Να ξεκαθαρίσουμε σε όποια και όποιον του αρέσει να διαβάζει και να αναμασάει θεωρίες συνωμοσίας και λοιπές διαδικτυακές και δημοσιογραφικές παπάρες ότι το παρακάτω γραπτό δεν έχει σκοπό να αναπαράξει ή να προτείνει κάτι τέτοιο.
Η «παγίδα» του τίτλου είναι ένα σχήμα λόγου για να μπορέσω να μιλήσω για το πώς ο Κορωνοϊός μάς έχει εγκλωβίσει σαν άγρια ζώα σε.. μια παγίδα στο δάσος.
Υποφέρουμε, αγωνιούμε, ασχολούμαστε, προφυλασσόμαστε, όλα αυτά, κάποια ή τίποτα από αυτά γιατί ο Κορωνοϊός είναι η ζοφερή πραγματικότητα που έχει αλλάξει τις ζωές μας.
Η ενημέρωση έχει μόνο ένα θέμα: Κορωνοϊός.Η πολιτική έχει μόνο ένα θέμα: Κορωνοϊός.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μόνο με τον Κορωνοϊό ασχολούνται και οι ρέκτες γίνονται ομάδες και τρώγονται μεταξύ τους.
Η καθημερινότητά μας έχει μόνο θέμα τον Κορωνοϊό.
Για να το πω ακόμη πιο ξεκάθαρα: έχουμε «καταναλώσει» τόσο Κορωνοϊό που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την επήρειά του.
Αυτός ο θανατηφόρος ιός έχει καταφέρει να μην υπάρχει τίποτα άλλο στις ζωές μας παρά μόνο η κουβέντα γι’ αυτόν.
Η κατάθλιψή μας μέσα στα σπίτια με τη ζωή μας να μετριέται σε απλήρωτους λογαριασμούς, αναστολές εργασίας, άγχος μην κολλήσουμε, εμείς ή οι ηλικιωμένοι γονείς μας και οι αγαπημένοι μας άνθρωποι.
Η ζωή κυλάει και οι στιγμές χάνονται ανάμεσα σε ανακοινώσεις και μέτρα που πρέπει να παίρνονται όσο οι αρρωστημένα εγωπαθείς συνεχίζουν να θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη όλων μας.
Κι αρχίζει η αμφιβολία. Μαζί με την κλεισούρα του σώματος αρχίζει μήπως να «κλείνει» και το μυαλό και κουράζεται και σε κάνει να λυγίζεις; Κι αν…
Ε, άμα αρχίσει το «κι αν…» τότε είσαι πολύ κοντά στην άναζήτηση της συνομωσίας που σου ταριάζει και αρχίζεις να χάνεις τα λογικά σου μέσα σε διάφορα «λογικά» σχήματα.
Αυτή την παγίδα εννοώ. Η παγίδα του Κορωνοϊού είναι η παγίδα που βάζει ο καθένας στον εαυτό του από την κόπωση και την αγωνία και κάθε άλλη απολύτως φυσιολογική αντίδραση σε τόσες απαγορεύσεις που μας επιβάλλονται – επαναλαμβάνω για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: καλώς για την ώρα μας επιβάλλονται.
Τώρα είναι τα δύσκολα. Τώρα που η καραντίνα σταμάτησε να αποτελεί ένα «έκτακτο» περιστατικό αλλά εγινε η ρουτίνα μας.
Τώρα που πρέπει να αντέξουμε τον εαυτό μας κλεισμένο σε ένα σπίτι την ώρα που η άνοιξη αρχίζει να κλείνει το μάτι έξω από το παράθυρο. Τώρα είναι που δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα!
Κουράγιο, και δύναμη σε όλες και όλους μας!
Γιάννης Καφάτος / viewtag
Η «παγίδα» του τίτλου είναι ένα σχήμα λόγου για να μπορέσω να μιλήσω για το πώς ο Κορωνοϊός μάς έχει εγκλωβίσει σαν άγρια ζώα σε.. μια παγίδα στο δάσος.
Υποφέρουμε, αγωνιούμε, ασχολούμαστε, προφυλασσόμαστε, όλα αυτά, κάποια ή τίποτα από αυτά γιατί ο Κορωνοϊός είναι η ζοφερή πραγματικότητα που έχει αλλάξει τις ζωές μας.
Η ενημέρωση έχει μόνο ένα θέμα: Κορωνοϊός.Η πολιτική έχει μόνο ένα θέμα: Κορωνοϊός.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μόνο με τον Κορωνοϊό ασχολούνται και οι ρέκτες γίνονται ομάδες και τρώγονται μεταξύ τους.
Η καθημερινότητά μας έχει μόνο θέμα τον Κορωνοϊό.
Για να το πω ακόμη πιο ξεκάθαρα: έχουμε «καταναλώσει» τόσο Κορωνοϊό που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την επήρειά του.
Αυτός ο θανατηφόρος ιός έχει καταφέρει να μην υπάρχει τίποτα άλλο στις ζωές μας παρά μόνο η κουβέντα γι’ αυτόν.
Η κατάθλιψή μας μέσα στα σπίτια με τη ζωή μας να μετριέται σε απλήρωτους λογαριασμούς, αναστολές εργασίας, άγχος μην κολλήσουμε, εμείς ή οι ηλικιωμένοι γονείς μας και οι αγαπημένοι μας άνθρωποι.
Η ζωή κυλάει και οι στιγμές χάνονται ανάμεσα σε ανακοινώσεις και μέτρα που πρέπει να παίρνονται όσο οι αρρωστημένα εγωπαθείς συνεχίζουν να θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη όλων μας.
Κι αρχίζει η αμφιβολία. Μαζί με την κλεισούρα του σώματος αρχίζει μήπως να «κλείνει» και το μυαλό και κουράζεται και σε κάνει να λυγίζεις; Κι αν…
Ε, άμα αρχίσει το «κι αν…» τότε είσαι πολύ κοντά στην άναζήτηση της συνομωσίας που σου ταριάζει και αρχίζεις να χάνεις τα λογικά σου μέσα σε διάφορα «λογικά» σχήματα.
Αυτή την παγίδα εννοώ. Η παγίδα του Κορωνοϊού είναι η παγίδα που βάζει ο καθένας στον εαυτό του από την κόπωση και την αγωνία και κάθε άλλη απολύτως φυσιολογική αντίδραση σε τόσες απαγορεύσεις που μας επιβάλλονται – επαναλαμβάνω για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: καλώς για την ώρα μας επιβάλλονται.
Τώρα είναι τα δύσκολα. Τώρα που η καραντίνα σταμάτησε να αποτελεί ένα «έκτακτο» περιστατικό αλλά εγινε η ρουτίνα μας.
Τώρα που πρέπει να αντέξουμε τον εαυτό μας κλεισμένο σε ένα σπίτι την ώρα που η άνοιξη αρχίζει να κλείνει το μάτι έξω από το παράθυρο. Τώρα είναι που δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα!
Κουράγιο, και δύναμη σε όλες και όλους μας!
Γιάννης Καφάτος / viewtag