άρθρο του στην Καθημερινή.
Στο ένα, θυμάται αξιωματικό της αστυνομίας που, όπως του εκμυστηρεύτηκε, θα άφηνε να γίνει φόνος αν αυτό τον εξυπηρετούσε. Ο αξιωματικός βρισκόταν σε κρίσιμη θέση και ο Παπαχελάς τον θυμάται να του λέει ατάραχος, πως «αν έχω μια πληροφορία ότι θα δολοφονηθεί ο τάδε και θεωρώ ότι έτσι θα ξεκάνω τον μεγάλο μου αντίπαλο, δεν θα το πω σε κανέναν».
Το άλλο περιστατικό, που ανασύρει από τη σαπίλα τού παρασκηνίου η μνήμη τού διευθυντή της Καθημερινής, αφορά αξιωματικό τού στρατού που «έλιωσε το βράδυ των Ιμίων» και τον οποίο θυμάται να του λέει «εγώ δεν άξιζα να φτάσω ούτε ταξίαρχος. Το κόμμα με ανάδειξε. Και εκείνο το βράδυ τα έχασα. Δεν ήμουν έτοιμος για τέτοια πράγματα».
Και οι δυο αναφορές είναι συνταρακτικές γιατί φανερώνουν ποιοι είμαστε και από ποιους κρίνεται η τύχη μας. Αλλά εν προκειμένω, δεν υπάρχει ηχογραφημένο για να γίνει ένα ακόμα μπαμ! Και ας έχουν περάσει χρόνια, πολλά περισσότερα από δύο.
(Δεν είναι άστοχο αυτό που έγραψε ο Harddog. Το επαναλαμβάνουμε μερικές ώρες μετά με μεγαλύτερη έμφαση... «Ποιον να εμπιστευτείς;»).
- από το Harddog
