Θα πούμε το νερό, νεράκι; (και άλλες ιστορίες από το μέτωπο των ΣΔΙΤ…)

Όταν ξεκινάει δια της πλαγίας οδού η ιδιωτικοποίηση των υδάτων

του Χρήστου Ξανθάκη

Έχεις δοκιμάσει να πιείς νερό της βρύσης στο Παρίσι; Μολύβι…
Έχεις δοκιμάσει να πιείς νερό της βρύσης στο Λονδίνο; Ψοφίμι…
Έχεις δοκιμάσει να πιείς νερό της βρύσης στη Ρώμη; Γύψος…
Έχεις δοκιμάσει να πιείς νερό της βρύσης στο Μόναχο; Σε κοιτάνε οι ντόπιοι και σε δείχνουν με το..
δάχτυλο κι άμα ρωτήσεις «τι έγινε ρε παιδιά;», αλληθωρίζουν και σου λένε «μα, είσαι ντιπ βλάκας, δεν ξέρεις ότι τη νύχτα, στο σκοτάδι, φωσφορίζει;»
Έχεις δοκιμάσει να πιείς νερό της βρύσης στην Αθήνα; Μια χαρά πίνεται και γεύση έχει και διαύγεια και δεν σε στέλνει επειγόντως στο ΩΡΥΛΑ. Για πόσον καιρό όμως; Για πόσον καιρό ακόμη; Σκάσανε μύτη τα αρπακτικά, εμφανίσθηκαν τα μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά. Και κάνουν όνειρα για δουλειές με φούντες και υπερκέρδη…
Την αρχή την έκανε ο ρέκτης των ιδιωτικοποιήσεων Μπάμπης Παπαδημητρίου, στο τέλος του περασμένου φθινοπώρου. Σας τα έγραφα τότε, εδώ στο Newpost:

«Δηλώνει ότι δυστυχώς είναι απαράδεκτα φθηνό το νερό. Και «δυστυχώς» και «απαράδεκτα», δύο έργα δύο, σεξ και καράτε τα ύδατα, που σε πονεί και που σε σφάζει.Προσπάθησε βέβαια να το διορθώσει στη συνέχεια, τονίζοντας ότι για τη σπατάλη του νερού μίλησε και ότι δούλεψε μονταζιέρα και παραποιήθηκαν οι δηλώσεις του και καλά πάνε η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, μια χαρά το τσουλάνε το νερό, αλλού είναι το πρόβλημα, και η τιμή του νερού της ΕΥΔΑΠ καλή είναι, δεν χρειάζεται να την ανεβάσουμε και τα ζητήματα αυτά τέλος πάντων πρέπει να τα συζητάμε, γιατί έχουμε και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Πάντως, υπάρχει πρόβλημα ότι τιμολογείται το νερό πάρα πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα να έχουμε σπατάλη».

Ξεσηκώθηκε τότε πολύς θόρυβος, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιας και τα άλλα, τα «κατεστημένα» μέσα, ασχολούνται με πιο πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, το αλ φρέσκο κούρεμα Πέτσα. Τέλος πάντων, έπεσε το σχετικό μαλλιοτράβηγμα, πήγε πίσω το στόρι κάτι μηνάκια, ήρθε ύστερα ο κορωνοϊός να βάλει στον πάγο το προτσές (συγγνώμη, το πρόσες!) της οικονομικής ανάπτυξης και πλέον επιστρέφουμε στα σχέδια άλωσης της ΕΥΔΑΠ και στη συνακόλουθη αύξηση της τιμής του νερού, διότι το ένα φέρνει το άλλο αναγκαστικά και υποχρεωτικά, αλλιώς δε γίνεται, αλλιώς είναι σαν να τον ξεβρακώνεις τον άλλο και να μην τον θωπεύεις καν. Το θες; Δεν το θες…
Καταγγέλλει λοιπόν ο Σύλλογος Μηχανικών της ΕΥΔΑΠ ότι ετοιμάζεται το Δημόσιο «να προβεί σε σύναψη σύμβασης με σύμπραξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), μετά από Διεθνή Διαγωνισμό, με αντικείμενο την “Διαχείριση – Λειτουργία και Συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.) Αθήνας”». Προς τούτο «διενεργεί τρείς παράλληλους διαγωνισμούς για την σύναψη συμβάσεων παροχής υπηρεσιών Τεχνικού, Νομικού και Χρηματοοικονομικού Συμβούλου προς υποβοήθηση του Υπουργείου» κλπ. κλπ. κλπ.
Τι μας λένε τα ανωτέρω; Μας λένε ότι προχωράμε τροχάδην στην πρώτη φάση της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και μάλιστα από την πίσω πόρτα. Δεν πουλάμε φάτσα κάρτα τις μετοχές, πράγμα που δεν κρύβεται και θα μας πάρουν με τις ντομάτες, για να μη πω με τα Μάνλιχερ, αλλά πουλάμε το σέρβις της εταιρείας, σε φάση ότι θα περιοριστούν οι βλάβες, θα σταματήσει η ταλαιπωρία, θα κοπεί ο τσαμπουκάς των συνδικαλιστών, θα μπούμε σε μια νέα εποχή και θα περάσουμε όλοι και όλες υπέροχα.
Και μήπως θα πούμε το νερό, νεράκι; Διότι άμα δουλεύει το μοντέλο, με καθαρό νερό για τους κατοίκους της Αττικής (σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας, μην το ξεχνάμε), με τιμές λογικές και προσιτές και με κερδοφορία για τους μετόχους (βλέπε κατά κύριο λόγο το Δημόσιο), για ποιο ακριβώς λόγο να το αλλάξεις; Κι άμα το αλλάξεις, ποιος θα κερδίσει; Ο πολίτης άραγε ή ο επενδυτής που θα αναμένει από την πρώτη κιόλας βδομάδα απόσβεση και μπικικίνια; Το ρωτάω από τώρα, για να μη δούμε σε καμιά διετία τους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ να συναγωνίζονται τους λογαριασμούς της ΔΕΗ…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr