Η δήλωση του Μαρτίνς μετά τη λήξη τού κατ’ ευφημισμόν ντέρμπι αποτυπώνει σε λίγες λέξεις τα «πολλά με λίγα» που αναμετρήθηκαν στο Καραϊσκάκη: «Στο δεύτερο ημίχρονο όλοι ήθελαν να βάλουν γκολ», γι’ αυτό δεν μεγάλωσε το σκορ και έμεινε στο... ταπεινό 3-0. Εναντίον τού Παναθηναϊκού ήθελαν να..
σκοράρουν όλοι, όχι στον οποιονδήποτε χαμηλόβαθμο.
Τού Παναθηναϊκού που από «αιώνιος αντίπαλος» έγινε εφήμερος. Γιατί η ομάδα φυλλορροεί. Με παίκτες υπό προθεσμία, που σήμερα παίζουν έχοντας τη βαλίτσα έτοιμη στα αποδυτήρια και αύριο φεύγουν. Ένας ένας και με τάξη. Τι ίδιο και ο προπονητής που δεν ξέρει πώς να καλύψει τα κενά και πώς θα βγάλει τα πλέι οφ.
Όλοι, λοιπόν, ήθελαν να βάλουν ένα γκολ στο Παναθηναϊκό –στο σαρκίο τού Παναθηναϊκού για την ακρίβεια, στην κοντή σκιά του, με ό,τι έχει απομείνει δηλαδή. Ένα γκολ και ας μη το πανηγύριζαν, σαν να το έβαζαν σε παιχνίδι προπόνησης. Όπως έκανε ο Καφού όταν πέτυχε το 3-0. Δεν πανηγύρισε! Είτε γιατί, «σιγά το πράμα, πανεύκολο ήταν»· είτε από σεβασμό απέναντι στην κατάντια ενός μεγάλου αντιπάλου. Τι καλά να ισχύει το δεύτερο· αλλά μάλλον δεν...
- από το harddog
