Αν μάλιστα είσαι επώνυμος, ακόμα και της αντιπολίτευσης, έχεις στη διάθεσή σου και διάφορα ΜΜΕ για να την πεις και να ακουστεί. Φιλικά ή εχθρικά μέσα δεν έχει σημασία.. Θα την πεις κι ας την πιεις -την αντίδραση εννοούμε. Θα πεις δηλαδή δημοσίως ό,τι έχεις να πεις και θα αναλάβεις την ευθύνη.
Αυτός είναι ο κανόνας στον δημόσιο βίο. Που ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με δύο ιδιομορφίες. Πρώτον, οι δημόσια διατυπωμένες προσωπικές απόψεις, που συχνά αγνοούν τη συλλογικά χαραγμένη γραμμή, τους πολιτικούς συσχετισμούς, τη στιγμή, είναι απείρως περισσότερες από ό,τι στα άλλα κόμματα. Τα δελτία ειδήσεων θα πείσουν όποιον αμφιβάλλει.
Τι είπε και ποιος επώνυμος συριζαίος το είπε απασχολεί περισσότερο από το τι έκανε και ποιος επώνυμος νεοδημοκράτης το έκανε. Τους σκίζουμε στις απόψεις.
Η δεύτερη ιδιομορφία είναι να λέει ο καθένας αυτό που θέλει, αλλά στο τέλος να την πληρώνει ο Τσίπρας. Πολλές απόψεις, αλλά ένας πάντα ο υπεύθυνος, ο πήξε και ο δείξε για τη Ν.Δ. και τα φιλικά της ΜΜΕ.
Δηλαδή σχεδόν για όλα τα ΜΜΕ. Μας κάνουν διάφοροι επώνυμοι του ΣΥΡΙΖΑ κοινωνούς των προσωπικών τους απόψεων, του προσωπικού τους ύφους και της προσωπικής τους τσαντίλας; Τα βάζουν με φίλους, αντιπάλους, δημοσιογράφους, ΜΜΕ, με όποιες λέξεις, από όποιο βήμα και με όποιο ύφος τους έρθει; Ωραία. Αλλά στο τέλος την πληρώνει ο Τσίπρας.
Δεν ελέγχει το κόμμα του, όμηρος του τάδε, όμηρος του δείνα, τρίζει η καρέκλα του, είναι χυδαίος, είναι ένοχος όσο δεν παραιτεί τον ταδάκη, κλείνει το μάτι στους ακραίους, κλείνει το μάτι στους μεσαίους, σαν δεν ντρέπεται να πατάει σε δύο βάρκες, τον κρατάνε, φθείρεται, εμφύλιος με τον Τσίπρα στη μέση, όλοι τα έχουν με τον Τσίπρα. Έτσι. Στο τέλος την πληρώνει ο Τσίπρας.
Κι εμείς μαζί φυσικά. Και ο κόσμος που ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τώρα στα δύσκολα. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτό είναι το τίμημα της ελεύθερης έκφρασης των επωνύμων. Σωπάστε και τραβάτε κουπί οι ανώνυμοι...
Θανάσης Καρτερός / Aυγή (14.5.2020)
