(ένα περιβαλλοντικό νομοσχέδιο απειλή για το περιβάλλον…)
του
Χρήστου Ξανθάκη
Ένα ανεκδοτάκι πρώτα, για να ευθυμήσουμε κάπως,
μιας και είναι η κατάσταση πιο δύσκολη κι απ’ τις δύσκολες ακόμη. Από
το βιβλίο «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» και το
κεφάλαιο «Ο Λύκος»:
«Αφ’ ότου έρχεται ο Αγγλικός στόλος στον Αστακό, η πεδινή Ακαρνανία ησύχασε. Αι προβολαί των..
ηλεκτρικών εφόβισαν τον Λύκο πολύ, ώστε να φύγει. Άλλοτε τον είχε τρομάξει η λοκομοτίβα του σιδηροδρόμου Κρυονερίου-Αγρινίου τόσον, ώστε έφυγαν όλοι και επέρασαν εις τους ορεινούς δήμους της Ακαρνανίας. Ο μακαρίτης ο Τρικούπης εμαυρίσθη τότε εξαιρετικώς από τους ποιμένας, διότι “του διαβόλου το σιδηρικό έρριξε τους λύκους μέσα στη στάνη τους”.»
Αυτά πριν από πολλές πολλές δεκαετίες, πριν από έναν αιώνα και βάλε, έτσι για να καταλαβαίνουμε ότι οι παρεμβάσεις στη φύση δεν μένουν ποτέ χωρίς απάντηση. Απλή αλληλουχία δράσεως και αντιδράσεως, όπως μας μαθαίνανε και στο Φυσικό Αθηνών, τότε που κυβερνούσε ο Αντρέας κι έφερνε σφούρλες ο Μένιος Κουτσόγιωργας.
Ας αφήσω όμως το παρελθόν του περιβάλλοντος κι ας πάω στα τωρινά. Στο νομοσχέδιο δηλαδή το περιβαλλοντικό (ο Θεός να το κάνει!), με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις» που κατατέθηκε στη Βουλή με διαδικασίες φαστ τρακ (και σούπερ φαστ μη σου πω…) και σήμερα θα συζητηθεί για να ψηφιστεί αύριο. Λες και δεν μιλάμε για τη φύση της χώρας, αλλά για κάνα περίπτερο στην Πατησίων!
Επ’ αυτού, οι αντιδράσεις ουκ ολίγες. Και όχι μόνο από τους συνήθειες υπόπτους, ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, ΚΚΕ, ΚΙΝΑΛ και ΜέΡΑ25 αλλά και μια σειρά από περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι οποίες είχαν προτάσεις ένα σωρό να καταθέσουν αλλά δεν εκλήθησαν να συμβάλλουν στο διάλογο ούτε μία στιγμή. Όπως σημείωσαν σε κοινή τους τοποθέτηση η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης και η Περιβαλλοντική Οργάνωση «Καλλιστώ»:
Χώρια το άρθρο 110, βάσει του οποίου «ο ανάδοχος σύμβασης έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων δύναται να χρησιμοποιεί εκτάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ και στα νομικά πρόσωπα αυτών, χωρίς να απαιτείται η λήψη οποιασδήποτε άδειας, έγκρισης ή συναίνεσης εκ μέρους τους προκειμένου για τη διενέργεια των σεισμικών ή άλλων γεωφυσικών και γεωλογικών ερευνών» .
Και άλλα πολλά μαζί, μαζί φυσικά με το άλυτο πρόβλημα της φύλαξης των προστατευομένων περιοχών «ένα από τα κομβικά σημεία για να «υπάρχει συμμόρφωση με τις κοινοτικές οδηγίες».
Υπενθυμίζω ότι τα ανωτέρω δεν τα σημειώνουν τίποτις εαμοβούλγαροι, απόγονοι του Άρη και των κατσαπλιάδων του, αλλά περιβαλλοντικές οργανώσεις με κύρος και ιστορία και επιστρέφω στην ιστοριούλα της αρχής για να το κλείσω το σημερινό με μια ερώτηση:
Την επόμενη φορά θα είναι μόνο ο Λύκος που θα εξαφανισθεί από προσώπου γης ή μήπως θα πάρει ο διάολος το σύνολο της πανίδας και της χλωρίδας;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
«Αφ’ ότου έρχεται ο Αγγλικός στόλος στον Αστακό, η πεδινή Ακαρνανία ησύχασε. Αι προβολαί των..
ηλεκτρικών εφόβισαν τον Λύκο πολύ, ώστε να φύγει. Άλλοτε τον είχε τρομάξει η λοκομοτίβα του σιδηροδρόμου Κρυονερίου-Αγρινίου τόσον, ώστε έφυγαν όλοι και επέρασαν εις τους ορεινούς δήμους της Ακαρνανίας. Ο μακαρίτης ο Τρικούπης εμαυρίσθη τότε εξαιρετικώς από τους ποιμένας, διότι “του διαβόλου το σιδηρικό έρριξε τους λύκους μέσα στη στάνη τους”.»
Αυτά πριν από πολλές πολλές δεκαετίες, πριν από έναν αιώνα και βάλε, έτσι για να καταλαβαίνουμε ότι οι παρεμβάσεις στη φύση δεν μένουν ποτέ χωρίς απάντηση. Απλή αλληλουχία δράσεως και αντιδράσεως, όπως μας μαθαίνανε και στο Φυσικό Αθηνών, τότε που κυβερνούσε ο Αντρέας κι έφερνε σφούρλες ο Μένιος Κουτσόγιωργας.
Ας αφήσω όμως το παρελθόν του περιβάλλοντος κι ας πάω στα τωρινά. Στο νομοσχέδιο δηλαδή το περιβαλλοντικό (ο Θεός να το κάνει!), με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις» που κατατέθηκε στη Βουλή με διαδικασίες φαστ τρακ (και σούπερ φαστ μη σου πω…) και σήμερα θα συζητηθεί για να ψηφιστεί αύριο. Λες και δεν μιλάμε για τη φύση της χώρας, αλλά για κάνα περίπτερο στην Πατησίων!
Επ’ αυτού, οι αντιδράσεις ουκ ολίγες. Και όχι μόνο από τους συνήθειες υπόπτους, ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, ΚΚΕ, ΚΙΝΑΛ και ΜέΡΑ25 αλλά και μια σειρά από περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι οποίες είχαν προτάσεις ένα σωρό να καταθέσουν αλλά δεν εκλήθησαν να συμβάλλουν στο διάλογο ούτε μία στιγμή. Όπως σημείωσαν σε κοινή τους τοποθέτηση η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης και η Περιβαλλοντική Οργάνωση «Καλλιστώ»:
«Στο πλαίσιο αυτό, 23 περιβαλλοντικές οργανώσεις, αλλά και άλλοι φορείς, είχαν ζητήσει με επιστολή τους στις 30 Μαρτίου 2020 να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο προς ψήφιση πριν από την αποκατάσταση της πλήρους λειτουργίας της Βουλής. Ουδείς εισακούστηκε».Και συνεχίζουν στην τοποθέτησή τους οι τρεις εταιρείες, που μάλλον δεν μπορούν να κατηγορηθούν για μίσθαρνα όργανα του διεθνούς αναρχοκομμουνισμού, με μια σειρά από παρατηρήσεις διόλου κολακευτικές για το νομοσχέδιο. Από τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης που αντιμετωπίζεται μόνον ως «χρονοβόρα διοικητική διαδικασία» και «ανασταλτικός παράγοντας» για τις επενδύσεις ως την άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας που τάσσεται στη Διοίκηση για να γνωμοδοτήσει και συνεπάγεται ότι η γνωμοδότηση είναι θετική για τον ιδιώτη. Κι από τον κάθετο κυβερνητικό έλεγχο του συστήματος διακυβέρνησης Προστατευόμενων Περιοχών της χώρας ως την πρακτικά ανύπαρκτη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των τοπικών εμπλεκομένων φορέων.
Χώρια το άρθρο 110, βάσει του οποίου «ο ανάδοχος σύμβασης έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων δύναται να χρησιμοποιεί εκτάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ και στα νομικά πρόσωπα αυτών, χωρίς να απαιτείται η λήψη οποιασδήποτε άδειας, έγκρισης ή συναίνεσης εκ μέρους τους προκειμένου για τη διενέργεια των σεισμικών ή άλλων γεωφυσικών και γεωλογικών ερευνών» .
Και άλλα πολλά μαζί, μαζί φυσικά με το άλυτο πρόβλημα της φύλαξης των προστατευομένων περιοχών «ένα από τα κομβικά σημεία για να «υπάρχει συμμόρφωση με τις κοινοτικές οδηγίες».
Υπενθυμίζω ότι τα ανωτέρω δεν τα σημειώνουν τίποτις εαμοβούλγαροι, απόγονοι του Άρη και των κατσαπλιάδων του, αλλά περιβαλλοντικές οργανώσεις με κύρος και ιστορία και επιστρέφω στην ιστοριούλα της αρχής για να το κλείσω το σημερινό με μια ερώτηση:
Την επόμενη φορά θα είναι μόνο ο Λύκος που θα εξαφανισθεί από προσώπου γης ή μήπως θα πάρει ο διάολος το σύνολο της πανίδας και της χλωρίδας;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
