Οι εκπτώσεις όμως έχουν «αρχίσει» εδώ και καιρό. Από τότε που έληξε η καραντίνα.. Με το που έληξαν τα περιοριστικά μέτρα και «μας αμόλησαν» άρχισαν οι εκπτώσεις σε όλα εκείνα που υποτίθεται ότι αν τα τηρούσαμε θα συνεχίζαμε να διαβιούμε με ασφάλεια.
Πας στο ΚΤΕΛ – στο λέω από πρώτο χέρι – και πέντε με έξι συνεπιβάτες σου δεν φοράνε την υποχρεωτική μάσκα.
Πότε είδες σε ταβέρνα αλάτια, πιπέρια, λάδι, ξύδι σε συσκευασίες και όχι το χύμα, που λόγω των μέτρων απαγορεύεται;
Εκπτώσεις!
Περπατάς και βλέπεις κακάκια σκύλων, Φταίνε οι σκύλοι; Όχι! Φταίνε οι ιδιοκτήτες που κάνουν εκπτώσεις, όλο το χρόνο!
Δεν μπορείς να κατέβεις στη διάβαση ή να βγεις από τον πεζόδρομο που τον έχει κλείσει ένα ωραιότατο αυτοκίνητο ή πολλά, επίσης ωραιότατα, μηχανάκια; Κάποιος κάνει εκπτώσεις!
Κάποιοι λοιπόν κάνουν εκπτώσεις. Εκπτώσεις όλο το χρόνο και εις βάρος όλων μας.
Κάποιοι πάντα κάνουν ό,τι γουστάρουν και δεν υπολογίζουν κόστος λες κι έχουν γεμάτες τις τσέπες τους με εκπτωτικά κουπόνια.
Οι εκπτώσεις λοιπόν μας περιβάλλουν και μας πνίγουν.
Το πρόβλημα με αυτού του είδους τις ετήσιες, τις διαρκείς εκπτώσεις είναι ότι τις συνηθίζουμε και δεν αντιδρούμε. Και ακόμη χειρότερα παρασυρόμαστε και αλλάζουμε τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε, κάποιοι εννοείται!, και πέφτουμε κι εμείς λες κι είμαστε τιμές.
Έτσι χάνεται η μπάλα. Η μαγκιά μερικές φορές μπορεί και να είναι ωφέλιμη. Η «τζάμπα μαγκιά», μαγκιά με εκπτώσεις δηλαδή, είναι σίγουρα αποτυχημένη και ενοχλητική.
Νομίζω ότι γεμάτη εκπτώσεις είναι και η καθημερινότητά μας και πολλές φορές, με τον τρόπο που εξήγησα παραπάνω, παίζουμε κι εμείς αυτό το θλιβερό παιχνίδι «εκπτώσεων» από κάθε συνθήκη που θα την έλεγες «πολιτισμό»!
Πριν λοιπόν ξεχυθούμε στα ψώνια, είτε κανονικά, είτε ως «φάτε μάτια ψάρια», ας σκεφτούμε τις εκπτώσεις που μας περιβάλλουν και τελικά μας χαλάνε τη διάθεση και ας πράξουμε αναλόγως!
Γιάννης Καφάτος / viewtag