Επειδή αυτός ο ιός εκτός από τοξικός είναι και ταξικός/οικονομικός, άτομα που στοιβάζονται σε μικρά διαμερίσματα μάλλον δεν συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό, στην διαδικασία της πνευματικής ανάτασης.
Και αυτό δεν έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα τους. Έχει να κάνει με τετραγωνικά, με τα μεροκάματα, με την ανέχεια. Οι άστεγοι για παράδειγμα, κομμάτι δύσκολο να αντιμετωπίζουν τον κορονοϊό ως 'ευλογία'. Όπως κι οι εργαζόμενοι που αγωνιουν για τη δουλειά τους - ειδικά τώρα που μπαίνουν τα λουκέτα το ένα μετά το άλλο. Είναι πιο εύκολο να είσαι φιλόσοφος στα βόρεια προάστια, παρά σε μια υποβαθμισμένη περιοχή. Δεν παίζουν ξέρετε, όλοι επιτραπέζια σε πάλλευκες μοκέτες με ασορτί άσπρα σκυλάκια.
Η κλεισούρα δεν σημαίνει απαραιτήτως ...bonding. Σημαίνει κατάθλιψη, σημαίνει γκρίνια κι ουρλιαχτά συγκατοίκων μέσα στο αυτί σου, σημαίνει έλλειψη ιδιωτικού χώρου, σημαίνει πολλά και ζοφερά. Και πάνω από όλα σημαίνει ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ. Σωματική και λεκτική.
Θέλει λίγη προσοχή τί λέμε σε τόσο δύσκολες εποχές. Γιατί κακά τα ψέματα. Αυτό το υπερδιαφημισμένο 'Μαζί' δεν μάς χωράει όλους...
- από το fb της Ελενας Ακρίτα