Σε μια χώρα που νοσεί για δεκαετίες από την αδιαφάνεια..
και τη διαφθορά σε σχέση με τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, η ιστορία των Πόθεν Έσχες και των οικονομικών των κομμάτων είναι σαν εμβόλιο - placebo.
Διαθέτουμε αφενός μια σχετικά στιβαρή νομοθεσία - με κάποιες παλινωδίες (βλ. παρακάτω άρση τραπεζικού απορρήτου) - μια τρομερά αδύναμη και προβληματική εφαρμογή της από τα αρμόδια όργανα αφετέρου. Πρόκειται, δηλαδή, για μια ακόμη τυπική ιστορία ελληνικής καινοτομίας, όπου στη θεωρία πρωτοστατούμε στη διαφάνεια και τη λογοδοσία και στην πράξη καταλήγουμε θλιβερός ουραγός σε σχέση με άλλα δημοκρατικά ευρωπαϊκά κράτη.
Πιο συγκεκριμένα, η ανεξάρτητηΕπιτροπή Ελέγχου της Βουλής του άρθρου 3Α του ν. 3213/2003 που είναι επιφορτισμένη από το νόμο για τον έλεγχο των πόθεν έσχες των αντιπροσώπων μας και των οικονομικών των κομμάτων έχει και τη δυνατότητα να επιβάλλει ποινές και κυρώσεις. Αντί, όμως, να προτάσσει με πάθος και τόλμη το καθήκον της, εδώ και χρόνια -ανεξαρτήτως κυβερνήσεως- υπολειτουργεί έως και σκόπιμα συντηρεί το καθεστώς αδιαφάνειας και ατιμωρησίας στο πολιτικό χρήμα. Αντί να διαφωτίζει την κοινή γνώμη, τη συσκοτίζει και αντί να κρατά υπόλογους τους υπαίτιους κακοδιαχείρισης δημοσίου χρήματος τους αφήνει συστηματικά ατιμώρητους.
Ας ρίξουμε μια αναλυτική ματιά στα συμπτώματα αυτής της χρόνιας νόσου που πλήττει τα πόθεν έσχες
- διαβάστε τη συνέχεια στο vouliwatch ΕΔΩ
