Το τσιγάρο είναι κακό πράγμα. Δεν χρειάζεται, νομίζω, να δικαιολογήσω την άποψή μου, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες επιστημονικές μελέτες το έχουν αποδείξει. Καρκίνος, εγκεφαλικό, πίεση, άμα δεις φίλε το πακέτο, όλα τα γράφει πια, φάτσα κάρτα, να τα βλέπει ο καπνιστής και να ευφραίνεται.
«Και αφού είναι κακό πράγμα, γιατί δεν το απαγορεύουμε;», θα..
αναρωτηθεί ο συμμαθητής εκείνος από το Γυμνάσιο που είχε κερδίσει επαξίως το χαρακτηρισμό «γλειφτρόνι».
«Έλα ντε», θα απαντήσω εγώ και θα προσθέσω ακόμη μία απορία:
«Και οι μηχανές εσωτερικής καύσεως είναι βλαπτικές, τόσο για την υγεία μας όσο και για το περιβάλλον. Γιατί δεν τις απαγορεύουμε;»
Γιατί δεν γίνεται, είναι η απάντηση. Όχι δηλαδή, βγες και πες ότι θα απαγορεύσεις τα τσιγάρα και τις μηχανές εσωτερικής καύσεως, να δεις τί πιπεριά θα δαγκώσεις. Η μισή Ελλάδα θα ξεχυθεί στους δρόμους να σε κοπανήσει, να βλέπει ο Μπιρσίμ συγκέντρωση και να θέλει να επιστρέψει πάραυτα στην ενεργό δράση.
Ναι, δεν γίνεται, για λόγους βολέματος, για λόγους συμφέροντος, για λόγους απόλαυσης, για λόγους κέρδους, για λόγους αδράνειας, πλούσια είναι η ελληνική γλώσσα, άμα θέλετε μπορώ να γράφω ως τη Δευτέρα Παρουσία γιατί δεν πετυχαίνουν κόλπα τέτοιου είδους.
Όπως δεν μπορεί να πετύχει και η τέλεια καραντίνα του κορωνοϊού!
Σας το έγραφα και πριν από εβδομάδες αυτό, δεν είναι κάτι καινούριο. Σας το είχα υπογραμμίσει:
Ή θα πεθάνουνε λίγοι ή θα πεινάσουμε όλοι.
Και η λύση που προκρίθηκε;
Η λύση που προκρίθηκε (όχι μόνο από τη χώρα μας, απ’ όλο τον Δυτικό κόσμο) ήταν απλή:
Θα μάθουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό και θα πεθάνουνε λίγοι!
Το είδαμε με την άρον άρον κατάργηση της καραντίνας, την άρον άρον κατάργηση στην απαγόρευση συναθροίσεων, την άρον άρον κατάργηση στην απαγόρευση των μετακινήσεων, την άρον άρον κατάργηση στην απαγόρευση εισόδου των τουριστών, πολλά είδαμε Μήτσο, μόνο τη λίστα Πέτσα δεν είδαμε, αλλά αυτή πιο απόκρυφη κι από την τελευταία σκηνή στους Sopranos, μην το συζητάς!
Οπότε; Τί οπότε ρε φίλε, όπως μάθαμε να ζούμε με το τσιγάρο, όπως μάθαμε να ζούμε με τις μηχανές εσωτερικής καύσεως, όπως μάθαμε να ζούμε με τον καρκίνο, έτσι χύμα να το πω για να σε τρομάξω λίγο, θα μάθουμε να ζούμε και με τον κορωνοϊό. Ή να πεθαίνουμε…
Και κάθε τρεις και λίγο θα προκύπτουν νέα από το μέτωπο: Φρέσκο μπρεκθρού, είναι κοντά πολύ το εμβόλιο, μια ανάσα βρισκόμαστε από τη θεραπεία, το τάδε νοσοκομείο έκανε μια σπουδαία ανακάλυψη, η δείνα φαρμακευτική έκανε ένα μεγάλο βήμα. Και πάει λέγοντας, τα δελτία ειδήσεων να ‘ναι καλά και τα κορόιδα ακόμη καλύτερα!
Εν τω μεταξύ κάποιοι και κάποιες θα αποχαιρετούν τον μάταιο ετούτο κόσμο με τρόπο όχι και τόσο ηρωικό. Θα καταγραφούν κι αυτοί μ’ αυτές στη στατιστική, θα γίνουν νούμερα, θα μπούνε πρώτα στα εξελόφυλλα κι ύστερα στο συρτάρι. Και ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα όπως βλέπουμε σήμερα τις προειδοποιήσεις στα πακέτα απ’ τα τσιγάρα μπορεί να δούμε ανάλογες υπενθυμίσεις για την επιδημία του κορωνοϊού σε άλλα δημοφιλή προϊόντα. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι τα σαΐνια του μάρκετινγκ θα βρούνε μια λύση και γι’ αυτό…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
