Στον ελληνικό Τύπο δεν υπήρξε ποτέ επιτυχέστερος συνδυασμός από αυτόν που ανέδειξε το «Συγκρότημα»: ο Σταύρος Ψυχάρης διευθυντής το «Βήμα» και ο σπουδαιότερος των σπουδαίων Λέων Καραπαναγιώτης στα «Νέα». Όπως δεν υπήρξε τίποτε ευτυχέστερο και πιο τιμητικό για δημοσιογράφο να έχει δουλέψει και με τους δυο.
Ο Ψυχάρης έγινε ένας από τους..
πιο ισχυρούς ανθρώπους στη χώρα. Δεν υπήρχε πολιτικός -και αργότερα και επιχειρηματίας- που να μην επιδίωκε την εύνοιά του.
Αλλά δεν υπήρξε και πολιτικός με οποιοδήποτε αξίωμα που θα διανοούνταν να κάνει παρέμβαση στη δουλειά του. «Δεν διευθύνουμε μαζί την εφημερίδα» έλεγε- ένα εκδοτικό δόγμα των Λαμπράκηδων.
Σε κάθε περίπτωση η δημοσιογραφία γνώριζε τα καλύτερά της με το Βήμα του Ψυχάρη.
Και ύστερα ήλθαν οι μέλισσες: ο ίδιος άρχισε να πλουτίζει. Η πρώτη συνέπεια φάνηκε στην ποιότητα της εφημερίδας του, αλλά και στο είδος των ανθρώπων που χρησιμοποιούσε- ανοίγοντας και τις πόρτες του ΔΟΛ από τις οποίες δεν περνούσε εύκολα κάποιος παλιότερα.
Ο πιο απαιτητικός διευθυντής στον καιρό του επέτρεψε -για μερικούς προέτρεψε- να ανθίσει δίπλα του η πιο αηδιαστική δημοσιογραφία. Συντάκτες του να βγάζουν λεφτά κάτω από το τραπέζι, ή να καταφεύγουν στις πιο απαράδεκτες δημοσιογραφικές πρακτικές. Με την ανοχή του. Και πάντως εν γνώσει του.
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο «Ανοιχτό Παράθυρο» (ολόκληρο ΕΔΩ)
Ο Ψυχάρης έγινε ένας από τους..
πιο ισχυρούς ανθρώπους στη χώρα. Δεν υπήρχε πολιτικός -και αργότερα και επιχειρηματίας- που να μην επιδίωκε την εύνοιά του.
Αλλά δεν υπήρξε και πολιτικός με οποιοδήποτε αξίωμα που θα διανοούνταν να κάνει παρέμβαση στη δουλειά του. «Δεν διευθύνουμε μαζί την εφημερίδα» έλεγε- ένα εκδοτικό δόγμα των Λαμπράκηδων.
Σε κάθε περίπτωση η δημοσιογραφία γνώριζε τα καλύτερά της με το Βήμα του Ψυχάρη.
Και ύστερα ήλθαν οι μέλισσες: ο ίδιος άρχισε να πλουτίζει. Η πρώτη συνέπεια φάνηκε στην ποιότητα της εφημερίδας του, αλλά και στο είδος των ανθρώπων που χρησιμοποιούσε- ανοίγοντας και τις πόρτες του ΔΟΛ από τις οποίες δεν περνούσε εύκολα κάποιος παλιότερα.
Ο πιο απαιτητικός διευθυντής στον καιρό του επέτρεψε -για μερικούς προέτρεψε- να ανθίσει δίπλα του η πιο αηδιαστική δημοσιογραφία. Συντάκτες του να βγάζουν λεφτά κάτω από το τραπέζι, ή να καταφεύγουν στις πιο απαράδεκτες δημοσιογραφικές πρακτικές. Με την ανοχή του. Και πάντως εν γνώσει του.
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο «Ανοιχτό Παράθυρο» (ολόκληρο ΕΔΩ)