Ούτε σοκαριστικές φωτογραφίες, ούτε δημοσιογραφικά κλισέ. Δύο προτάσεις που συνοψίζουν το μέγεθος της τραγωδίας που περνούν οι ΗΠΑ εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. «Κοντά στους 100.000 οι θάνατοι στις ΗΠΑ. Μία ανυπολόγιστη απώλεια»..
Και ένας ακόμα πιο συγκλονιστικός υπότιτλος: «Δεν ήταν απλά ονόματα σε μία λίστα. Ήταν εμείς».
Με αυτό το πρωτοσέλιδο, επέλεξε να κυκλοφορήσει η κυριακάτικη έκδοση των New York Times, . Όλη η πρώτη σελίδα είναι γεμάτη από ονόματα θυμάτων του κορωνοϊού στη χώρα, με την ηλικία τους και μία φράση για τη ζωή τους.
Το εξώφυλλο, σχεδιασμένο από τον Tom Bodkin, είναι μέρος ενός ευρύτερου πρότζεκτ της βοηθού αρχισυντάκτη Simone Landon σε συνεργασία με την Standard Regular, όπου συγκεντρώθηκαν πληροφορίες από 1.000 επικήδειους θυμάτων. Το εξώφυλλο κατάφερε να χωρέσει μόλις το 1% των νεκρών στη χώρα. Κι αυτό έγινε για να προσωποποιηθεί η τραγωδία...
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Παντελάκης έγραψε στο fb:
Για πρώτη φορά τα τελευταία 40 χρόνια η πρώτη σελίδα δεν ειχε αρθρα, φωτογραφίες, γραφικά αλλα μια μεγάλη λίστα ανθρώπων που εχασαν τη ζωή τους απο τον κορονοιό στις ΗΠΑ (πλησιάζουν τις 100.000). Στο χθεσινό πρωτοσέλιδο των The New York Times, οι συντάκτες συγκέντρωσαν μια λίστα νεκρολογιών με περίπου 1000 ονόματα και μερικές λέξεις για το καθένα '', Mike Longo,83, New York City, jazz pianist, composer and educator'', ''Laneeka Barksdale,47, Detroit ballroom, dancing star''. Απο τα πιο συγκλονιστικά και επιδραστικά πρωτοσέλιδα που εχουν υπάρξει...
Eπίσης ο Ανδρέας Μπελεγρής σχολίασε:
Μπορεί η επίδραση του Τύπου παντού να εξασθενεί, όμως βλέποντας τον ντόρο γι´ αυτό το πρωτοσέλιδο των NY Times σήμερα φαίνεται ότι, έστω δευτερογενώς (στα social media δηλαδή) και έστω μόνο σε επίπεδο πρωτοσέλιδου - ελάχιστοι από εμάς θα πιάσουμε στα χέρια μας το συγκεκριμένο φύλλο -, το ενδιαφέρον των πολιτών για το δημοσιογραφικό προϊόν δεν έχει εξαντληθεί. Αυτό που φαίνεται είναι ότι υπάρχει ένας νέος τόπος συνάντησης του Τύπου και των πολιτών, που δεν έχει ακόμα ανιχνευθεί, πέραν από τα γνωστά που με σχετική βεβαιότητα σε στέλνουν ταμείο (κίτρινοι ή παραπλανητικοί τίτλοι, δυσανάλογες υψηλές εντάσεις για ένα κλικ, προσωπικές επιθέσεις, κακός χαμός κλπ κλπ). Παραδοσιακά, βέβαια, τέτοιες εναλλακτικές ανιχνεύσεις, όπως εδώ, γίνονται στις ΗΠΑ και μετά τις αντιγράφει όλος ο κόσμος. Όσων αφορά στην πολιτική, ο αντιτραμπικός Τύπος φαίνεται ότι πρέπει να μη δώσει τη μάχη αυτή τη φορά στο γήπεδο του Τραμπ, όπως έχει γίνει από όλους τους κολοσσούς των media μέχρι τώρα, αλλά να φτιάξει ένα δικό του. Με άλλα λόγια, αν πλήθαιναν τέτοια ευφάνταστα πρωτοσέλιδα, ή αντιστοίχως ρεπορτάζ, άρθρα κα, θα μπορούσαν τον Νοέμβριο να στείλουν τον Τραμπ στον πύργο του.