Οι δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των πολιτικών προσώπων όλων των κομμάτων, που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα, επιβεβαιώνουν για ακόμα μία φορά το ρητό πως «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».
Πώς αλλιώς μπορεί να περιγραφεί μια αμφιλεγόμενη διαδικασία, κατά την οποία δημοσιοποιείται τι κατέγραψε ως περιουσία του ένα πολιτικό πρόσωπο, αλλά χωρίς να..
προκύπτει το «πόθεν», δηλαδή από πού ακριβώς και με ποιον τρόπο αποκτήθηκε αυτή η περιουσία.
Και το σημαντικότερο: χωρίς να έχει ελεγχθεί καν από την αρμόδια επιτροπή και τους ορκωτούς λογιστές. Η επίσημη απάντηση είναι πως ο έλεγχος βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Πάντως τα αποτελέσματα και των προηγούμενων ελέγχων ακόμα αγνοούνται.
Αυτή η απλή καταγραφή στοιχείων που γίνεται και παρουσιάζεται πανηγυρικά, χωρίς ουσιαστική διερεύνηση, σημαίνει σε απλά ελληνικά «διαφάνεια» για τα μάτια του κόσμου. Συνήθως τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στους λεγόμενους «πλούσιους» των κομμάτων, με τα βαριά χαρτοφυλάκια, τις παχυλές καταθέσεις, τα πολλά ακίνητα ή τα ανεξόφλητα δάνεια. Δεν είναι λίγοι και οι αριθμοί συχνά «ζαλίζουν» με το ύψος τους, ειδικά μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης.
Αντίστοιχες όμως απορίες προκαλούν και τα «φτωχά» χαρτοφυλάκια ή όσα έχουν αντιφάσεις. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει 1.000 ευρώ καταθέσεις στην τράπεζα με ετήσιο εισόδημα 200.000 ευρώ και κάποιο δάνειο 150.000 ευρώ από την αδελφή του.
Ο γνωστός ακροδεξιός «υπερπατριώτης» Κυριάκος Βελόπουλος διατηρεί τις διόλου ευκαταφρόνητες καταθέσεις του, ύψους 430.000 ευρώ, στην Deutsche Bank με δηλωθέν ετήσιο εισόδημα 8.500 ευρώ. Δεν θέλει άλλους «ξένους» ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, εκτός αν είναι οι γερμανικές τράπεζες.
Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν δεκάδες στις συνολικά 1.072 δηλώσεις που αναρτήθηκαν. Τι δείχνουν όλα αυτά; Τι άλλο από το μέγεθος της υποκρισίας του πολιτικού συστήματος που συχνά αρέσκεται να κουνάει το δάχτυλο στους πολίτες, αλλά το ίδιο φροντίζει να καλύπτεται πίσω από ένα πέπλο νεφελώδους «διαφάνειας».
Ισως πριν μας πουν κάθε φορά πώς θα κυβερνήσουν τη χώρα, οι πολιτικοί να πρέπει να μας εξηγούν ειλικρινώς πώς απέκτησαν την περιουσία τους.
Θα είχε σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον από μερικά λογιστικά φύλλα καταγραφής μιας -πιθανότατα- εικονικής πραγματικότητας.
ΕΦ.ΣΥΝ
Πώς αλλιώς μπορεί να περιγραφεί μια αμφιλεγόμενη διαδικασία, κατά την οποία δημοσιοποιείται τι κατέγραψε ως περιουσία του ένα πολιτικό πρόσωπο, αλλά χωρίς να..
προκύπτει το «πόθεν», δηλαδή από πού ακριβώς και με ποιον τρόπο αποκτήθηκε αυτή η περιουσία.
Και το σημαντικότερο: χωρίς να έχει ελεγχθεί καν από την αρμόδια επιτροπή και τους ορκωτούς λογιστές. Η επίσημη απάντηση είναι πως ο έλεγχος βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Πάντως τα αποτελέσματα και των προηγούμενων ελέγχων ακόμα αγνοούνται.
Αυτή η απλή καταγραφή στοιχείων που γίνεται και παρουσιάζεται πανηγυρικά, χωρίς ουσιαστική διερεύνηση, σημαίνει σε απλά ελληνικά «διαφάνεια» για τα μάτια του κόσμου. Συνήθως τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στους λεγόμενους «πλούσιους» των κομμάτων, με τα βαριά χαρτοφυλάκια, τις παχυλές καταθέσεις, τα πολλά ακίνητα ή τα ανεξόφλητα δάνεια. Δεν είναι λίγοι και οι αριθμοί συχνά «ζαλίζουν» με το ύψος τους, ειδικά μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης.
Αντίστοιχες όμως απορίες προκαλούν και τα «φτωχά» χαρτοφυλάκια ή όσα έχουν αντιφάσεις. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει 1.000 ευρώ καταθέσεις στην τράπεζα με ετήσιο εισόδημα 200.000 ευρώ και κάποιο δάνειο 150.000 ευρώ από την αδελφή του.
Ο γνωστός ακροδεξιός «υπερπατριώτης» Κυριάκος Βελόπουλος διατηρεί τις διόλου ευκαταφρόνητες καταθέσεις του, ύψους 430.000 ευρώ, στην Deutsche Bank με δηλωθέν ετήσιο εισόδημα 8.500 ευρώ. Δεν θέλει άλλους «ξένους» ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, εκτός αν είναι οι γερμανικές τράπεζες.
Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν δεκάδες στις συνολικά 1.072 δηλώσεις που αναρτήθηκαν. Τι δείχνουν όλα αυτά; Τι άλλο από το μέγεθος της υποκρισίας του πολιτικού συστήματος που συχνά αρέσκεται να κουνάει το δάχτυλο στους πολίτες, αλλά το ίδιο φροντίζει να καλύπτεται πίσω από ένα πέπλο νεφελώδους «διαφάνειας».
Ισως πριν μας πουν κάθε φορά πώς θα κυβερνήσουν τη χώρα, οι πολιτικοί να πρέπει να μας εξηγούν ειλικρινώς πώς απέκτησαν την περιουσία τους.
Θα είχε σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον από μερικά λογιστικά φύλλα καταγραφής μιας -πιθανότατα- εικονικής πραγματικότητας.
ΕΦ.ΣΥΝ