Στο βιβλίο του για τη «Χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας», ο Γιάννης Παντελάκης θυμίζει στους αναγνώστες του πως ο Ignacio Ramonet, ο ιστορικός διευθυντής της "Le Monde diplomatique", έχει χαρακτηρίσει τα προϊόντα της δημοσιογραφίας της εποχής μας ως «μολυσμένη ενημέρωση». Και δυστυχώς αυτή η «μόλυνση» δεν άπτεται μονάχα των οικονομικών..
παραμέτρων της λειτουργίας των μέσων, αλλά κυρίως της ποιότητας και του επιπέδου της ενημέρωσης που αυτά προσφέρουν στους πολίτες.
Μπορεί, ορθώς, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταγγέλλει το καθεστώς της μονοφωνίας που σήμερα επικρατεί στη μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ, καθώς επιλεκτικά και συστηματικά εξαφανίζουν και προκλητικά αποκρύπτουν ενοχλητικές για την κυβέρνηση Μητσοτάκη ειδήσεις.
Μπορεί, ορθώς, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝ.ΑΛΛ., το ΚΚΕ, η Ντόρα Μπακογιάννη και σειρά μέσων να απαιτούν από την κυβέρνηση να δημοσιοποιήσει τα ποσά με τα οποία ενισχύθηκε ο Τύπος για την προβολή της καμπάνιας «Μένουμε σπίτι».
Μπορεί, εύκολα, κάποιος να αντιληφθεί την υπόγεια διαδρομή του χρήματος από το Μέγαρο Μαξίμου έως τις τσέπες των βαρόνων της ενημέρωσης. Μα, δυστυχώς, δεν είναι το χρήμα και τα πολιτικά γραμμάτια που συνηγορούν για το φαινόμενο της «μολυσμένης ενημέρωσης», που δεν είναι πρόσφατο ούτε ελληνικό.
Γιατί, πιστέψτε με, δεν χρειάστηκε ούτε ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ να βρέξει από τη μαύρη λίστα Πέτσα ώστε η κοινή γνώμη να βομβαρδιστεί τις τελευταίες ημέρες με μακροσκελή ρεπορτάζ για το βιτριόλι και τη μικρή Μαρκέλλα, που κυριαρχούσαν στην ειδησεογραφία και έπαιζαν πρώτο θέμα στα περισσότερα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Δεν χρειάστηκε ούτε μισό ευρώ για να πάει για ακόμη μια φορά στα αζήτητα η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας χωρίς να χρειαστεί να λερώσουν τις πένες τους οι χρυσοκάνθαροι του επαγγέλματος, οι οποίοι και ασχολούνται αποκλειστικά και κατ’ αποκοπή με το ξέπλυμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Γιατί, πέρα από τη διαπλοκή, υπάρχει και η «μολυσμένη ενημέρωση» που διοχετεύεται υποδόρια και σε μεγάλες δόσεις στην κοινή γνώμη, δηλητηριάζοντας συστηματικά ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που κάποια εγχειρίδια τους αποκαλούν «εγκλωβισμένους τηλεθεατές».
Και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζεται να σηκώσει το τηλέφωνο κάποιος υπουργός γιατί αρκεί η εντολή του αρχισυντάκτη και ο ζήλος του ρεπόρτερ για γαργαλιστικές και αποκλειστικές λεπτομέρειες, όπως δεν απαίτησε κάποτε ο Ανδρέας Λοβέρδος τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από τα ΜΜΕ. Μόνα τους την επέλεξαν.
Πέτρος Κατσάκος / Αυγή
