Την δημοκρατικότητα και την ιστορία της Εφημερίδας "Η Αυγή" θα πρέπει να σκεφτεί πολύ κάποιος πριν αποπειραθεί να τη θίξει. Αυτό επισημαίνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης αναφερόμενος στην εκπομπή «Mega Mag» στο Μέγκα όπου σε θετικό σχόλιο που έκανε πάνω στη συζήτηση ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παπαδόπουλος για τη δημοκρατική ιστορία της Αυγής,..
ο παριστάμενος βουλευτής της ΝΔ Κ. Κυρανάκης τόλμησε να την αμφισβητήσει με απαξιωτικές εκφράσεις.
Οπως αναφέρει ο Ν. Φίλης, που μίλησε στην εκπομπή, η αμφισβήτηση της δημοκρατικότητας και της ιστορίας 70 ετών της Αυγής των Γλέζου, Κύρκου, Μπριλλάκη, Γιάνναρου, Παρασκευόπουλου, Λιναρδάτου, Χρυσοστομίδη, Εφραιμίδη, Μαυροειδή και τόσων άλλων δεν εμπίπτει φυσικά στην αρμοδιότητα του εν λόγω βουλευτή και άλλων παρομοίου πολιτικού διαμετρήματος και ήθους προσωπικοτήτων.
Ο Νίκος Φίλης πουαπό το 2008 μέχρι το 2015 κατείχε τη θέση του διευθυντή της εφημερίδας «Η Αυγή» αναφέρει σε ανάρτησή του στο fb:
Η Αυγή έδινε αγώνες όταν τα πάντα γύρω ήταν μαύρα, κατάμαυρα, ο έλεγχος του Τύπου ασφυκτικός, η καταστολή στην ημερήσια διάταξη, η μη αρεστή αρθρογραφία τιμωρούνταν με φυλάκιση, η γνώμη (ακόμα και η ανάγνωση!) σήμαινε δίωξη, ενίοτε δε και καταδίκη σε θάνατο για «αδικήματα Τύπου» (θυμίζω ότι ο Γλέζος είχε καταδικαστεί σε θάνατο με κατηγορίες περί Τύπου, άσχετο βέβαια αν η διεθνής και εγχώρια κατακραυγή καθιστούσε τέτοιες καταδίκες αδύνατο να εκτελεστούν). Αργότερα, η Αυγή έκλεισε από την Χούντα, η περιουσία της λεηλατήθηκε και οι αναγνώστες της οδηγήθηκαν σε εξορία. Είναι καλό να τα διαβάζουν και να τα μαθαίνουν αυτά ορισμένοι πολιτικοί που νομίζουν ότι η Ελληνική Δημοκρατία γεννήθηκε σε λευκά πανιά, χωρίς αίμα, χωρίς αγώνες, χωρίς θυσίες.
Η αμφισβήτηση της δημοκρατικότητας της Αριστεράς από τη Δεξιά δεν είναι φυσικά τίποτα καινούργιο στην πολιτική. Ούτε έχει αλλάξει στην ουσία της από το 1952 που ιδρύθηκε η Αυγή ως τις μέρες μας. Αν έχει αλλάξει, είναι κυρίως στη φρασεολογία. Έχουν υπάρξει περίοδοι που ο λόγος της σε αυτό το πολιτικό γήπεδο δείχνει να «μαλακώνει», υπηρετώντας πρόσκαιρα τακτικές επιδιώξεις. Και επειδή η ισοπέδωση δεν είναι ποτέ ακριβής: μεγάλο μέρος της Δεξιάς έχει ρίζες στο φιλελευθερισμό, έχει υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, έχει διωχθεί από ανελεύθερα καθεστώτα όπως συνέβη επί χούντας. Σε ορισμένα στελέχη της όμως, όταν «ξύσεις» λίγο πιο βαθιά την επιφάνεια, βγαίνει η πραγματική τους εικόνα, η ευκολία με την οποία κατρακυλούν στο γνώριμο εμφυλιοπολεμικό μίσος. Και είναι λυπηρό να τα βλέπει κανείς στην κοινοβουλευτική ομάδα της σημερινής ΝΔ -είμαι σίγουρος ότι κάποια μέλη της δεν θα νιώθουν τόσο άνετα με τη συνύπαρξη.
Το λινκ της εκπομπής (https://www.megatv.com/megamag/default.asp…) η εμφάνισή μου ξεκινά περίπου στο 41ο λεπτό.
ο παριστάμενος βουλευτής της ΝΔ Κ. Κυρανάκης τόλμησε να την αμφισβητήσει με απαξιωτικές εκφράσεις.
Οπως αναφέρει ο Ν. Φίλης, που μίλησε στην εκπομπή, η αμφισβήτηση της δημοκρατικότητας και της ιστορίας 70 ετών της Αυγής των Γλέζου, Κύρκου, Μπριλλάκη, Γιάνναρου, Παρασκευόπουλου, Λιναρδάτου, Χρυσοστομίδη, Εφραιμίδη, Μαυροειδή και τόσων άλλων δεν εμπίπτει φυσικά στην αρμοδιότητα του εν λόγω βουλευτή και άλλων παρομοίου πολιτικού διαμετρήματος και ήθους προσωπικοτήτων.
Ο Νίκος Φίλης πουαπό το 2008 μέχρι το 2015 κατείχε τη θέση του διευθυντή της εφημερίδας «Η Αυγή» αναφέρει σε ανάρτησή του στο fb:
Η Αυγή έδινε αγώνες όταν τα πάντα γύρω ήταν μαύρα, κατάμαυρα, ο έλεγχος του Τύπου ασφυκτικός, η καταστολή στην ημερήσια διάταξη, η μη αρεστή αρθρογραφία τιμωρούνταν με φυλάκιση, η γνώμη (ακόμα και η ανάγνωση!) σήμαινε δίωξη, ενίοτε δε και καταδίκη σε θάνατο για «αδικήματα Τύπου» (θυμίζω ότι ο Γλέζος είχε καταδικαστεί σε θάνατο με κατηγορίες περί Τύπου, άσχετο βέβαια αν η διεθνής και εγχώρια κατακραυγή καθιστούσε τέτοιες καταδίκες αδύνατο να εκτελεστούν). Αργότερα, η Αυγή έκλεισε από την Χούντα, η περιουσία της λεηλατήθηκε και οι αναγνώστες της οδηγήθηκαν σε εξορία. Είναι καλό να τα διαβάζουν και να τα μαθαίνουν αυτά ορισμένοι πολιτικοί που νομίζουν ότι η Ελληνική Δημοκρατία γεννήθηκε σε λευκά πανιά, χωρίς αίμα, χωρίς αγώνες, χωρίς θυσίες.
Η αμφισβήτηση της δημοκρατικότητας της Αριστεράς από τη Δεξιά δεν είναι φυσικά τίποτα καινούργιο στην πολιτική. Ούτε έχει αλλάξει στην ουσία της από το 1952 που ιδρύθηκε η Αυγή ως τις μέρες μας. Αν έχει αλλάξει, είναι κυρίως στη φρασεολογία. Έχουν υπάρξει περίοδοι που ο λόγος της σε αυτό το πολιτικό γήπεδο δείχνει να «μαλακώνει», υπηρετώντας πρόσκαιρα τακτικές επιδιώξεις. Και επειδή η ισοπέδωση δεν είναι ποτέ ακριβής: μεγάλο μέρος της Δεξιάς έχει ρίζες στο φιλελευθερισμό, έχει υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, έχει διωχθεί από ανελεύθερα καθεστώτα όπως συνέβη επί χούντας. Σε ορισμένα στελέχη της όμως, όταν «ξύσεις» λίγο πιο βαθιά την επιφάνεια, βγαίνει η πραγματική τους εικόνα, η ευκολία με την οποία κατρακυλούν στο γνώριμο εμφυλιοπολεμικό μίσος. Και είναι λυπηρό να τα βλέπει κανείς στην κοινοβουλευτική ομάδα της σημερινής ΝΔ -είμαι σίγουρος ότι κάποια μέλη της δεν θα νιώθουν τόσο άνετα με τη συνύπαρξη.
Το λινκ της εκπομπής (https://www.megatv.com/megamag/default.asp…) η εμφάνισή μου ξεκινά περίπου στο 41ο λεπτό.