Ο θάνατος ενός παιδιού, η αστυνομική βία, ο Χρυσοχοΐδης
του Χρήστου Ξανθάκη
Μια φορά κι έναν καιρό ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Τζο Γουάμπαου είχε γράψει ότι για να είσαι αστυνομικός της προκοπής χρειάζεσαι τρία πράγματα:
* συμπόνια
* αίσθηση του χιούμορ
* κοινή λογική
Αυτά ακριβώς τα τρία πράγματα που απουσίαζαν από την κατάπτυστη ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη,σχετικά με το θάνατο..
του Βασίλη Μάγγου. Ένα πραγματικό έπος ανοησίας, που αντί ν’ ασχοληθεί με το προκείμενο επέλεγε να κάνει αντιπολίτευση στην… αντιπολίτευση. Και να βγάζει χολή για «ανεύθυνους και αδίστακτους», πάνω από το πτώμα ενός παιδιού. Πάνω απ’ τον ανοιχτό τάφο του…
Μια φορά κι έναν καιρό ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Τζο Γουάμπαου είχε γράψει ότι για να είσαι αστυνομικός της προκοπής χρειάζεσαι τρία πράγματα:
* συμπόνια
* αίσθηση του χιούμορ
* κοινή λογική
Αυτά ακριβώς τα τρία πράγματα που απουσίαζαν από την κατάπτυστη ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη,σχετικά με το θάνατο..
του Βασίλη Μάγγου. Ένα πραγματικό έπος ανοησίας, που αντί ν’ ασχοληθεί με το προκείμενο επέλεγε να κάνει αντιπολίτευση στην… αντιπολίτευση. Και να βγάζει χολή για «ανεύθυνους και αδίστακτους», πάνω από το πτώμα ενός παιδιού. Πάνω απ’ τον ανοιχτό τάφο του…
Βενζίνη στη φωτιά έριξε η ανακοίνωση, μια φωτιά που έκαιγε ήδη με
σφοδρότητα σε όλους τους διαύλους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και σε
ουκ ολίγα από τα «παραδοσιακά» μέσα βεβαίως, «αδίστακτα και ανεύθυνα»
και αυτά. Είχαν, βλέπετε, την κακή ιδέα να ποστάρουν όχι μόνο την είδηση
του θανάτου αλλά και τις φωτογραφίες και το βίντεο από τον άγριο ξυλοδαρμό του Βασίλη Μάγγου στα χέρια όχι ενός, όχι δύο, αλλά τριών και πέντε ενστόλων κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στην καύση σκουπιδιών στο Βόλο.
Η μαρτυρία του Βασίλη Μάγγου:
«Με χτυπούσαν μέχρι που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, γιατί είχα χτυπηθεί άσχημα στα πλευρά, τους φώναζα, δεν τους ένοιαζε καν. Μου βάλανε χειροπέδες και με πήραν σηκωτό, ενώ με βρίζανε με το επίθετό μου. Όταν ζήτησα λίγο νερό, στην αρχή δεν μου δίνανε κι έπειτα με βάλανε να πιω από έναν καταψύκτη που έτρεχε σταγόνα - σταγόνα το νερό και μάλιστα από κάτω προς τα πάνω. Εγώ εντωμεταξύ να ’μαι σακάτης, κατάκοιτος και να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Και αφού διασκέδασαν όλοι μαζί πάνω μου, με ρίξανε στο κρατητήριο».
Κι ύστερα βγήκε κάποια στιγμή κι ύστερα πήγε νοσοκομείο, όπου
διαπιστώθηκαν άφθονα σπασμένα πλευρά και μια θλάση στο συκώτι. Έγραψε ο
Βασίλης Μάγγος στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook:
«Και τα δύσκολα τώρα αρχίζουν... 2-3 μήνες αποθεραπεία και ποιος ξέρει πόσα χρόνια και αν θα βρω το δίκιο μου... Όμως... Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;»
Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε, από ένα παιδί που διάβαζε Χρόνη
Μίσσιο και Καβάφη και γούσταρε ΑΕΚ. Από ένα παιδί που δεν είναι πια μαζί
μας…
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που είναι σαφώς πιο έξυπνος από τους
υφισταμένους του, κατανόησε τη ζημιά στο προφίλ της «υπηρεσίας» και
βγήκε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα επιδεικνύοντας κοινή λογική και
συμπόνια. Με λόγο πολύ προσεκτικό, ως και «βλαστό» χαρακτήρισε τον
Βασίλη Μάγγο. Και τα της αντιπολίτευσης τα καταχώνιασε στο πιο βαθύ
ντουλάπι, να μην τα βλέπει κανείς. Άσε που δήλωσε ότι «γίνεται μια πολύ
μεγάλη προσπάθεια η αστυνομία να λειτουργήσει στο πλαίσιο του
Συντάγματος και των νόμων». Πράγμα που μάλλον εκθέτει τον
συνδικαλιστάρα της ΕΛΑΣ, που είχε ευθαρσώς υποστηρίξει ότι η αστυνομία
είχε «ευνουχιστεί επί ΣΥΡΙΖΑ» και ότι «το πάρτι τελείωσε»…
Στο μεταξύ ο Βασίλης Μάγγος είναι νεκρός. Χθες έγινε η νεκροψία,
ανακοινώθηκε οξύ πνευμονικό οίδημα, αναμένουμε την τοξικολογική.
Αναμένουμε με ψυχραιμία και χωρίς να προδικάζουμε, μιας και δεν είμαστε
ούτε αδίστακτοι ούτε ανεύθυνοι. Ούτε καν αφελείς, να πιστεύουμε ότι τώρα
που λύθηκαν τα χέρια των ΜΑΤατζήδων θα ξαναδεθούν ξαφνικά με κάποιο
μαγικό τρόπο. Εκτός κι αν ξυπνήσει ξαφνικά εκείνος ο γίγαντας ο
Αλιβιζάτος, που βρίσκεται σε απόλυτη κατατονία από την ώρα που
ανακοινώθηκε το όνομα της Σακελλαροπούλου για την προεδρία της
δημοκρατίας…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr