Ο κλάδος της εστίασης, από τους σημαντικότερους της εγχώριας οικονομίας, με συμβολή στο ετήσιο ΑΕΠ πάνω από το 3%, με δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και με περισσότερους από 400.000 εργαζόμενους που απασχολούνται μόνιμα ή περιστασιακά, υπέστη πρώτος το πλήγμα των περιοριστικών μέτρων. Και λόγω της ιδιομορφίας του θα μπει από τους τελευταίους, με τεχνικά..δύσκολους περιορισμούς, στη φάση της επανεκκίνησης.
Οι μεγάλες, υπαρξιακές αγωνίες του κλάδου ξεκινούν από το κόστος της επανεκκίνησης.
Θα το αντέξουν; Θα αντέξουν τα συσσωρευμένα χρέη έπειτα από σχεδόν ενός τριμήνου λουκέτο; Θα αντέξουν το νέο κόστος που θα δημιουργήσει η «νέα καθημερινότητα» και οι υποχρεωτικοί περιορισμοί που επιβάλλει η αόρατη παρουσία του Covid-19 όπου συνωστίζονται άνθρωποι για να πιουν καφέ ή ποτό, να φάνε κάτι πρόχειρο ή γκουρμέ και, κυρίως, να ευχαριστηθούν την παρέα;
Πόσοι από τους εργαζόμενους θα έχουν τις θέσεις εργασίας τους στον κλάδο, όταν περάσει η εξαιρετικά σύντομη «προστασία» από τις απολύσεις;
Καθώς το καλοκαίρι έρχεται ακάθεκτο και το «μένουμε σπίτι» τελείωσε, πώς θα εξασφαλίσουμε ότι θα «μείνουμε ασφαλείς» σε πλατείες, πεζόδρομους, περατζάδες και παραλίες που συνήθως πλημμυρίζουν από «τραπεζάκια έξω»;
Η κυβέρνηση, ενώ δεν έχει μέχρι στιγμής δώσει απαντήσεις στις μείζονες αγωνίες εργαζομένων και επιχειρηματιών του κλάδου, άνοιξε το θέμα των τραπεζοκαθισμάτων και της επέκτασής τους στους δημόσιους χώρους.
Το θέμα είναι υπαρκτό, καθώς τα περιοριστικά μέτρα θα προκαλέσουν στενότητα χώρου, διαγκωνισμούς, πιέσεις στους δήμους, ενδεχομένως και γκρίζες συναλλαγές, που κάθε άλλο παρά άγνωστες είναι, ιδιαίτερα σε περιοχές κορεσμένες από χώρους εστίασης και ψυχαγωγίας.
Η κυβερνητική πρόθεση δεν είναι σαφής, αλλά θα ήταν λάθος να εκληφθεί ότι «κλείνει το μάτι» προς δήμους και επιχειρήσεις του κλάδου για μια χωρίς όρους και όρια κατάληψη του δημόσιου χώρου.
Ορθά επισημαίνουν οι εκπρόσωποι των δήμων, στους οποίους προσφέρει η κυβέρνηση την ελευθερία επέκτασης, ότι και ο κλάδος της εστίασης πρέπει να βοηθηθεί και το δικαίωμα των πολιτών στους ελεύθερους δημόσιους χώρους να γίνει σεβαστό.
Καλοκαίρι έρχεται, θα πάμε πλατεία, όπως έλεγε και ένας από τους «Μήτσους» του Λαζόπουλου, αρκεί να είναι πλατεία και όχι θάλασσα από τραπέζια και καρέκλες.
EΦΣΥΝ / Αποψη
