Πρώτος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ο οποίος έπρεπε να φύγει, προτροπάδην δε, μετά τις αχαρακτήριστες ενέργειές του και κυρίως τις αντιδημοκρατικές δηλώσεις του στο θέμα της ενίσχυσης των μίντια με δημόσιο χρήμα. Να κράταγε την κ. Κεραμέως στη νευραλγική θέση της Παιδείας; Θα γέλαγε και το παρδαλό κατσίκι, μετά την τόση προσήλωσή της, όχι στο επιστημονικό πνεύμα, αλλά σε θεοκρατικές αντιλήψεις. Και τι θα έκανε με τον υπουργό Υγείας, που ήταν εξαφανισμένος τις κρίσιμες μέρες της επέλασης του κορονοϊού; Πώς θα δικαιολογούσε να διατηρήσει στη θέση τους Μηταράκηδες, Βρούτσηδες, Αδώνιδες, Βορίδηδες και όλο σχεδόν το κυβερνητικό σύμφυρμα;
Βοά ο τόπος από τη χείριστη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού, από τις συντάξεις που χάνονται ή προβάλλονται στο απώτερο μέλλον, από τις θέσεις εργασίας που εξανεμίζονται στην κυριολεξία, από την ανύπαρκτη πολιτική στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως και από τις ανύπαρκτες μπουλντόζες στο υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων του φουριόζου αλλά πεφυσιωμένου Αδωνι. [Επηξε στις επενδύσεις η χώρα· δεν ξέρει πώς να στομώσει τους ξένους επενδυτές ο φαντασμένος υπουργός μας]. Δεν υπάρχει τομέας στον οποίο να ξεχωρίζει κάποιος υπουργός, υφυπουργός έστω, όση προσπάθεια κι αν καταβάλλει κάποιος να δείξει κατανόηση. Δεν γίνεται βέβαια λόγος για τον ισόβιο υπουργό Προστασίας του Πολίτη, τον κ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος έχει ορκιστεί ότι θα καθαρίσει την Αθήνα από τους «τρομοκράτες», έχοντας δώσει απεριόριστες ελευθερίες στα ένστολα αστυνομικά όργανα να διαλύουν ακόμη και τις νόμιμες, απεργιακές ή όποιας μορφής κινητοποιήσεις.
Να βασιστεί κανείς στον υπουργό Συγκοινωνιών Αχ. Καραμανλή [συνέβη κι αυτό], που έχει κάνει άνω κάτω τον κρίσιμο αυτό τομέα και έχουν σταματήσει και τα δημόσια έργα από τις αποφάσεις του για συγκεκριμένους εργολάβους; Μήπως στον πολλά υποσχόμενο και τάχα μετριοπαθή Κ. Χατζηδάκη; Και, τέλος, τι να πει κανείς για τον υπουργό της εθνικής μας οικονομίας, τον κ. Σταϊκούρα, που έχει χαθεί μες στο χάος των ελλειμμάτων και ανείσπρακτων εσόδων; Ασε που με τον κορονοϊό έχει χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια. Ενας κι ένας όλοι τους -μένουν δυο τρεις, που κρατάνε τουλάχιστον τα προσχήματα ή τους διακρίνει κάποια σοβαρότητα. Με τρεις και τον κούκο δεν γίνεται δουλειά...
Αποδείχτηκαν όλοι αυτοί οι κύριοι, χαλκοί ηχούντες ή κύμβαλα αλαλάζοντα, καταπώς έλεγε κι εκείνος ο πρώην εθνικός που βαπτίστηκε χριστιανός.
Εδώ που τα λέμε, και να θέλει να τους αλλάξει πού να βρει άλλους; Μέρα με τη μέρα έρχονται στο φως στοιχεία που δείχνουν ότι οι «άριστοι» δεν διαθέτουν καν ένα απλό πτυχίο. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Ενας χωρίς περγαμηνές μπορεί να παίρνει στροφές πολλές περισσότερες από δέκα άλλων. Ο πρωθυπουργός όμως και τα παπαγαλάκια του μιλούσαν για «αρίστους». Δύσκολα τα πράγματα για τον πρωθυπουργό.
Γιώργος Σταματόπουλος / ΕφΣυν
