Ο φόβος του Πρωθυπουργού πριν την επιστροφή στην κανονικότητα
Με την ανάληψη της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 2019, φάνηκε εξ αρχής η διάθεση συγκεντρωτισμού στη άσκηση της εξουσίας και στη συνέχεια η πρόκληση αισθήματος φόβου στην κοινωνία.
Πρώτο δείγμα στη άσκηση συγκεντρωτικής εξουσίας που..
εκπορεύεται από το Μαξίμου, η διάρθρωση της κυβέρνησης. Αναπληρωτές Υπουργοί και Υφυπουργοί αναφέρονται απευθείας στο Πρωθυπουργικό γραφείο κι όχι στους πολιτικούς προϊσταμένους τους, Υπουργούς. Δεν ενδιαφέρεται ο Πρωθυπουργός για τον συντονισμό του κάθε Υπουργείου ώστε να ασκείται πολιτική, αλλά να γνωρίζει το Πρωθυπουργικό Γραφείο τα πάντα.
Με το καλημέρα στη διακυβέρνηση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο περνούν στον απευθείας έλεγχο του Πρωθυπουργού και των στενών του συνεργατών, με αποτέλεσμα τον πλήρη έλεγχο της πληροφόρησης. Σε συνδυασμό με την υποστήριξη του μιντιακού συστήματος, πολλά γίνονται αλλά ελάχιστα γνωστοποιούνται και πάντα με φιλτράρισμα.
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, εκατοντάδες δημοσιογράφοι χρίζονται σύμβουλοι επικοινωνίας, επανδρώνουν γραφεία τύπου, ενώ συνεχίζουν να εργάζονται και σε μέσα ενημέρωσης, χειραγωγώντας στην ουσία την κοινή γνώμη. Οποιαδήποτε κριτική προς την κυβέρνηση σχεδόν εξαφανίζεται.
Έχοντας ελέγξει σε μεγάλο βαθμό την πληροφόρηση η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και χειραγωγώντας την κοινή γνώμη, χρειάζεται οπωσδήποτε και ο καταλύτης για την άσκηση της εξουσίας. Εκεί αναλαμβάνει ο φόβος. Υπαρκτός ή ανύπαρκτος, ο κίνδυνος μεγιστοποιείται.
-από κείμενο του Σπύρου Σιδέρη στο https://ibna.gr/news/2020/05/29085/ με τίτλο «Ο φόβος του Πρωθυπουργού πριν την επιστροφή στην κανονικότητα» (ολόκληρο ΕΔΩ)
Με την ανάληψη της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 2019, φάνηκε εξ αρχής η διάθεση συγκεντρωτισμού στη άσκηση της εξουσίας και στη συνέχεια η πρόκληση αισθήματος φόβου στην κοινωνία.
Πρώτο δείγμα στη άσκηση συγκεντρωτικής εξουσίας που..
εκπορεύεται από το Μαξίμου, η διάρθρωση της κυβέρνησης. Αναπληρωτές Υπουργοί και Υφυπουργοί αναφέρονται απευθείας στο Πρωθυπουργικό γραφείο κι όχι στους πολιτικούς προϊσταμένους τους, Υπουργούς. Δεν ενδιαφέρεται ο Πρωθυπουργός για τον συντονισμό του κάθε Υπουργείου ώστε να ασκείται πολιτική, αλλά να γνωρίζει το Πρωθυπουργικό Γραφείο τα πάντα.
Με το καλημέρα στη διακυβέρνηση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο περνούν στον απευθείας έλεγχο του Πρωθυπουργού και των στενών του συνεργατών, με αποτέλεσμα τον πλήρη έλεγχο της πληροφόρησης. Σε συνδυασμό με την υποστήριξη του μιντιακού συστήματος, πολλά γίνονται αλλά ελάχιστα γνωστοποιούνται και πάντα με φιλτράρισμα.
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, εκατοντάδες δημοσιογράφοι χρίζονται σύμβουλοι επικοινωνίας, επανδρώνουν γραφεία τύπου, ενώ συνεχίζουν να εργάζονται και σε μέσα ενημέρωσης, χειραγωγώντας στην ουσία την κοινή γνώμη. Οποιαδήποτε κριτική προς την κυβέρνηση σχεδόν εξαφανίζεται.
Έχοντας ελέγξει σε μεγάλο βαθμό την πληροφόρηση η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και χειραγωγώντας την κοινή γνώμη, χρειάζεται οπωσδήποτε και ο καταλύτης για την άσκηση της εξουσίας. Εκεί αναλαμβάνει ο φόβος. Υπαρκτός ή ανύπαρκτος, ο κίνδυνος μεγιστοποιείται.
-από κείμενο του Σπύρου Σιδέρη στο https://ibna.gr/news/2020/05/29085/ με τίτλο «Ο φόβος του Πρωθυπουργού πριν την επιστροφή στην κανονικότητα» (ολόκληρο ΕΔΩ)