Καθώς βγαίνουμε -αν βγαίνουμε- από την πανδημία της Covid-19, αφήνουμε πίσω μας 250.000 νεκρούς, τα απόνερα ενός απίστευτου οικονομικού, κοινωνικού και γεωπολιτικού χάους που κλονίζει ανεπανόρθωτα το προηγούμενο της πανδημίας status στο επίπεδο της παγκόσμιας κυριαρχίας και αμέτρητες θεωρίες συνωμοσίας για τα αίτια και τους αυτουργούς του «κακού».
Εκ του αποτελέσματος γίνεται σαφές ότι η φύση του «κακού», («ακόμη ένας SARS»), καθώς και..
οι στατιστικές στο επίπεδο απωλειών ανθρωπίνων ζωών δεν φαίνεται να δικαιολογούν επαρκώς ούτε τον υγειονομικό και πολιτικό αιφνιδιασμό της αρχής, ούτε τα υπερβάλλοντα μέτρα «κοινωνικής αποστασιοποίησης» που, ακολούθως, επιβλήθηκαν. Κι αυτό, κατά το μάλλον ή ήττον, δικαιώνει απόψεις επιδημιολόγων και διανοούμενων παγκοσμίου κύρους που αμφισβήτησαν εξαρχής την αναγκαιότητα της επιβολής γενικευμένης παγκόσμιας καραντίνας στην περίπτωση του νέου κορωνοϊού.
Όπως ο Γάλλος φιλόσοφος Ανρί Λεβί. Ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους διανοούμενους που, με άρθρο του στη γαλλική επιθεώρηση "Le Point", καλούσε τη διεθνή κοινότητα να αντλήσει διδάγματα από δύο πανδημίες γρίπης συγκρίσιμες, στο μέγεθος τουλάχιστον, με αυτήν της Covid-19. Και να μην επιτρέψει στον SARS-CoV-2 να εξελιχθεί «σε πανδημία της απελπισίας, των fake news και της θυσίας θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών».
Ο Ανρί Λεβί αναφερόταν σε δύο ιστορικά προηγούμενα , τη «γρίπη του Χονγκ Κονγκ» που εκδηλώθηκε το καλοκαίρι του 1968 και την «ασιατική γρίπη» που βιώθηκε έντονα και στη χώρα μας το 1957...
*******
Η πρώτη (η «γρίπη του Χονγκ Κόνγκ»), ξεκινώντας απ’ την Κίνα, είχε σαρώσει την υφήλιο για να προκαλέσει τουλάχιστον 1.000.000 νεκρούς, εκ των οποίων 50.000 στις ΗΠΑ και τουλάχιστον 30.000 στη Γαλλία. Ο Ανρί Λεβί σημειώνει εμφατικά ότι «ο Τύπος της εποχής μιλούσε επί 18 μήνες γι’ αυτό το θέμα, αλλά χωρίς να θίξει το ενδεχόμενο περιοριστικών μέτρων και χωρίς να φανταστεί κανείς να βάλει τη ζωή στον πάγο»...
Η δεύτερη (η «ασιατική γρίπη»), που ξεκίνησε και πάλι απ’ την Κίνα (απ’ τις επαρχίες Γκουιζού και Γιουνάν), δεν χρειάστηκε πάνω από έξι μήνες για να κάνει τον γύρο του κόσμου, αφήνοντας πίσω της εκατομμύρια νεκρών και απίστευτες σκηνές τρόμου σε πενιχρά εξοπλισμένα, «γονατισμένα» νοσοκομεία: «Και αυτή η τραγωδία απασχολούσε τις εφημερίδες, χωρίς, όμως, να επισκιάζει τον πόλεμο της Αλγερίας, την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης ή την επιστροφή του Ντε Γκολ στην εξουσία» προσθέτει ο Γάλλος φιλόσοφος....
Για να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα με το οποίο δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε: «Αυτά τα δύο προηγούμενα, με την ανησυχητική ομοιότητα με την παρούσα κατάσταση, μας υπενθυμίζουν κάτι προφανές: το θέαμα κυριαρχεί. Κι ένα γεγονός δεν είναι 'ιστορικό', δεν 'αλλάζει τον κόσμο' και δεν διαχωρίζει το 'πριν' από το 'μετά' παρά μόνον στον βαθμό που θα το αποφασίσουν τα ΜΜΕ μέσα στην αυτοεκπληρούμενη μέθη τους».
*******
Στην περίπτωση του κορωνοϊού - Covid-19, τα ΜΜΕ αποφάσισαν ότι η πανδημία αυτή αποτελεί ιστορικό γεγονός («η πιο καταστροφική πανδημία στην ανθρώπινη Ιστορία»), και νά η παραπληροφόρηση, και νά τα fake news και οι θεωρίες συνωμοσίας. Με τις ευλογίες των μεγάλων δυνάμεων Δύσης και Ανατολής και των πολιτικών εκπροσώπων τους.
Οι οποίοι, εκλαμβάνοντας την κρίση ως ευκαιρία να βελτιώσουν τη θέση τους στον χάρτη της παγκόσμιας κυριαρχίας, ανταλλάσσουν... αμοιβαία πυρά παραπληροφόρησης: «Κίνα και Ρωσία σπέρνουν τη δυσπιστία στη Δύση κατηγορώντας την ως υπεύθυνη για τη διασπορά του ιού, δείχνοντας ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια αποδυνάμωσης της διατλαντικής σχέσης που στοχεύει και την Ευρώπη», είναι ένα απ’ τα... πορίσματα αξιωματούχων της Ε.Ε. στον τομέα των πληροφοριών που, θα συμφωνείτε φαντάζομαι, μοιάζει με θεωρία συνωμοσίας.
Από την άλλη, μέμφονται τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ ως βασικό συντελεστή της συντριπτικής αποτυχίας της Δύσης να ηγηθεί στη διαχείριση της πανδημίας, ενώ ταυτόχρονα κατηγορούν τη Ρωσία για μπαράζ αντιευρωπαϊκής παραπληροφόρησης και την Κίνα ότι στέλνει υγειονομική βοήθεια με στόχο να διευρύνει την οικονομική εισβολή της στην Ευρώπη εξαγοράζοντας μερίδια σε εταιρείες που επλήγησαν απ’ την κρίση.
Έτσι, καθώς βγαίνουμε -αν βγαίνουμε- από την πανδημία αφήνοντας πίσω μας 250.000 νεκρούς και τα απόνερα ενός απίστευτου οικονομικού, κοινωνικού και γεωπολιτικού χάους, αισθανόμαστε ότι βγαίνουμε από μια πανδημία που, εκ του αποτελέσματος, επιβεβαιώνει την άποψη ότι δεν ήταν παρά μια «πανδημία της απελπισίας, των fake news και της θυσίας θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών»...
- το κείμενο του Ν. Tσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (03.5.2020)