Ήταν βαρύ το πλήγμα για το προφίλ της ΕΡΤ. Ήταν βαρύ το πλήγμα στην πολυφωνία, στον πλουραλισμό και στην αντικειμενικότητα που η δημόσια τηλεόραση οφείλει να υπηρετεί ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε η υπόθεση του Βασίλη Δημάκη. Και το πλήγμα έγινε ακόμη πιο βαρύ όταν ο δικηγόρος του αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει την απειλή του εξώδικου σαν έσχατο μέσο ώστε να ακουστεί από τη συχνότητα της ΕΡΤ και η φωνή του απεργού πείνας και δίψας πελάτη του.
Πραγματική κατάντια για την ΕΡΤ, που μπορεί να βαρύνεται με την προκλητική επίδειξη πολιτικής μεροληψίας των τελευταίων μηνών, αλλά κανείς δεν περίμενε πως θα έπεφτε τόσο χαμηλά για το χατίρι αυτής της κυβέρνησης. Γιατί μπορεί να ξεπετά σε δευτερόλεπτα τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μπορεί να έχει εξαφανίσει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. -εκτός συγκεκριμένων βουλευτών-, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25.
Γιατί μπορεί να αποκρύπτει διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις κοινωνικών ομάδων. Αλλά εδώ είχαμε να κάνουμε με το χυδαιότερο ατόπημα, καθώς το ρεπορτάζ για τον Βασίλη Δημάκη αφορούσε την ίδια τη ζωή ενός ανθρώπου που κρεμόταν από μια κλωστή και η ΕΡΤ επέλεξε να τον φιμώσει.
Όσο πίσω και να πάμε, τα πολιτικά λάθη και τα ατοπήματα που έχουν χρεωθεί στη δημόσια τηλεόραση και τους πολιτικούς της προϊσταμένους είναι πολλά. Σαν την αθλιότητα, όμως, που η ΕΡΤ διέπραξε εις βάρος ενός ανθρώπου δεν ήταν κανένα. Και η αθλιότητα έγινε πιο βαριά όταν η δημόσια τηλεόραση εξαναγκάστηκε να λειτουργήσει ως δημόσια τηλεόραση υπό τον φόβο και την απειλή ενός εξώδικου. Όταν κάποιοι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να κάνουν τη δουλειά τους επειδή φοβήθηκαν τα μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη. Μεγαλύτερη κατάντια δεν υπάρχει.
Γιατί λίγο-πολύ οι δημοσιογράφοι έχουμε γίνει αποδέκτες εξωδίκων, άλλοτε δικαίως και άλλοτε καθ’ υπερβολήν, για κάτι που γράψαμε εις βάρος κάποιου, αλλά ποτέ για κάτι που αποκρύψαμε. Και αυτό τελικά μόνο η ΕΡΤ του Κυριάκου Μητσοτάκη το κατάφερε.
Πέτρος Κατσάκος / Αυγή (28.5.2020)
