του Χρήστου Ξανθάκη
Δεν ξέρω τι θα γινόταν επί σοσιαλισμού αλλά γνωρίζω πολύ καλά ότι ο καπιταλισμός με τον κορωνοϊό δεν τα βγάζει πέρα. Και όταν λέω σοσιαλισμό δεν εννοώ το αξιολάτρευτο καθεστώς της Κίνας, εννοώ μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Ίσως εκεί να μπορούσαμε να την..
αντιμετωπίσουμε την επιδημία, βάζοντας τα δυνατά μας όλοι μαζί και όλες μαζί, ενωμένοι και ενωμένες στον καλό αγώνα. Τώρα, πάλι, έχουνε βγει τα μονόβολα και κυνηγάμε τα μπικικίνια σαν τα αγριογούρουνα. Μπαμ και κάτω κι αν πετύχουμε και τον διπλανό, δε γαμιέται. Η κακιά η ώρα…Τα λέω όλα αυτά, καθώς φτάνουν βροχή οι πληροφορίες από το μέτωπο το τουριστικό. Ανοίξανε έτσι στο ξαφνικό οι οργανωμένες παραλίες χτες και προχτές, ανοίγει η εστίαση στις 25 του μηνός αντί για 1η Ιουνίου, ανοίγουν και τα σύνορα οσονούπω για να υποδεχθούμε τους πρώτους ταξιδιώτες. Κανονικά ο πρωθυπουργός όρισε ως έναρξη της τουριστικής σαιζόν, στη συνέντευξή του στο CNN, την 1η Ιουλίου και υποτίθεται ότι τότε θ’ ανεβάσουμε ρολά. Παρατηρώ όμως μια πρεμούρα άνευ προηγουμένου να τσακώσουμε όποιον και όποιαν βρούμε μπροστά μας ως άλλοι ρεντρούμηδες που περιμένουν τον κόσμο να κατέβει απ’ το παπόρι. Χίαρ μίστερ, χίαρ, νάις ρουμς, σι βιού, φουλ εκ κοντίσιον, ολ νάιτ πάρτυ!
Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός πως ενώ τις περιμέναμε τις μεγάλες ρωγμές κάπου εκεί στον Σεπτέμβριο, έχει αρχίσει από τώρα το σκάφος να μπάζει νερά. Βλέπε, για παράδειγμα, την αποκάλυψη της εφημερίδας «Αυγή» ότι έσκασε μύτη μια τρύπα 850 μύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία που αναμένεται να ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο στα τέλη του τρέχοντος μηνός. Χώρια η όχι και τόσο αβάσιμη φημολογία ότι όπου να ‘ναι θα έχουμε περικοπές όχι μόνο στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα αλλά και στο δημόσιο. Και έπονται οι συντάξεις, το αιώνιο και μόνιμο θύμα κάθε οικονομικού ντελαπαρίσματος…
Οπότε γυρνάει το ταμπελάκι από «Κλειστόν» σε «Ανοικτόν» και κάνουμε
την προσευχή μας να βοηθήσει καταστάσεις ο καλός Θεός της Ελλάδας. Διότι
αν ήμασταν από τους πρώτους που πήραμε μέτρα για τον κορωνοϊό (πλην
Θείας Μεταλήψεως, αλλά ποιος να ρισκάρει αφορισμό;), ήμαστε επίσης από τους πρώτους που τα αίρουν αυτά τα μέτρα και υψώνουν σημαία ευκαιρίας.
Κι έρχεται ύστερα το λεωφορείο της γραμμής Ελληνικό-Σαρωνίδα, τίγκα
στον κόσμο, σαρδέλες στο σαρδελοκούτι, ο ένας επάνω στον άλλο για να μην
πω ο ένας μέσα στον άλλο!Σαββατιάτικη φωτογραφία, την είδαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αναρωτηθήκαμε τι θα μπορούσε να κάνει άραγε ο οδηγός του λεωφορείου που την τράβηξε. Να βγάλει τη βίτσα; Να μην κουνήσει το όχημα ωσότου βγουν οι μισοί; Να καλέσει την αστυνομία, ίου ίου το περιπολικό, να βάλει τάξη; Και που θα πρωτοπάει εν τέλει αυτό το περιπολικό για να σώσει καταστάσεις, όταν ανάλογες καταστάσεις θα διαδραματίζονται σε άπασα την επικράτεια; Για να προτείνει η Κομισιόν ρομποτ καθαρίστριες, που θα κάνουν λαμπίκο τα δωμάτια των ξενοδοχείων…
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, με τις σημερινές δυνατότητες της ελληνικής πολιτείας, το βλέπω κάπως δύσκολο να ικανοποιήσουμε τα προαπαιτούμενα της ευρωπαϊκής ντιρεκτίβας (διαρκή και πολυάριθμα τεστ, αυστηροί και λεπτομερείς έλεγχοι, επικοινωνιακές δομές άμεσης ανταπόκρισης) για να κάνουμε τουριστικές μπίζνες στην εποχή του κορωνοϊού. Θα τις κάνουμε εμείς βεβαίως, γιατί είμαστε γατιά, αλλά φοβάμαι ότι θα τις πληρώσουμε ακριβά τις πέντε δεκάρες που θα εισπράξουμε. Και μακάρι να βγω ψεύτης!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr