Θ’ αντέξει άραγε η αλυσίδα τροφοδοσίας;του Χρήστου Ξανθάκη
Κάθομαι τώρα εγώ και διαβάζω συνέντευξη του μυθιστοριογράφου Στήβεν Κινγκ και γουστάρω, πολύ γουστάρω μιας και οι εξομολογήσεις του θείου Στήβυ είναι απολαυστικές. Σαφώς πιο απολαυστικές θα έλεγα από την πλειοψηφία των βιβλίων
του, αλλά θα με περιλάβει η σέχτα των θαυμαστών του..
(Βαγγέλη Ραπτόπουλε είσαι εδώ;), οπότε το παραλείπω. Τέλος πάντων λέει διάφορα και σωστά και τζούσυ ο συγγραφέας και κάποια στιγμή τον ρωτάει ο δημοσιογράφος «τι είναι ρε φίλε αυτό που σε αγχώνει με την πανδημία;». Και απαντάει ο γίγαντας ο Κινγκ:
«Ξέρεις κάτι; Είναι ένα βιβλίο, μια νουβέλα του Ρόμπερτ Χάρρις που τη λένε “The Second Sleep” και διαδραματίζεται στο μέλλον το στόρι, αφού έχει γίνει μια φοβερή και τρομερή καταστροφή στον εικοστό πρώτο αιώνα. Προσπαθεί λοιπόν ο κόσμος να καταλάβει τι στο διάολο συνέβη, ψάχνουν από δω, ψάχνουν από κει και βρίσκουν τα γραπτά ενός τύπου που μιλάει για ένα ζόρικο συμβάν –κάτι σαν τον κορωνοϊό, ας πούμε. Και επισημαίνει αυτός ο τύπος ότι στις μεγαλουπόλεις απέχουμε όλοι και όλες μόλις έξι μέρες απ’ την πείνα, λόγω του τρόπου που είναι διαρθρωμένη η αλυσίδα εφοδιασμού. Θα ‘λεγα λοιπόν ότι ανησυχώ κάπως για τα τρόφιμα…»Τα είχε σημειώσει βέβαια όλα αυτά ο ρεπόρτερ Ξανθάκης όταν σας άνοιγε τα μάτια πριν από 25 μέρες στο κείμενο του, εδώ στο Newpost, με τίτλο «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν». Έγραφα λοιπόν εκεί:
«Κάντε τώρα έναν κόπο και μείνετε μαζί μου για να σας δώσω ραπόρτο από χθεσινό δημοσίευμα της Guardian με τον κάτι παραπάνω από ανησυχητικό τίτλο:
“Ο κορωνοϊός μπορεί να διπλασιάσει τον αριθμό των πεινασμένων ανά την υφήλιο”!»
Και δεν είναι μόνο οι πεινασμένοι παλικάρια μου, είναι και όσοι με όσες ισορροπούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αυτό που στην Ελλάδα έχουμε μάθει να αποκαλούμε μεροδούλι, μεροφάϊ. Αν είσαι λοιπόν στο μεροδούλι, μεροφάϊ κι έχεις μάθει να τη βγάζεις με 5 ευρώ ημερησίως στο φαγητό και ξαφνικά αυτό το 5 ευρώ τη μέρα γίνει 8 ευρώ γιατί πήραν την πάνω βόλτα οι τιμές των τροφίμων, μια μέρα θα τα βρεις τα λεφτά, δυο μέρες θα τα βρεις τα λεφτά, τρεις μέρες γαμώ την τρέλα μου θα τα βρεις τα λεφτά. Άμα πιάσει μήνα όμως η κρίση και παγιωθούν οι αυξήσεις, τι θα γίνει με την τρύπα στο παντελόνι; Την τρύπα που ξεκίνησε σε μέγεθος μονόλεπτου και κοντεύει να χωρέσει το φεγγάρι…
Κι επειδή εγώ είμαι γκάφαλος απ’ τα Τρίκαλα και τα φουσκώνω, σας παραπέμπω σε δήλωση του Τζων Τάϊσον, επικεφαλής της γιγαντιαίας αμερικάνικης εταιρείας τροφίμων Tyson Foods, ο οποίος με αφορμή το κλείσιμο ουκ ολίγων σφαγείων στις ΗΠΑ λόγω κορωνοϊού βγήκε και τα είπε χύμα:
«Σπάει η αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων»!
Ίσως γι’ αυτό ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε ότι τα εργοστάσια επεξεργασίας κρέατος είναι «στρατηγικής σημασίας» για την Αμερική και τους πολίτες της και πρέπει να παραμείνουν ανοιχτά με κάθε θυσία. Εντάξει, αυτό το περί «θυσίας» δεν το ‘πε, γιατί δεν ξέρει απ’ αυτά τα πράγματα, αλλά το υπονόησε και τέλος πάντων καταλαβαινόμαστε πώς κάτι δεν πάει καλά.
Το διατύπωσαν σταράτα χωρίς υπόνοιες και αξιωματούχοι του ΔΝΤ, ενώ ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης του ΟΗΕ Ντέιβιντ Μπίσλεϊ περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση υπογραμμίζοντας:
«Αυτό είναι πραγματικά κάτι περισσότερο από πανδημία, δημιουργεί μια πανδημία πείνας».
Κι επειδή εδώ στην Ελλάδα έχουμε ακόμη πρόσφατες τις εικόνες όπου εκατοντάδες (για να μην πω χιλιάδες…) συμπατριώτες μας τρέφονταν από τα σκουπίδια, καλό είναι σιγά σιγά (όχι πολύ σιγά όμως…), να το σκεφτόμαστε το θέμα και να ψαχνόμαστε λίγο παραπάνω. Γιατί στην πείνα, δεν χωρούν ούτε μαγκιές ούτε καλοπιάσματα, ούτε τηλεοπτική διαφήμιση της κακιάς ώρας!
Υ.Γ.: Σε μια εξέλιξη της τελευταίας στιγμής, η γιγαντιαία αλυσίδα αμερικάνικων σούπερ μάρκετ Costco ανακοίνωσε ότι περιορίζει σε μόλις τρία τα τεμάχια κρέατος (βοδινό, χοιρινό, πουλερικά) που θα μπορούν να αγοράζουν κάθε φορά οι πελάτες της. Ντου δι μαθ, που λένε και στο Στέητς…
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr