Μολόγα τα, μολόγα τα, τα φράγκα μοιρολόγα τα (κύριε Πέτσα μου…)
του Χρήστου Ξανθάκη
Είχε διαφανεί κάποιο προβληματάκι από τις αρχές του χρόνου, όταν ήταν να δοθούν τα διακόσια χιλιάρικα στις εφημερίδες. Μια δίκαιη ενίσχυση, μιας και ο έντυπος Τύπος από τη μία υποφέρει και από την άλλη συνεχίζει να προσφέρει ποιοτική ενημέρωση. Όχι πάντα, το ξέρω, αλλά σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, και τουλάχιστον..
συναγωνίζεται τις επελαύνουσες ιστοσελίδες. Τότε λοιπόν, με μια αστεία αφορμή, ο κ. Πέτσας αποφάσισε να το κόψει το κονδύλι ολωσδιόλου και να τα προσφέρει τα λεφτά σε κοινωνικούς σκοπούς. Και κάτσανε στο παγωτό οι εκδότες, που όσο να ‘ναι όλο και κάποια τρύπα θα βουλώνανε. Μικρή και μεγάλη…
Βλέπε και τον τίτλο τον σημερινό από το παλιό αλλά αξέχαστο λαϊκό άσμα που συμπλήρωνε το στίχο με την αθάνατη διαπίστωση:
«Τι γίνανε μολόγα τα, χορτάρι για τ’ αλόγατα»!
Και κατανοώ ότι αν είχαν καταλήξει στον Ιππόδρομο τα είκοσι μύρια του «Μένουμε Σπίτι», λιγότερος θόρυβος θα είχε ξεσηκωθεί από τώρα που κατέληξαν στον Μένιο. Σε κάποιους Μένιους διαδικτυακούς τέλος πάντων, που απεδείχθη με πολλούς και διάφορους τρόπους ότι είτε δεν είχαν καν τυπική παρουσία στο ίντερνετ είτε εμφανίζονταν μια φορά κάθε που βαφόταν γαλάζιο το φεγγάρι. Πιο φέηκ κι από φέηκ που θα λέγανε στο Στέητς, ακόμη κι ο βαψομαλιάς ο πρόεδρος θα το παραδεχόταν. Αλλά εδώ ο κ. Πέτσας κρατάει το στόμα του σφαλισμένο, κλειστό.
Έδωσε βέβαια τη λίστα με τους δικαιούχους στη δημοσιότητα, οφείλουμε να το παραδεχτούμε αυτό, έστω κι αν πρώτα χρειάστηκε να πέσουν κορμιά. Κι από εκεί ήταν που διαπιστώσαμε ότι χρηματοδοτήθηκαν τα ζόμπι και ότι κάποια άλλα μέσα ενημέρωσης δεν πήραν φράγκο. Ο ίδιος ο υπουργός δικαιολόγησε την πράξη του αυτή, λέγοντας ότι διαδίδανε φέηκ νιούζ, οπότε κομμένα τα μπικικίνια. Άνευ αποδεικτικών στοιχείων πάντως, μιας και ακόμη και κάποιες ιστοσελίδες ειδικευμένες στο σχετικό ζήτημα τον διέψευσαν κατηγορηματικά. Χώρια κάποια άλλα ΜΜΕ που δεν έλαβαν διαφήμιση και τέλειωσε το στόρι εκεί, χωρίς κανένα απολύτως επιχείρημα εκ μέρους του υπουργείου. Γιατί; Γιατί έτσι και αν σας αρέσει έχει καλώς. Αν δεν σας αρέσει, πάτε μια βόλτα να ξεθολώσετε…
Και ύστερα ήρθε η φημολογία! Όταν πια άρχισαν να κυκλοφορούν ποσά, τόσα πήρε ο τάδε, τόσα εισέπραξε ο δείνα, τόσα ενθυλάκωσε κάποιος τρίτος που θα έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Κουρής. Όπου ξεκίνησε το πραγματικό πάρτυ, καθώς μπήκαν στη μέση και άρχισαν να εκφράζουν δυσαρέσκεια και εκνευρισμό όχι πλέον οι κατσαπλιάδες των ιστοσελίδων αλλά και τα κατεστημένα μέσα της συντηρητικής παρατάξεως. Και τον πήρανε τον κ. Πέτσα στο βραστό, με καλλιτεχνική ειρωνεία και ψιλό γαζί, να βλέπει η μοδίστρα και να χαίρεται. Φιόγκο τον δέσανε τον υπουργό!
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, υποθέτω ότι ο κ. Πέτσας θα το αφήσει ως έχει το ζήτημα, να κυκλοφορεί το δηλητήριο ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς. Ίσως να ελπίζει ότι θα φαγωθούνε μεταξύ τους τα media («πόσα πήρες, ρε;») και θα περάσει σε δεύτερο πλάνο η δική του ματσακονιά. Εκτός κι αν τον προλάβει ο ανασχηματισμός, οπότε θα χάσει μεν τη θέση, αλλά θα κερδίσει την ησυχία του. Και θα περάσει το μπαλάκι στον επόμενο, ο οποίος θα ζητήσει περίοδο χάριτος και δεν ήξερα και μόλις λάβω γνώση θα σας πω. Για να μπούμε ακολούθως στο βαθύ ελληνικό καλοκαίρι, το οποίο μπορεί φέτος να μην έχει μπάνια του λαού αλλά από ραστώνη άλλο τίποτα…
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
Είχε διαφανεί κάποιο προβληματάκι από τις αρχές του χρόνου, όταν ήταν να δοθούν τα διακόσια χιλιάρικα στις εφημερίδες. Μια δίκαιη ενίσχυση, μιας και ο έντυπος Τύπος από τη μία υποφέρει και από την άλλη συνεχίζει να προσφέρει ποιοτική ενημέρωση. Όχι πάντα, το ξέρω, αλλά σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, και τουλάχιστον..
συναγωνίζεται τις επελαύνουσες ιστοσελίδες. Τότε λοιπόν, με μια αστεία αφορμή, ο κ. Πέτσας αποφάσισε να το κόψει το κονδύλι ολωσδιόλου και να τα προσφέρει τα λεφτά σε κοινωνικούς σκοπούς. Και κάτσανε στο παγωτό οι εκδότες, που όσο να ‘ναι όλο και κάποια τρύπα θα βουλώνανε. Μικρή και μεγάλη…
Βλέπε και τον τίτλο τον σημερινό από το παλιό αλλά αξέχαστο λαϊκό άσμα που συμπλήρωνε το στίχο με την αθάνατη διαπίστωση:
«Τι γίνανε μολόγα τα, χορτάρι για τ’ αλόγατα»!
Και κατανοώ ότι αν είχαν καταλήξει στον Ιππόδρομο τα είκοσι μύρια του «Μένουμε Σπίτι», λιγότερος θόρυβος θα είχε ξεσηκωθεί από τώρα που κατέληξαν στον Μένιο. Σε κάποιους Μένιους διαδικτυακούς τέλος πάντων, που απεδείχθη με πολλούς και διάφορους τρόπους ότι είτε δεν είχαν καν τυπική παρουσία στο ίντερνετ είτε εμφανίζονταν μια φορά κάθε που βαφόταν γαλάζιο το φεγγάρι. Πιο φέηκ κι από φέηκ που θα λέγανε στο Στέητς, ακόμη κι ο βαψομαλιάς ο πρόεδρος θα το παραδεχόταν. Αλλά εδώ ο κ. Πέτσας κρατάει το στόμα του σφαλισμένο, κλειστό.
Έδωσε βέβαια τη λίστα με τους δικαιούχους στη δημοσιότητα, οφείλουμε να το παραδεχτούμε αυτό, έστω κι αν πρώτα χρειάστηκε να πέσουν κορμιά. Κι από εκεί ήταν που διαπιστώσαμε ότι χρηματοδοτήθηκαν τα ζόμπι και ότι κάποια άλλα μέσα ενημέρωσης δεν πήραν φράγκο. Ο ίδιος ο υπουργός δικαιολόγησε την πράξη του αυτή, λέγοντας ότι διαδίδανε φέηκ νιούζ, οπότε κομμένα τα μπικικίνια. Άνευ αποδεικτικών στοιχείων πάντως, μιας και ακόμη και κάποιες ιστοσελίδες ειδικευμένες στο σχετικό ζήτημα τον διέψευσαν κατηγορηματικά. Χώρια κάποια άλλα ΜΜΕ που δεν έλαβαν διαφήμιση και τέλειωσε το στόρι εκεί, χωρίς κανένα απολύτως επιχείρημα εκ μέρους του υπουργείου. Γιατί; Γιατί έτσι και αν σας αρέσει έχει καλώς. Αν δεν σας αρέσει, πάτε μια βόλτα να ξεθολώσετε…
Και ύστερα ήρθε η φημολογία! Όταν πια άρχισαν να κυκλοφορούν ποσά, τόσα πήρε ο τάδε, τόσα εισέπραξε ο δείνα, τόσα ενθυλάκωσε κάποιος τρίτος που θα έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Κουρής. Όπου ξεκίνησε το πραγματικό πάρτυ, καθώς μπήκαν στη μέση και άρχισαν να εκφράζουν δυσαρέσκεια και εκνευρισμό όχι πλέον οι κατσαπλιάδες των ιστοσελίδων αλλά και τα κατεστημένα μέσα της συντηρητικής παρατάξεως. Και τον πήρανε τον κ. Πέτσα στο βραστό, με καλλιτεχνική ειρωνεία και ψιλό γαζί, να βλέπει η μοδίστρα και να χαίρεται. Φιόγκο τον δέσανε τον υπουργό!
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, υποθέτω ότι ο κ. Πέτσας θα το αφήσει ως έχει το ζήτημα, να κυκλοφορεί το δηλητήριο ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς. Ίσως να ελπίζει ότι θα φαγωθούνε μεταξύ τους τα media («πόσα πήρες, ρε;») και θα περάσει σε δεύτερο πλάνο η δική του ματσακονιά. Εκτός κι αν τον προλάβει ο ανασχηματισμός, οπότε θα χάσει μεν τη θέση, αλλά θα κερδίσει την ησυχία του. Και θα περάσει το μπαλάκι στον επόμενο, ο οποίος θα ζητήσει περίοδο χάριτος και δεν ήξερα και μόλις λάβω γνώση θα σας πω. Για να μπούμε ακολούθως στο βαθύ ελληνικό καλοκαίρι, το οποίο μπορεί φέτος να μην έχει μπάνια του λαού αλλά από ραστώνη άλλο τίποτα…
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr