 εκατ. ευρώ για την αγορά στόλου πολυτελών αυτοκινήτων (19 Ρολς Ρόις και 120 BMW), τα οποία προορίζονται για τις αμέτρητες συζύγους του...».
Προς Θεού, καμιά... ομοιότητα. Ο δικός μας, σαφώς δημοκρατικότερος και διόλου σπάταλος, ασκεί οικογενειακή διακυβέρνηση. Ένα είδος οικογενειακού καπιταλισμού, εξηγώ για να μην παρεξηγούμαι. Αν δε εξαιρέσει κανείς τις σπατάλες του σε επικοινωνιακές φαντασμαγορίες, μεγάλους περιπάτους και media -προπαντός media!-, η ομοιότητα περιορίζεται στις... μικροοικονομικές προκλήσεις που διαχειρίζονται οι δυο άνδρες: Ελλάδα και Σουαζιλάνδη προβλέπεται να συγχρωτίζονται και πάλι (όπως το 2013) στη λίστα των δέκα χωρών με τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στον κόσμο.
Υπερβάλλω; Ίσως, αλλά ελάχιστα. Όσο χρειάζεται για να δείξω πόσο μίκρυνε η απόσταση απ’ εδώ ώς την πείνα. Από τη λιποθυμία της μικρής Ροδίτισσας ώς τον Σεπτέμβριο της ακραίας φτώχειας που (όπως λένε οι λίντερ της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας) μας περιμένει.
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (05.7.2020)
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής Εντελώς τυχαία, λόγω κορωνοϊού, μάθαμε ότι το μέσο ημερήσιο εισόδημα κάθε νέου εργαζόμενου της Σουαζιλάνδης δεν ξεπερνά τα 3 ευρώ. Το μέσο ημερήσιο εισόδημα κάθε νέου Έλληνα εργαζόμενου, μετά τις κορωνοϊκές και μετακορωνοϊκές ρυθμίσεις -τρόπος του λέγειν- της κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπολογίζεται ότι θα είναι τριπλάσιο. Και κάτι παραπάνω.
Πόσο κάνει μια φραντζόλα ψωμί στην Ελλάδα και πόσο στη Σουαζιλάνδη; Κάντε τον λογαριασμό και θα βρείτε..
τη διαφορά της αγοραστικής δύναμης μεταξύ Ελλήνων και Σουαζιλανδών.
Ωστόσο, βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτός ο... λογαριασμός είναι η τύχη που χρειάζεται κάθε νεαρός Έλληνας για να περάσει την πύλη της Βρούτσειας αγοράς εργασίας˙ να μπει μέσα και, πολύ περισσότερο, να παραμείνει εντός. Αφού οι εφαρμογές των κορωνοϊκών και μετακορωνοϊκών ρυθμίσεων, που λέγαμε, οδηγούν σε περαιτέρω συρρίκνωση των μισθών και μαζικές απολύσεις, με αποτέλεσμα ένα νέο κύμα ανέργων που θα απογειώσει τον, ήδη τραγικό, στις ηλικίες από 20 έως 34 ετών, δείκτη ανεργίας. Πράγμα που ενδέχεται να καθορίζει ως κωλόφαρδους (στην κυριολεξία) τους Ελληνόπαιδες που, εφεξής, θα βρίσκουν δουλειά σε συνθήκες Σουαζιλάνδης: ημερήσιο εισόδημα 3 ευρώ!
Υπερβάλλω; Ίσως, αλλά ελάχιστα. Όσο χρειάζεται για να δείξω πόσο μίκρυνε η απόσταση από την Ελλάδα ώς τη Σουαζιλάνδη. Απ’ εδώ ώς την πείνα, εάν θέλετε: οι κάτοικοι του πλανήτη που υποφέρουν από οξεία πείνα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Το 2016 ήσαν 80 εκατ. άνθρωποι. Το 2018 έγιναν 124 εκατομμύρια. Πόσοι είναι σήμερα οι υποφέροντες;
*******
Την 26η Ιουνίου, ημέρα Δευτέρα, ένα κοριτσάκι εννέα ετών λιποθύμησε απ’ την πείνα. Όχι στη Σουαζιλάνδη, στη Ρόδο, σ’ έναν φούρνο όπου περίμενε μαζί με τη μητέρα της. Εκείνη θα αγόραζε, με τα ελάχιστα χρήματα που είχε πάνω της, ένα σκέτο ψωμάκι «για να φάει η μικρή, να ξεγελάσει την πείνα της». Το κοριτσάκι όμως, νηστικό επί ώρες, λιποθύμησε! Και έτσι αποκαλύφθηκε το δράμα που βίωνε η αξιοπρεπής μητέρα: άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος, προστάτης μονογονεϊκής οικογένειας διδύμων κοριτσιών, με το επίδομα των 800 ευρώ να εξαντλείται πολύ γρήγορα και οι υποχρεώσεις να πνίγουν την ίδια και την οικογένειά της...
«Είχα την ευκαιρία σήμερα να συνομιλήσω με τη μητέρα του εννιάχρονου κοριτσιού που λιποθύμησε (...) Αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι η ντροπή δεν πρέπει να ανήκει στους ανθρώπους που βγάζουν το πρόβλημά τους προς τα έξω, αλλά πρέπει να βαρύνει την πολιτεία» δήλωνε, δυο μέρες μετά, ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας: Δεν μπορούμε να πιστεύουμε ότι άνθρωποι που δεν έχουν εισόδημα από τον Οκτώβριο του περασμένου χρόνου μπορούν να ζήσουν με 800 ευρώ το τρίμηνο ή με ένα επίδομα ανεργίας...
Ο άλλος, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, και όχι της Σουαζιλάνδης, στον ίδιο χρόνο τα έβρισκε όλα... κομπλέ: «Σπάνια έχουν γίνει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πολύ μεγάλες προκλήσεις, οικονομικές, γεωπολιτικές, υγειονομικές» έλεγε στους υπουργούς του...
*******
Ταυτόχρονα έκανε το μαύρο άσπρο, χαρακτηρίζοντας ως παράδειγμα... «θεσμικής τάξης» και «δημοκρατικής κανονικότητας» τον πλήρη θεσμικών και οικονομικών ατασθαλιών κυβερνητικό του χρόνο, έναν χρόνο έμπλεο από πρωτοφανείς απόπειρες χειραγώγησης των θεσμών και των διακριτών εξουσιών...
Έναν χρόνο Δημοκρατίας τύπου... Σουαζιλάνδης: «Οργή και αγανάκτηση επικρατεί εδώ κι ένα εξάμηνο στη φτωχή αφρικανική χώρα για τον πολυτελή βίο που διάγει ο βασιλιάς της Μσουάτι Γ΄, ο τελευταίος απόλυτος μονάρχης της Αφρικής: ο Σουαζιλανδός μονάρχης δεν δίστασε να σπαταλήσει 15 εκατ. ευρώ για την αγορά στόλου πολυτελών αυτοκινήτων (19 Ρολς Ρόις και 120 BMW), τα οποία προορίζονται για τις αμέτρητες συζύγους του...».
Προς Θεού, καμιά... ομοιότητα. Ο δικός μας, σαφώς δημοκρατικότερος και διόλου σπάταλος, ασκεί οικογενειακή διακυβέρνηση. Ένα είδος οικογενειακού καπιταλισμού, εξηγώ για να μην παρεξηγούμαι. Αν δε εξαιρέσει κανείς τις σπατάλες του σε επικοινωνιακές φαντασμαγορίες, μεγάλους περιπάτους και media -προπαντός media!-, η ομοιότητα περιορίζεται στις... μικροοικονομικές προκλήσεις που διαχειρίζονται οι δυο άνδρες: Ελλάδα και Σουαζιλάνδη προβλέπεται να συγχρωτίζονται και πάλι (όπως το 2013) στη λίστα των δέκα χωρών με τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στον κόσμο.
Υπερβάλλω; Ίσως, αλλά ελάχιστα. Όσο χρειάζεται για να δείξω πόσο μίκρυνε η απόσταση απ’ εδώ ώς την πείνα. Από τη λιποθυμία της μικρής Ροδίτισσας ώς τον Σεπτέμβριο της ακραίας φτώχειας που (όπως λένε οι λίντερ της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας) μας περιμένει.
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (05.7.2020)
